Μάνφρεντ Βέμπερ εναντίον Φρανς Τίμερμανς. Ο πρώτος εξελέγη ήδη χθες στο Ελσίνκι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια, επικεφαλής της μάχης για τις ευρωεκλογές του Μαΐου και άρα επίσημος υποψήφιος της ευρωπαϊκής Δεξιάς για τη θέση του Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ στην κεφαλή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο δεύτερος, ο 57χρονος Ολλανδός, αναμένεται να γίνει και επισήμως ο εκλεκτός των ευρωπαίων Σοσιαλιστών για τον ίδιο θώκο κατά το συνέδριο που προγραμματίζουν για τις 7 και 8 Δεκεμβρίου στη Λισαβόνα. Το (άγραφο) σύστημα του Spitzenkandidat θέλει τον επικεφαλής του κόμματος που έρχεται πρώτο στις ευρωεκλογές να διορίζεται πρόεδρος της Κομισιόν. Ετσι έγινε μετά τις ευρωεκλογές του 2014: το ΕΛΚ ήρθε πρώτο, ο υποψήφιός του, ο Λουξεμβούργιος Γιούνκερ, ανέλαβε τα ηνία της Κομισιόν, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών, ο Γερμανός Μάρτιν Σουλτς, επανεξελέγη στην προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Η ψήφος των ευρωπαίων πολιτών στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Μαΐου, ωστόσο, εν μέσω ανόδου των εθνολαϊκισμών, μπορεί να ανατρέψει όλα τα σχέδια.
Ο 46χρονος Βέμπερ, ευρωβουλευτής των γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), επικεφαλής από το 2014 του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο, απέσπασε χθες στο Ελσίνκι τη στήριξη του 79% των αντιπροσώπων του κόμματος, εξασφαλίζοντας 492 ψήφους σε σύνολο 619. Ο αντίπαλός του, ο πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας Αλεξάντερ Στουμπ – ο οποίος φέρεται να ζητούσε για τον εθνολαϊκιστή πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, το «μαύρο πρόβατο» του ΕΛΚ, κάτι πολύ πιο αυστηρό από την έμμεση προειδοποίηση που του απηύθυνε το κόμμα προχθές -, δεν κατόρθωσε να αποσπάσει παρά 127 ψήφους. «Η εκστρατεία μας ξεκινάει από εδώ, από το Ελσίνκι. Είμαστε γεφυροποιοί, ας αξιοποιήσουμε αυτό το μομέντουμ. Ετσι θα κερδίσουμε τον Μάιο του 2019» δήλωσε ο νικητής υπό τους ήχους του «One vision» των Queen. Τα λόγια του θύμισαν σε πολλούς τη φρασεολογία και το συμβιβαστικό στυλ της Ανγκελα Μέρκελ. Δεν ήταν η πρώτη φορά.
Ο Βέμπερ θεωρείται μετριοπαθής εντός του CSU, αλλά τοποθετείται αρκετά δεξιά εντός του ΕΛΚ. Κανείς δεν τον περιγράφει ως χαρισματικό. Και δεν έχει ποτέ υπηρετήσει σε κυβερνητική θέση. Γνωρίζει όμως πολύ καλά τους μηχανισμούς των Βρυξελλών καθώς και τα ευρωπαϊκά συντηρητικά κόμματα, ακόμα και τα μικρότερα. Επαιξε και αυτό αναμφισβήτητα ρόλο στην ψήφο των αντιπροσώπων του ΕΛΚ. Οπως και η προτεραιότητα που δίνει στη «μάχη εναντίον της παράνομης μετανάστευσης: το ΕΛΚ πρέπει να είναι το κόμμα του αυστηρού ελέγχου των συνόρων» δήλωσε. Η χριστιανική ταυτότητα βρίσκεται επίσης πολύ ψηλά στη λίστα αυτού του συγκρατημένου Βαυαρού, που εμφανιζόταν στο προεκλογικό του βίντεο να κάνει τον σταυρό του. «Είμαστε υπερήφανοι για αυτές τις αξίες και θα τις υπερασπιστούμε, είμαστε χριστιανοδημοκράτες» επανέλαβε τουλάχιστον 20 φορές, σύμφωνα με τη «Monde», κατά την τελευταία του ομιλία πριν από την ψηφοφορία. Είχε ήδη λάβει επισήμως τη στήριξη της Ανγκελα Μέρκελ από τον Αύγουστο. Τις τελευταίες εβδομάδες έλαβε τη στήριξη και σχεδόν όλων των υπολοίπων ηγετών του ΕΛΚ.
Αλλά η αποστολή του είναι δύσκολη. Σύμφωνα με δημοσκοπική ανάλυση του Reuters, το ΕΛΚ θα παραμείνει μεν πρώτο κόμμα στο Ευρωκοινοβούλιο μετά τις ευρωεκλογές, αλλά θα πέσει στις 177 έδρες από 219 σήμερα – οι συνολικές έδρες του Ευρωκοινοβουλίου θα μειωθούν λόγω Brexit από 751 σε 705. Οι ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, από την πλευρά τους, θα δουν τις έδρες τους να μειώνονται από 189 σήμερα στις 141. Αυτό σημαίνει πως ένας ανεπίσημος «μεγάλος συνασπισμός» δεν θα έχει την πλειοψηφία στο Σώμα. Την ίδια ώρα, η συνολική δύναμη της Ακροδεξιάς αναμένεται να ενισχυθεί περνώντας από το 10% στο 14%. Και ο Εμανουέλ Μακρόν, που δεν έχει ακόμα ευρωβουλευτές και ονειρεύεται να προκαλέσει στο Ευρωκοινοβούλιο μια ευρεία ανασύνθεση σαν εκείνη που προκάλεσε στη Γαλλία το 2017, είναι ανοιχτά εχθρικός στην αρχή του Spitzenkandidat. Τι σημαίνουν με απλά λόγια όλα αυτά; Οτι η προεδρία της Κομισιόν κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι για τον Μάνφρεντ Βέμπερ – τον τελικό λόγο τον έχουν άλλωστε οι ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών.
Οι άλλες επιλογές
«η πρώτη επιλογή» του κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν – ως δεύτερη και τρίτη επιλογή, πάντως, ακούγονται ήδη τα ονόματα του Γάλλου Μισέλ Μπαρνιέ, του «κυρίου Brexit» των Ευρωπαίων ή της δανέζας επιτρόπου Ανταγωνισμού, Μαργκρέτε Βεστάγκερ.