Εχει περάσει µισόν αιώνα ανατέµνοντας τα όνειρα και τους εφιάλτες της Αµερικής. Ο Ντον Ντελίλο, από τους µεγάλους εν ζωή αµερικανούς συγγραφείς, έχει διαγνώσει όλες τις τάσεις και έχει προσπαθήσει να εξηγήσει τα ξεσπάσµατα τρέλας µε ένα ζοφερά κωµικό βάθος, όπως στον «Υπόγειο Κόσµο» ή τον «Λευκό Θόρυβο». Λίγο πριν τα 82α γενέθλιά του προσπαθεί να φανταστεί πώς θα είναι σε τρία χρόνια η χώρα του. «Είναι η κατάστασή µας ανίατη; Τα απίθανα που γίνονται µε τον Τραµπ ξεχνιούνται αµέσως. Η εθνική µνήµη διαρκεί 48 ώρες. Ζούµε τον Κατακλυσµό».

Ας χαιρετίσουμε τις άγνωστες µητέρες, τις εκατοντάδες γυναίκες οι οποίες συμμετείχαν στον 9ο πανελλαδικό δημόσιο θηλασμό. Που βρίσκουν χρόνο μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας, που βρίσκουν διάθεση και υπομονή μέσα στην πίεση αυτής της κοινωνίας που ξεφεύγει όλο και περισσότερο, που μένουν πιστές στις πηγές της αγκαλιάς, της φροντίδας και της αγάπης. Και μάλιστα, σε μια χώρα που αποδεικνύεται όλο και πιο εχθρική προς τη μητρότητα.

«Η αποστολή μας ως ανθρώπων είναι να βρίσκουμε συνεχώς καινούργια πράγματα, να ψάχνουμε αδιάκοπα». Αυτό και κάνει ο Μιχάλης Μπλέτσας, διευθυντής πληροφορικής του Media Lab του ΜΙΤ, εκεί που γεννιέται το μέλλον. «Η εξέλιξη είναι συνδυασμός φύσης και ανατροφής. Οι σημερινοί άνθρωποι είμαστε όλο και περισσότερο ένα υβρίδιο ανθρώπου και τεχνολογίας». Παρατηρεί ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι η νοημοσύνη. Το ψάχνουμε ακόμα. Οσο για την τεχνητή νοημοσύνη «δεν μας αλλάζει τον τρόπο που μαθαίνουμε αλλά σχεδόν φωνάζει: Είναι στη μάθηση το κλειδί, ηλίθιοι! Οχι στη γνώση».

Εικόνες από έναν άλλο (για εµάς) κόσµο. Ο παθολόγος στο Μόντρεαλ που µπορεί να συνταγογραφεί τέχνη – επισκέψεις στο Μουσείο Καλών Τεχνών, ως συµπλήρωµα σε πιο παραδοσιακές θεραπείες. Η πρωτοβουλία βασίζεται στην ιδέα πως η ενασχόληση µε τον πολιτισµό βοηθά στην υγεία όσο και η άσκηση. Το µουσείο, λέει η διευθύντριά του, «είναι χώρος ουδέτερος, όµορφος, που σε βοηθά να εµπνευστείς» και µπορεί να βελτιώσει τη διάθεση των ασθενών. Ας ξεκινήσουµε. Και χωρίς συνταγή γιατρού.

Οι φίλοι του δημοσιογράφου και συγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς διοργανώνουν κάθε χρόνο στη μνήμη του το Φεστιβάλ των Επικίνδυνων Ιδεών. Σε αυτό ο βρετανός ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον υποστήριξε ότι η σοσιαλδημοκρατία καταρρέει, ότι το πολιτικό μέλλον θα είναι γεμάτο διχασμούς και πως δεν θα υπάρξει επιστροφή σε αυτό που σήμερα θεωρούμε «μεσαίο χώρο». Εκείνο που έρχεται δεν μοιάζει με αυτά που ξέρουμε. Και «μόνο ένας γνήσιος διάλογος με την Ιστορία θα μας βοηθήσει να διαμορφώσουμε ένα νέο μονοπάτι».

Είναι καινούργιοι στην παρέα μας. Κι ας είναι τόσο παλιοί. Οι τέσσερις κούροι της αρχαϊκής εποχής βρέθηκαν σπαρμένοι στην γη της Αταλάντης, του αρχαίου Οπούντα, πατρίδα του Πάτροκλου. Σε ένα νεκροταφείο την ύπαρξη του οποίου δεν γνωρίζαμε. Θα ψιθυρίσουν στους αρχαιολόγους τα μυστικά τους, μυστικά μιας εποχής μακρινής στον χρόνο αλλά οικείας στον χώρο. Πώς το λέει η ποιήτρια; «Φτιάχνουμε αγάλματα με υλικά από αγάλματα που τα είχαν φτιάξει άλλοι παλιότεροι τεχνίτες. Φτιάχνουμε ζωές με αισθήματα, με βιώματα που άλλοι άνθρωποι πριν από μας τα είχαν ζήσει».