Κύριε Αντιπρόεδρε, με όλο το θάρρος που (δεν) έχω, άριστα πράξατε που δεν ζητήσατε άδεια από το Προεδρείο του Κοινοβουλίου για την «ενός λεπτού σιγή» στη μνήμη του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Τόσα χρόνια στη Βουλή εσείς τα χτίσατε αυτά τα μαγαζΑ, να μην κάνετε και μια φορά το κέφι σας βρε αδελφέ; Να μπείτε άρχοντας μέσα και να τους σηκώσετε όλους κλαρίνο. Γιατί έτσι. Γιατί μπορείτε. Αφού τον αισθάνεστε τον χώρο σαν το σπίτι σας και το τσιφλίκι σας, γιατί να μην το κάνετε; Εκφραστείτε ελεύθερα. Αλλωστε έχουμε κι εκλογές το ’19 ποιος θα σας παρεξηγήσει, αλίμονο.

Επειδή με απατά η μνήμη μου, θυμίστε μου σε ποιες άλλες περιπτώσεις – ως Αντιπρόεδρος της Βουλής – πήρατε παρόμοιες πρωτοβουλίες; Πότε δηλαδή ζητήσατε να τηρηθεί «ενός λεπτού σιγή» για διαπρεπείς Ελληνες που έφυγαν φέτος από τη ζωή. Σας ερωτώ με όλο το θάρρος που (δεν) έχω τα εξής:

– Φέτος πενθήσαμε τον Μάνο Ελευθερίου. Εναν σπουδαίο στιχουργό και ποιητή που άφησε βαριά κληρονομία φευ σε αδύναμους

–  Φέτος πενθήσαμε τον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Ως κυβερνήτης περιπολικού σκάφους πρωτοστάτησε στην διάσωση εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών που έφταναν στα ελληνικά νησιά. Ηταν μόνο 44 χρονών και πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Ζητήσατε ενός λεπτού σιγή;

– Φέτος πενθήσαμε τον Αγγελο Δεληβορριά. Μια εμβληματική μορφή της τέχνης και του πολιτισμού, που επί μισό αιώνα σχεδόν, ήταν η ψυχή του Μουσείου Μπενάκη κι έμαθε τους Ελληνες να επισκέπτονται και να αγαπούν τα μουσεία. Ζητήσατε ενός λεπτού σιγή;

– Φέτος πενθήσαμε την οικογένεια του Ανδρέα Δημητρίου. Του ηρωικού πυροσβέστη που ενώ έσωζε ζωές στο Μάτι, η γυναίκα του Μαργαρίτα και το 6 μηνών μωράκι τους νικήθηκαν από τις φλόγες και έφυγαν από τη ζωή. Ζητήσατε ενός λεπτού σιγή;

Κι άλλοι… Κι άλλοι πολλοί…

Κύριε Κακλαμάνη, ο σεβασμός μας στον θάνατο του κάθε ανθρώπου δεν δικαιολογεί επιλεκτικές εκδηλώσεις τιμής για όποιον γουστάρει ο Αντιπρόεδρος της Βουλής. Και πιστέψτε με, μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι’ αυτό. Με όλο το θάρρος που δεν έχω.