Λένε ότι ως ποδόσφαιρο δεν λανσάρουμε κάτι νέο, δεν προσφέρουμε το οτιδήποτε στο άθλημα. Μάλλον αυτή η άποψη είναι λάθος και ώρα είναι να δούμε το γιατί: η ΑΕΚ στο Μόναχο, η φετινή ΑΕΚ του Ουζουνίδη που αρέσκεται να έχει πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων, επέλεξε για πρώτη φορά τούτη τη σεζόν να εφαρμόσει το 3-5-2, δηλαδή τρία κεντρικά μπακ και πολλούς χαφ, προκειμένου να έχει τον πλήρη έλεγχο και να μη δέχεται εύκολα φάσεις. Αποτέλεσμα; Η Μπάγερν λίγες φορές απείλησε και ακόμη λιγότερες στο ανοιχτό παιχνίδι, κάτι που σημαίνει πως το πλάνο δούλεψε. Εστω κι αν επρόκειτο για μία φορά, αποδείχθηκε ότι κάνει για ομάδα που παίζει εκτός έδρας και αντιμετωπίζει ισχυρό και σε όνομα αντίπαλο.
Στο παρελθόν, μεγάλες ελληνικές επιτυχίες εκτός έδρας, έφεραν την υπογραφή αυτού του συστήματος. Και δεν χρειάζεται να τις απαριθμήσουμε, γιατί το είδαμε τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο, κυρίως την εποχή του Ρεχάγκελ που πάντα φύλαγε τα νώτα του. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πάντα βγάζαμε αμυντικούς περιωπής με ικανότητα να σταθούν και σε σπέσιαλ ευρωπαϊκές ομάδες.
Πού τα χαλάμε; Οταν πάμε να απλωθούμε στο γήπεδο, να έχουμε το πάνω χέρι και να βάλουμε δύσκολα στον αντίπαλο. Ή τη στιγμή που με αφέλεια χάνουμε την μπάλα και είμαστε απροετοίμαστοι στην άμυνα. Η ΑΕΚ αυτό το θέμα δεν το είχε απέναντι στην Μπάγερν. Ναι μεν δεν την ένιωσε ο Νόιερ, ωστόσο κατάφερε να διατηρήσει έλεγχο και εν πολλοίς την ψυχραιμία της. Θα υποστηρίξει κάποιος πως αυτή η λογική και συνάμα η τακτική είναι ολότελα αμυντική προσέγγιση, αν όχι και παθητική. Και ελάχιστες ομάδες την τωρινή εποχή την προτιμούν, γιατί η μόδα απαιτεί «ζώνες», ωραίο ποδόσφαιρο και δημιουργία ευκαιριών.
Κάποτε θα πρέπει να κινηθούμε με βάση της προδιαγραφές που έχουμε ως ποδόσφαιρο. Αν για παράδειγμα τα ατού είναι από τη μέση και μπροστά, απολύτως κατανοητό να επιχειρήσουμε να κυριαρχήσουμε στα παιχνίδια. Αν, όμως, καταθέσουμε το ταλέντο μας στην άμυνα και αποδείξουμε πως είμαστε μετρ στο να «κλειδώνουμε» τα παιχνίδια, ποιος ο λόγος να βγαίνουμε στο ανοιχτό πέλαγος και να κυνηγάμε αθλητικές χίμαιρες; Το ελκυστικό δεν είναι πάντα και πρακτικό. Ας αποφασίσουν οι προπονητές τι είναι καλύτερο και ας το διδάξουν σε βάθος χρόνου. Ωστε να δώσουν ταυτότητα και όχι να πειραματίζονται κάθε φορά με κάτι διαφορετικό, ανάλογα με τις απαιτήσεις ενός αγώνα.