Ο Πρωθυπουργός μίλησε σε συνάθροιση «προοδευτικών» κομμάτων στην Ευρώπη για την ανάγκη συσπείρωσης ώστε να ηττηθεί στις ευρωεκλογές ο «νεοφιλελευθερισμός» και η δεξιά στροφή της Ευρώπης. Αισθάνομαι πως η προσπάθεια είναι καταδικασμένη. Με ευθύνη της ίδιας της Αριστεράς και της σοδιαλδημοκρατίας. Που καταλήγουν να αμαυρώνουν τις ίδιες τις πολιτικές έννοιες και ορολογίες.

Τι ακριβώς κάνουν οι λεγόμενες «προοδευτικές» δυνάμεις της Ευρώπης για να δικαιολογούν έναν τέτοιο τίτλο και να διεκδικούν την προτίμηση των ευρωπαίων πολιτών; Μήπως αφουγκράζονται τις ανησυχίες τους; Μήπως αντιμετωπίζουν τους φόβους και τα άγχη τους; Μήπως φροντίζουν να τους διασφαλίσουν ένα κάπως σίγουρο μέλλον;

Η αντιμετώπιση της μουσουλμανικής πλημμυρίδας αποτελεί τη μεγαλύτερη ανησυχία των ευρωπαϊκών λαϊκών στρωμάτων. Δεν έγιναν οι ευρωπαίοι άξαφνα φοβικοί. Συνειδητοποιούν απλά πως χάνουν τις κοινωνίες τους. Δεν τις αναγνωρίζουν πλέον. Βιασμοί κι εγκλήματα, σε συχνότητα άγνωστη κατά το παρελθόν, ουδείς τολμά, λόγω πολιτικής ορθότητας, να αναφέρει πως προκαλούνται από μετανάστες. Η σοδιαλδημοκρατία σιωπά. Κι οργίζει τον κόσμο. Που οδηγείται έτσι σε ακραίες επιλογές.

Οι κοινωνίες εσωτερικά αποσυντίθενται και οι «προοδευτικές δυνάμεις» κρατούν τα μάτια κλειστά. Αδιαφορούν για εκδηλώσεις παραβατικότητας που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Στην Ελλάδα ο Ρουβίκωνας βαδίζει στα χνάρια λατινοαμερικανικών μοντέλων ανομίας. Σταδιακά συνοικίες, γειτονιές και πόλεις θα βρίσκονται στο έλεος ομάδων που θα πουλάνε προστασία. Ή θα επιβάλλουν και φόρους. «Εμβόλια» τα λένε στη Νότια Αμερική. Οι «προοδευτικοί», λόγω πολιτικής ορθότητας, δεν αντιδρούν. Κι ο κόσμος απελπίζεται.

Και το μέλλον; Λόγω οικονομικής στασιμότητας, φαντάζει σκοτεινό. Η σοσιαλδημοκρατία έχει στερέψει από ιδέες και προτάσεις. Μόνο συνθήματα αναμασούν.

Με όλα αυτά, οι λαοί τους στρέφουν τα νώτα. Που σημαίνει εκλογική συρρίκνωση. Πιθανότατα, αδυναμία σχηματισμού ομάδας στην Ευρωβουλή.