Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν ρωτούσε κάποιος τον Πρωθυπουργό ποιος είναι ο πολυτιμότερος υπουργός του θα του απαντούσε χωρίς κανέναν δισταγμό «ο Πολάκης». Και θα ‘χε απόλυτο δίκιο. Γιατί ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο από κάθε άλλον συνάδελφό του ότι αν υπάρχουν ελπίδες για τον Αλέξη Τσίπρα να παραμείνει στην εξουσία, αυτές εξαρτώνται αποκλειστικά από το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα διεξαχθεί η εκλογική αναμέτρηση. Αν επικρατήσει ο διχασμός, η πόλωση και ο ακραίος λαϊκισμός τότε μπορεί να διασωθεί.

Η φράση «θα πάρουμε τις εκλογές αν πάνε κάποιοι φυλακή» εκφράζει αυτήν ακριβώς την πεποίθηση που εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο στο κυβερνητικό στρατόπεδο, όσο στενεύουν τα χρονικά περιθώρια προς τις κάλπες. Ποιοι θα πάνε φυλακή και για ποιον λόγο δεν έχει σημασία, ούτε και αν οι κατηγορίες έχουν στοιχειοθετηθεί και τεκμηριωθεί μέσα από τη δικαστική οδό. Αρκεί να πάνε κάποιοι μέσα, τώρα. Ας γίνει μετά ό,τι θέλει. Ετσι κι αλλιώς, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν «λάθος» – ψέμα ή αυταπάτη – αναγνωρίζεται.

Στην ουσία, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται για τη διαλεύκανση των σκανδάλων διαφθοράς και για την τιμωρία των πραγματικών υπευθύνων. Ενδιαφέρεται μόνο για την επικοινωνιακή εκμετάλλευσή τους και την επίρριψη πολιτικών ευθυνών σε επιλεγμένους αντιπάλους. Η θεατρική παράσταση που στήθηκε δύο φορές στη Βουλή με τις δέκα κάλπες για το σκάνδαλο Novartis είναι η καλύτερη απόδειξη. Η αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», τώρα που ο σκοπός είναι η παραμονή στην εξουσία, έχει αναδειχθεί στη μοναδική «ηθική» αρχή που εξακολουθεί να εμπνέει τη συγκυβερνητική πλειοψηφία.

Η επιλογή των «προς εξόντωση» πολιτικών αντιπάλων δεν είναι καθόλου τυχαία. Αν παρακολουθήσει κανείς τις πολιτικές περιόδους και τα πρόσωπα που αφορούν οι Εξεταστικές Επιτροπές που συστάθηκαν την τελευταία τετραετία, θα πιστέψει ότι το ΠΑΣΟΚ το ίδρυσε ο Κώστας Σημίτης, ότι πολλοί από τους «ισόβιους» υπουργούς του ΠΑΣΟΚ έγιναν για πρώτη φορά υπουργοί επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν υπήρξε ο Πρωθυπουργός της χώρας την περίοδο ακριβώς πριν η χώρα μπει στη δίνη των Μνημονίων.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν βέβαια επειδή ο σημερινός Πρωθυπουργός θέλει να εμφανίζεται ως νέος Ανδρέας για να διατηρήσει και να διευρύνει το πασοκικό του ακροατήριο. Γιατί θέλει επίσης να κουκουλώσει τις πιθανές ευθύνες των πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ που τον στηρίζουν και γιατί έχει συμφωνήσει, με πολιτικά προφανώς ανταλλάγματα, τη συγκάλυψη των ευθυνών της μοιραίας τετραετίας 2004 – 2009 που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Το διχαστικό και σκανδαλοθηρικό κλίμα δεν ευνοεί παρά μόνο τις προεκλογικές σκοπιμότητες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που επιδιώκουν να υλοποιήσουν το αρχετυπικό τους δόγμα – σύνθημα «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Η πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να υποκατασταθεί από πόλεμο λάσπης, ούτε και να παρασυρθεί στην παγίδα της πόλωσης και του λαϊκισμού που έχει ήδη βάλει τη σφραγίδα του στην καταστροφική πορεία της χώρας. Η επόμενη μέρα οφείλει να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο θεσμικής ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης της οικονομίας, μια περίοδο μεταρρυθμιστικής πνοής και όχι αποπνικτικής δυσοσμίας.

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr