Τελικά ο Πρωθυπουργός μας θυμίζει οικτρά αυτό που λέει ο Εντγκαρ στον Βασιλιά Ληρ (Σαίξπηρ):  όσο μπορείς και λες «να το χειρότερο», δεν έχεις ζήσει ακόμη το χειρότερο.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Αλέξη Τσίπρα: δηλαδή, όσο λέει κανείς ότι ο Πρωθυπουργός μας σερβίρει κάθε μέρα ψέματα και εικονικότητες, προφανώς δεν κατανοεί ότι ο άνθρωπος αυτός μας επιφυλάσσει ένα ακόμη μεγαλύτερο ψέμα για το μέλλον!
Γιατί κάνω αυτή την αναφορά; Γιατί ο Πρωθυπουργός παίρνει ένα σοβαρό θέμα για την οποιαδήποτε Αριστερά (: τις σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους) και το «διαλύει» καταστροφικά με τα ψέματά του!
Τι εννοώ; Ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε πομπωδώς ότι το ελληνικό κράτος θα έχει μια ουδετερότητα απέναντι στην Εκκλησία (και τη θρησκεία). Ομως ειλικρινά τι σημαίνει αυτό;
Ο γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας λέει χαρακτηριστικά για αυτό το ζήτημα ότι «στα δικά μας γεωγραφικά πλάτη είναι αδιανόητο ένας πρόεδρος να αρχίζει τις καθημερινές του υπηρεσιακές ασχολίες με δημόσια προσευχή και να συνδέει τις πολιτικές του αποφάσεις με μια θεϊκή αποστολή».
Yπό αυτήν την έννοια η κοσμοθεωρητική ουδετερότητα της εκάστοτε κρατικής εξουσίας έναντι της θρησκείας έχει ένα έντονο «πολιτισμικό νόημα», το οποίο διαχέεται σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής.
Η προσευχή στα σχολεία, τα θρησκευτικά σύμβολα στους δημόσιους χώρους, το περιεχόμενο των εκπαιδευτικών βιβλίων, η δυνατότητα των πιστών άλλων θρησκειών να ασκούν ακώλυτα τα λατρευτικά τους καθήκοντα κ.λπ.
Ολα αυτά τα μεγέθη συνιστούν «αποτυπώσεις» ενός κοσμικού κράτους στο οποίο η θρησκεία έχει διαχωριστεί από την κρατική εξουσία. Ομως για αυτά τα τεράστια ζητήματα ο Πρωθυπουργός δεν συμφώνησε απολύτως τίποτε με τον Αρχιεπίσκοπο. Και σε αυτό συνίσταται η απίθανη εξαπάτηση την οποία πάει να μας σερβίρει, γιατί η «ουδετερότητα» δεν είναι απλώς μια λέξη άνευ περιεχομένου!
Και υπάρχει και ένα ακόμη θέμα. Σε ένα εκκοσμικευμένο κράτος τη μισθοδοσία των κληρικών δεν την πληρώνει το κράτος. Ομως ο Πρωθυπουργός μας είπε απατηλά ότι μετά την παραπάνω συμφωνία οι κληρικοί δεν θα πληρώνονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών, αλλά με «κρατική επιδότηση»!
Επομένως στο τέλος πάλι το κράτος θα πληρώνει τους κληρικούς. Μα επιτέλους τι πιστεύει ο Πρωθυπουργός; Οτι απευθύνεται σε μια κοινωνία βλακών;
Και το λέω αυτό, γιατί σε κράτη όπως η Γερμανία ή οι σκανδιναβικές χώρες, υπάρχουν οι λεγόμενοι εκκλησιαστικοί φόροι – που καταβάλλουν οι πιστοί – μέσω των οποίων διασφαλίζεται η μισθοδοσία των ιερωμένων («Κράουτζ, Θρησκεία και πολιτική στην Ευρώπη»).
Το συμπέρασμα; Ας μην αφήσουμε για μια ακόμη φορά τον Πρωθυπουργό να μας εξαπατήσει!
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ