Μπορούμε να κάνουμε ατέλειωτες συζητήσεις και να ψάχνουμε ακόμα να βρούμε τι έφταιξε, ποιος μας έφερε ώς εδώ, στην άκρη του γκρεμού. Να ρίχνουμε κατάρες στο παλιό πολιτικό σύστημα – του οποίου ήμασταν πελάτες, ψηφοφόροι και χειροκροτητές. Να το φορτώνουμε με επίθετα, σάπιο, διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο και επονείδιστο, όπως το χρέος που κουβαλάμε, αλλά δεν κατοικοεδρεύαμε στο Λουξεμβούργο ούτε στα Νησιά Φερόες – εδώ γύρω τριγυρίζαμε, βλέπαμε, ακούγαμε και κάτι θα ‘πρεπε να ‘χουμε πάρει πρέφα. Εκτός κι αν είμαστε πολίτες μειωμένης αντίληψης και χαμηλού δείκτη νοημοσύνης. Αλλωστε αυτούς που σήμερα θέλουμε να χώσουμε στην ψειρού, εμείς τους ψηφίζαμε, καμιά δεκαπενταριά φορές τον καθένα, όχι μια και δυο που μας παραπλάνησαν, ξεγελαστήκαμε και μας τη φέρανε ύπουλα. Υπουργούς τους είχαμε και τους καμαρώναμε, παρά λίγο πρωθυπουργό κάποιον κι άλλους κανονικούς πρωθυπουργούς και πλακωνόμασταν στα καφενεία, στα γραφεία, στις δουλειές ώς και στα σχολεία ποιος είναι ο καλύτερος. Σαρανταοχτάρια τους δίναμε εναλλάξ στις εκλογές, σαράντα χρόνια φουρναραίοι εμείς οι ίδιοι, αυτά τα καρβέλια φουρνίζαμε. Και τώρα πέφτουμε από σύννεφο σε σύννεφο σαν τις μωρές παρθένες. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα δικά μας κατορθώματα δεκαετιών, φτάσαμε, τρώγοντας το ξύλο της χρονιάς μας και φάγαμε και την τελευταία δεκαετία ολόκληρη χωρίς να έχουμε καταλάβει Χριστό – που λένε κι οι αρνητές του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Μηρυκάσαμε και τα τελευταία αποθέματα σανού και θα κάνουμε και εισαγωγές, ως φαίνεται. Αλλοι περιμένουν πρόσληψη στο Δημόσιο, άλλοι επιστροφές των περικοπών, άλλοι κάτι αναδρομικά, άλλοι δέκατους τρίτους μισθούς με δώρα, επιδόματα, αυξήσεις, φιλοδωρήματα και ελεημοσύνες. Οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο, ιδίως όταν πλησιάζουν εκλογές κι ο Πινόκιο επεξεργάζεται καινούργια φούμαρα. Οι πολίτες μπορούν να πάνε αλλού, αν δεν γουστάρουν ή αν δεν έχουν άκρες στο συριζοσύστημα – και ήδη εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι και επιστήμονες, το έκαναν. Μπορεί να κάνουμε και πολλά συνέδρια ακόμα και αναλύσεις και ομφαλοσκοπήσεις, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να πάρουμε γραμμή τι μας συνέβη, τι έγινε και πώς την ήπιαμε, επί το ποδοσφαιρικότερον, αφού δεν έχει κότερον. Βέβαια, ποσώς μας ενδιαφέρει και ουδόλως μας απασχολεί το γεγονός ότι άλλοι, που ήταν και σε πολύ χειρότερη από εμάς κατάσταση, ενώ μπήκαν σε ανάλογη περιδίνηση οικονομικής και γενικότερης κρίσης πολύ μετά από το ηρωικό Κατσαπλιαδιστάν, έχουν ήδη εξέλθει και σχεδόν καλπάζουν, όταν η Ελλάς (που θέλει να ζήσει και θα ζήσει κ.λπ. κ.λπ. και προόρισται και τα τοιαύτα…) αμφιβάλλω αν μπορεί.
Και αν θέλει κι όλας. Γιατί για να… εξέλθεις της κρίσεως πρέπει να ξέρεις και πώς και γιατί μπήκες και τι είναι αναγκαίο να αλλάξεις για να βγεις. Δεν αρκεί να φωνάξει ο χάρτινος ήρωάς σου «Εξελθε οφι κατηραμένε, γιατί αν δεν έξελθε εσύ θα σε εξέλθω εγώ!»
Εδώ λοιπόν που είμαστε, εκτός από την καταγραφή των πραγματικών και ουχί φαντασιακών στοιχείων, καταστάσεων και παραμέτρων, και τη μελέτη επίσης της Ιστορίας μας – πώς καταφέραμε δυο – τρεις εμφύλιους, τρεις δικτατορίες και πεντέξι πτωχεύσεις σε 180 χρόνια, μόνοι εμείς παγκοσμίως… – πρέπει να καταφέρουμε ένα αληθινό θαύμα, για κάτι τύπους σαν εμάς. Να φτάσουμε στην υπέρβαση που δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι γίνεται. Να αφήσουμε τα παραμύθια, τις μαγκιές και τα κόλπα και να δούμε την πραγματικότητα, μακριά από τις μυθολογίες που αγαπάμε. «Αν ποτέ βρεθείς μπροστά σε σταυροδρόμι, ακολούθησέ το!», έλεγε ένας παλιός φίλος και ακριβώς εδώ είμαστε τώρα, έτσι που στ’ αλήθεια ακυρώνεται το παράλογο ή το αστείο του ευφυολογήματος. Επί του πρακτέου, λοιπόν, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πράγματι μπροστά σ’ ένα καθοριστικό σταυροδρόμι, αλλά ο δρόμος είναι ένας. Κατά βάθος ξέρουμε ποιος, αφού ό,τι ώς τώρα κάναμε ξέρουμε πια πως ήταν σχεδόν πάντα λάθος και σε ό,τι ώς τώρα πιστέψαμε είδαμε πως ήταν συνήθως φούμαρα και κολακείες προς το πόπολο, δηλαδή εμάς. Κι επειδή εκλογές έρχονται, ας δούμε ότι μπορεί να μας φέρουν μόνο δύο αποτελέσματα, πως μόνο δύο ενδεχόμενα, με αυτό το εκλογικό σύστημα, μπορεί να προκύψουν:
– Ή κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, των Φιλελεύθερων, Ευρωπαϊκών, Μεταρρυθμιστικών πολιτικών δυνάμεων με κορμό τη Νέα Δημοκρατία, που θα είναι πρώτο κόμμα
– Ή, μετά από επαναληπτικές εκλογές με την «απλή συριζαϊκή αναλογική», κυβέρνηση των «προοδευτικών δυνάμεων» με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπούς κρατιστές και εθνολαϊκιστές… – και τα παρακάτω τα ξέρετε, τα βλέπετε, τα φάγατε στη μάπα. Τρίτο εκλογικό σενάριο, νομίζω, δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ένας κίνδυνος, ας πούμε να ματαιωθούν οι εκλογές ή να τις προλάβει κι αυτές κι εμάς μια καταστροφή ή μια εθνική περιπέτεια, χτύπα ξύλο. Κάτι θα νιώθετε ήδη. Κάποια ανησυχία θα έχετε, φαντάζομαι. Βλέπετε. Ακούτε. Εκτός κι αν δεν είσαστε εδώ και κατοικοεδρεύετε στο Λιχτενστάιν και στα Νησιά Κουκ.