Αλλιώς τον ονειρευόμουνα τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Να ξυπνήσω ένα πρωί και τα παιδιά στα σχολεία να μην ξεκινάνε με πρωινή προσευχή κι ούτε να τα παραστέκει σε κάθε αίθουσα η εικόνα ενός δυτικότροπου Χριστούλη με ισιωτική και ανταύγειες σαν του Πέτρου Γαϊτάνου. Να εξαφανιστεί το μάθημα των θρησκευτικών και αντ’ αυτού να μαθαίνουν τα παιδιά χορό, μόντελινγκ, masterchef junior, σονάτες του Μπετόβεν και κβαντική φυσική. Να ξυπνήσω και να βρω στο κινητό μου επείγον SMS από το υπουργείο Εσωτερικών: κυρία μου, ο γάμος που κάνατε προ 25ετίας στους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού, δεν ισχύει πια. Αν επιθυμείτε ανανέωση πατήστε δίεση να συνδεθείτε με το τμήμα γάμων του δήμου σας, αλλιώς την πατήσατε. Να σταματήσουν οι «ενταξιακές» βαπτίσεις αλλοδαπών που κάνουν τον Ρολάν Παναγιώτη και την Αϊσέ Βαγγελίτσα, σφουγγίζοντας έτσι με το βετέξ ταυτότητα, οικογενειακή και πολιτισμική αναφορά, στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Τα θέλει αυτά το ιερό Τρισυπόστατον; Δεν το νομίζω. Να συνεχιστούν όμως οι λιτανείες, να συνεχιστούν οι κωδωνοκρουσίες  αλλά χωρίς τους συνδικαλιστές Αγίους που στη γιορτή τους εξαφανίζεται από την πιάτσα κι από μια επαγγελματική τάξη, και να μείνει μόνον η Αγιαβαρβάρα του Πυροβολικού γιατί μόνον αυτή έχει δικαιώσει τη φήμη της.

Ακούει κανείς ή μόνον εγώ ακούω  το δημόσιο χρήμα να πετσικάρει κατά τη μεταφορά του ίσα με το αντερί του Ιερώνυμου; Στο Θεό που πιστεύετε, ποιος άλλος πληρώνεται την σήμερον ημέρα με «μαύρα» από το Δημόσιο; Και να σταματήσει παρακαλώ ο φτηνός αντικληρικαλισμός. Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη μεταφυσική και οι ιερείς στην αξιοπρεπή διαβίωση. Δεν θέλω να φανταστώ τι γίνεται αυτή τη στιγμή στις πολύτεκνες φαμίλιες τους. Δεν θέλω να φανταστώ τη θλίψη του εφημέριου που δεν διαφεντεύει ενορία με γάμους, βαφτίσεις, συνεχόμενες κηδείες. Στα βουβά καθημαγμένα χωριά. Σ’ αυτόν τον εφημέριο αναφέρομαι. Στον έγγαμο κληρικό, το αποπαίδι των Μητροπολιτών και του κονκλαβίου που, στην καλύτερη, θα τρέφεται του λοιπού από τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το φαρδύ τραπέζι του δεσπότη και των συνδαιτυμόνων του. Χωρίς διαφάνεια, χωρίς συλλογική σύμβαση, χωρίς έστω προσωπικό ντιλ με τον εργοδότη πώς θα επιβιώσει; Και γιατί στο κάτω κάτω;