Η ΑΕΚ έχασε από τον Ατρόμητο στο άδειο ΟΑΚΑ όπως ακριβώς είχε συμβεί και πέρυσι: η σύμπτωση είναι σατανική και η νίκη της ομάδας του Ταμίρ Κάναντι είναι η σημαντικότερη της αγωνιστικής. Πέρα όμως από το ότι ο Ατρόμητος πέτυχε τη νίκη στο άδειο ΟΑΚΑ, μεταξύ του περσινού και του εφετινού αποτελέσματος δεν υπάρχει τίποτα το κοινό.

Πρόοδος

Πέρυσι, όταν η ΑΕΚ έχασε από τον Ατρόμητο, ήταν πολύ κοντά στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, είχε κερδίσει τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό και κυρίως κέρδιζε ποδοσφαιριστές: ο Λιβάγια έδειχνε σε κάθε ματς την πρόοδό του, ο Βράνιες «φώναζε» ότι είναι ο σκληρότερος και πλέον αποτελεσματικός αμυντικός του πρωταθλήματος, ο Αραούχο είχε αρχίσει να ξεμπλοκάρεται, ο Μπακασέτας καταλάβαινε τον νέο του ρόλο. Η ΑΕΚ είχε πληρώσει και πέρυσι όπως και φέτος την κούρασή της στα ευρωπαϊκά ματς, αλλά κι εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: άλλο είναι να είσαι κουρασμένος γιατί παιδεύεσαι να προκριθείς κι άλλο γιατί προσπαθείς να κάνεις έναν βαθμό στον όμιλο. Για να το πω αλλιώς: άλλο είναι ο μόχθος για επιτυχία κι άλλο το στρες.

Στρες

Η ΑΕΚ είναι αγχωμένη και αυτό φάνηκε και στο ματς με τον Παναθηναϊκό: είναι μάλιστα απορίας άξιο πώς αυτό το στρες προέκυψε μετά τη νίκη με τον Αρη με 4-0, που πλέον μοιάζει ως αποτέλεσμα ανεξήγητο: είναι το μόνο ματς στα πέντε τελευταία στο οποίο η ΑΕΚ έχει βάλει γκολ. Τρίζει ο πάγκος του Μαρίνου Ουζουνίδη; Θέλω να πιστεύω πως όχι, αν και στην ΑΕΚ ποτέ δεν ξέρεις. Ο προπονητής είπε χθες ότι η ομάδα του είναι κουρασμένη, όμως πέντε παίκτες που έπαιξαν χθες δεν είχαν ξεκινήσει με την Μπάγερν. Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ότι οι παίκτες της πιέζονται να δώσουν πιο πολλά από όσα μπορούν. Χθες ήταν και άτυχοι: τρία δοκάρια δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Από την άλλη, όσο ο χρόνος περνούσε, ο Ατρόμητος στο ΟΑΚΑ ήταν όλο και καλύτερος. Οχι τυχαία χτύπησε σκοράροντας στο τέλος. Η εντύπωσή μου είναι ότι η τύχη του Ουζουνίδη θα κριθεί στο ματς με τον Αγιαξ. Το καλό είναι ότι σε αυτό θα έχει τον Λιβάγια. Το κακό ότι χθες ο Αγιαξ έβαλε στην Εξέλσιορ 7 γκολ εκτός έδρας.

Ντροπή

Το ματς ήταν αρκετά ενδιαφέρον: ντροπή ήταν όσα έγιναν στο τέλος στα επίσημα. Η επίθεση σε ματς κεκλεισμένων των θυρών στον ιδιοκτήτη της ομάδας του Περιστερίου Γιώργο Σπανό (και μάλιστα από είκοσι άτομα…) δεν πρέπει να περάσει ατιμώρητη. Στο ΟΑΚΑ υπάρχουν κάμερες και ως γνωστόν λειτουργούν. Είμαι περίεργος τι θα κάνει η Αστυνομία: θα συλλάβει τους δράστες της επίθεσης ή το μόνο που ενδιαφέρει τους επικεφαλής της είναι να πετάνε δακρυγόνα στον κόσμο και να τιμωρούνται οι ομάδες;

Ακπόμ

Ο ΠΑΟΚ πήρε τη νίκη με τον Παναιτωλικό με δύο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο και τη χρωστάει και στον Ρασβάν Λουτσέσκου, που δεν υπερτιμά το υλικό που έχει στα χέρια του. Χθες άφησε έξω τους μισούς από όσους αγωνίστηκαν στο «φιάσκο» με τη Βίντι κι έδειξε εμπιστοσύνη σε όσους δεν έχει χρησιμοποιήσει πολύ – στον Τόσκα, στον Κίτσιου, στον Σακόφ, ενώ στο β’ ημίχρονο έριξε στο ματς ακόμα και τον Ακπόμ και (για να κρατήσει το 2-1) τον Χατσερίντι. Ο Παναιτωλικός, που μείωσε με ένα γκολ ενός Καμαρά από τους πολλούς που υπάρχουν στο πρωτάθλημά μας, στο τελευταίο δεκαπεντάλεπτο δεν έκανε ούτε γέμισμα στην αντίπαλη περιοχή – ο ΠΑΟΚ που προηγήθηκε με αυτογκόλ στο 63΄κέρδισε τελικά εύκολα. Δεν είναι στα καλύτερά του πάντως: ο Λουτσέσκου πρέπει να νιώθει μάλλον ευχαριστημένος γιατί υπάρχει διακοπή του πρωταθλήματος για τις υποχρεώσεις της Εθνικής. Η ομάδα του έχει ανάγκη ανασύνταξης, αλλά το πρωτάθλημα μοιάζει απίθανο να το χάσει: η αγωνιστική διαφορά του πρωτοπόρου από τους διώκτες του είναι μικρή – η βαθμολογική του τεράστια.

Ντέρμπι

Ο Ολυμπιακός που ίσως μπορούσε να τον ακολουθήσει τον ΠΑΟΚ έφερε μια ισοπαλία με τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκης: μολονότι ισοφάρισε στις καθυστερήσεις με τον Σισέ, μάλλον πρέπει να στεναχωριέται για τους βαθμούς που πέταξε, παρά γιατί γλίτωσε το κάζο. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ παίζοντας με έναν αντίπαλο που έκανε ένα και μοναδικό σουτ στην εστία: το γκολ του Κάτσε ήταν καταπληκτικό, αλλά αν ο ΠΑΟ κέρδιζε θα είχε κάνει το απόλυτο ριφιφί. Η ομάδα του Δώνη το μόνο που έκανε ήταν να παίζει άμυνα: οργανωμένα μεν, πλην όμως παθητικά. Ψυχωμένα σίγουρα, αλλά κρεμασμένη στα δοκάρια σαν μικρή ομάδα.

Γκίνια

Ο Ολυμπιακός είχε την μπάλα, έκανε στο πρώτο ημίχρονο την καλύτερη ευκαιρία του ματς με τον Ποντένσε, είχε γκίνια κι έχει δίκιο στη φάση του 80′ όταν ζητάει πέναλτι για το χέρι του Μακέδα. Αλλά όπως περίπου και με τον ΠΑΟΚ, άργησε να ξυπνήσει κι αυτό στο ποδόσφαιρο πληρώνεται. Ο Μαρτίνς ξεκίνησε με τον Φορτούνη στο πλάι για να χωρέσει τον Νάτχο στην αρχική ενδεκάδα – αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν λάθος ματς για ένα τέτοιο πείραμα. Μετά τον τραυματισμό του Χασάν, και μέχρι να μπει στο ματς ο Μάνος, ο Ολυμπιακός έπαιζε πάλι για είκοσι λεπτά χωρίς φορ, προσπαθώντας να ανοίξει μια κλειστή άμυνα: το πράγμα δεν είναι απλό. Η ισοφάριση ήρθε στο τέλος, όταν ο γηπεδούχος βρήκε το κουράγιο να ανεβεί πολύ στο γήπεδο. Τότε φάνηκαν ακόμα πιο πολύ οι αδυναμίες του ΠΑΟ, οι παίκτες του οποίου για σχεδόν είκοσι λεπτά δεν μπορούσαν να αλλάξουν μια δεύτερη πάσα: αν το έκαναν, με τους χώρους που είχαν στη διάθεσή τους ίσως να είχαν κερδίσει. Ωστόσο διάχυτη ήταν η εντύπωση πως αν ο Ολυμπιακός είχε ισοφαρίσει στη φάση του δοκαριού του Σισέ, θα είχε πάρει και το ματς: οι παίκτες του Δώνη έπαιζαν μόνο κοιτώντας το χρονόμετρο.

Διούδης

Το ματς είχε και μια δραματική σκηνή: τον τραυματισμό του τερματοφύλακα Διούδη σε μια σύγκρουση με τον Νάτχο. Το ότι το Καραϊσκάκης χειροκρότησε την έξοδό του είναι δείγμα ποδοσφαιρικού πολιτισμού.

Προσευχή

Στα highlights της αγωνιστικής και η ανακοίνωση της Ξάνθης μετά την ήττα της από τον Πανιώνιο. Η ακριτική ομάδα τα είχε με τον διαιτητή Κομίνη – και θα ‘λεγα δικαίως. Στην ανακοίνωσή της έγραψε μια προσευχή: «Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. Κύριε, ελέησον ημάς» αναφέρει. Κατανοητή η δυσαρέσκεια, αλλά αν η ΑΕΛ ή ο ΠΑΣ έβγαζαν ανάλογες ανακοινώσεις μετά τα ματς με την Ξάνθη για τους διαιτητές, θα έπρεπε να γράψουν ολόκληρη τη θεία λειτουργία…