Βλέπεις τα αποτελέσματα και καλά καλά δεν τα πιστεύεις. Αρχή με ήττα από τον αγωνιστικά άγνωστο τότε Παναθηναϊκό και στη συνέχεια, παιχνίδι με παιχνίδι, όλο και καλύτερη. Δεν λάμπει, αλλά τα καταφέρνει μια χαρά. Η Ξάνθη αποτελεί αναμφίβολα την ομάδα που όλοι φέρνουν στις κουβέντες που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Το βατό μέχρι στιγμής πρόγραμμα, δηλαδή οι αναμετρήσεις με τις όχι πολύ ισχυρές ομάδες της Λίγκας, επέτρεψε στην Ξάνθη να κάνει ντεμαράζ και να φτάσει μέχρι τις πρώτες θέσεις του πίνακα. Και να σκέφτεται ότι ίσως μπορέσει να κρατηθεί ψηλά και γιατί όχι, να διεκδικήσει μια ευρωπαϊκή παρουσία.

Η φετινή ιστορία της συγκεκριμένης ομάδας, αναμφίβολα έχει το ενδιαφέρον και τα ντεσού της. Κατ’ αρχάς, είναι ξεκάθαρο πως βασίζεται σε τρεις πυλώνες. Αρχικά στον κόουτς Ράσταβατς, έναν προπονητή υποτιμημένο για πολλούς, σίγουρα όμως μεθοδικό, που βρίσκεται στο τιμόνι για δεύτερη συνεχή σεζόν και άρα έχει δώσει την απαιτούμενη ομοιογένεια. Αφετέρου  στον Ζίβκοβιτς, έναν γκολκίπερ πολύ θετικό και αξιόπιστο, που συνεχίζει από κει που σταμάτησε την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Εμπνέει εμπιστοσύνη στην άμυνά του, κάνοντας παράλληλα σημαντικές αποκρούσεις. Δεν είναι τοπ, ουδείς γνωρίζει αν μπορεί να σταθεί σε παραπάνω επίπεδο, ποιος όμως δεν τον παραδέχεται; Και τρίτον, στον σέντερ φορ Γέντρισεκ, έναν παίκτη με απίθανη αίσθηση του γκολ, που δικαιούται να πιστεύει ότι θα βγει πρώτος σκόρερ στη Λίγκα. Υπάρχει, άλλωστε, κάποιος άλλος κλασικός γκολτζής;

Ενα ακόμη χαρακτηριστικό της όλης κατάστασης σχετίζεται με το γεγονός ότι παρατηρείς τη σύνθεση και δεν βλέπεις κάποιο σπέσιαλ ταλέντο. Εναν έλληνα άσο, ένα παιδί που να πείθει ότι θα κάνει το μπαμ σε κάποια χρόνια, μια υποψήφια μεταγραφή. Κι όμως, η Ξάνθη στο παρελθόν και σε άλλες καλές εκδόσεις της, είχε βασιστεί σε φουρνιές γηγενών παικτών που έφτασαν να φορέσουν τη φανέλα ισχυρών ομάδων. Δικαίως. Τώρα, μιλάμε για πολλούς ξένους και στιβαρό σύνολο, σε μια ξεκάθαρη αλλαγή νοοτροπίας και προσέγγισης της σύγχρονης εποχής.

Πού καταλήγουμε ως συμπέρασμα; Πως στο γεμάτο αδυναμίες πρωτάθλημά μας, αυτό με τις όχι και τόσο σπουδαίες ομάδες αν εξαιρέσουμε τις κατά τεκμήριο κορυφαίες, αρκούν λίγα και ασφαλώς απλά πράγματα: τεχνικός με γνώση των δεδομένων, αξιόλογος «άσος» και στράικερ που να μυρίζεται το γκολ. Τα υπόλοιπα έπονται. Η Ξάνθη «διάβασε» σωστά το μάθημά της και δρέπει τους καρπούς όχι μόνο της φετινής της προσπάθειας, αλλά και του καλοκαιρινού προγραμματισμού.