Ατζέντα Τσίπρα

Τον υποδέχθηκαν, λέει, οι σύνεδροι του SPD με παρατεταμένο χειροκρότημα. Κι εκείνος ανταπέδωσε με έναν λόγο γεμάτο κλισέ αμφιθεάτρου. Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στους γερμανούς σοσιαλιστές σαν να μιλούσε στην Κεντρική του Επιτροπή. Τους εξήγησε, ας πούμε, ότι «επιτυχία για μια αριστερή δύναμη δεν είναι απλά η έξοδος από την κρίση, αλλά η έξοδος με την κοινωνία όρθια και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τους πιο αδύναμους, τους φτωχούς, τη μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους, τους νέους» – όπως η έξοδος που «πέτυχε» αυτός. Ο έλληνας Πρωθυπουργός ήταν ανάμεσα στους γκεστ του «χώρου ιδεών» – τυπικά δεν ήταν συνέδριο, αλλά 90 εκδηλώσεις και συζητήσεις γύρω από το σοσιαλδημοκρατικό μέλλον – που διοργάνωσε το Σαββατοκύριακο το SPD για να αποκηρύξει και επισήμως την Ατζέντα 2010 του Σρέντερ. Και να λανσάρει ατζέντα Τσίπρα. Το παλαιότερο, λοιπόν, Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του κόσμου στρίβει αριστερά με στόχο να αποφύγει το pasokification που έχει ξεκινήσει. Τη συνταγή έχει ήδη δοκιμάσει το δεύτερο γηραιότερο κόμμα του χώρου, οι Βρετανοί Εργατικοί που έχουν μετατραπεί σε κορμπινίστας.

Η τσιπρική παρουσία εκεί επισημοποιεί το ευρωσοσιαλιστικό φλερτ στην Αριστερά, το οποίο μέχρι τώρα γινόταν στα κλεφτά για να μην ενοχλούνται οι έλληνες σύντροφοι. Ας δεχθούμε, για χάρη της κουβέντας, πως έχουν δίκιο. Πως φιλοτεχνώντας το αριστερό τους προφίλ θα βγουν από το εκλογικό σπιράλ θανάτου επαναπροσεγγίζοντας την εργατική τάξη, την παραδοσιακή τους βάση. Με τι προτάσεις θα φτιάξουν το εν λόγω προφίλ; Ο γενικός γραμματέας του SPD, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, πρότεινε να καθιερωθεί για τους εργαζόμενους ένα «έτος σαμπάτικαλ». Να μπορούν με κρατική χρηματοδότηση να λείψουν έναν χρόνο από τη δουλειά τους για να ξεκουραστούν και μετά να επιστρέφουν. Ακούγεται πολύ χαλαρωτικό. Θα μπορούσε να πουλήσει τρελά. Από την άλλη, όμως, μάλλον αγνοεί πως το εκλογικό ακροατήριό τους είναι πια κατακερματισμένο. Υπάρχει χάσμα μεταξύ ορισμένων καλά αμειβόμενων εργαζομένων και των εργαζομένων μερικής απασχόλησης που παράγουν την ίδια δουλειά με μικρότερο μισθό. Κι υπάρχουν κι οι απανταχού άνεργοι. Ποιους απ’ όλους θα εκπροσωπεί η Σοσιαλδημοκρατία; Γιατί προς το παρόν παραμένει θολό το τι εκπροσωπεί γενικά.