Το ευφυολόγημα των «πατρίδων της καρδιάς» του Ερντογάν διαδέχτηκε εκείνο του τούρκου υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ για «γαλάζιες πατρίδες», που αμφισβήτησε φραστικά τους διεθνείς κανόνες και τα δίκαια της Ελλάδας. Και, περνώντας στη διπλωματική πράξη, η Τουρκία επέλεξε τη ρημαγμένη Λιβύη προκειμένου να την πείσει ότι η Ελλάδα την αδικεί ασκώντας τα δίκια της στον χώρο της δικής της ΑΟΖ.
Οι τουρκικοί τριγμοί οδόντων δεν φαίνεται να επηρέασαν το Κάιρο και η Αγκυρα προσπαθεί να ασκήσει – φιλικά προς το παρόν – επιρροή στην Τρίπολη. Η επίσκεψη του τούρκου υπουργού Αμυνας στη Λιβύη, την περασμένη εβδομάδα, είχε καταφανή σκοπό την προώθηση στην Τρίπολη αφενός μεν του εφευρήματος της Αγκυρας για καταχρηστική χρήση της έννοιας της ΑΟΖ από την Ελλάδα, αφετέρου δε την προσφορά τουρκικών αντιδώρων στη Λιβύη, από την οποία οι τούρκοι ιθύνοντες προσδοκούν να αντιδράσει ως αδαής συνομιλητής στον οποίο η Αγκυρα προσφέρει δελεαστικά, αλλά άνευ αξίας, δώρα.
Αυτά δεν σημαίνουν ότι η Αγκυρα δεν παραμένει επικίνδυνη και ότι η μη ανεύρεση διεξόδου στις μεγάλες ιδέες της δεν θα μπορούσε να έχει απροσδόκητες εξελίξεις. Ομως, αν και σε αυτές τις απροσδόκητες εξελίξεις στηρίζονται οι τελευταίες τουρκικές πρωτοβουλίες, η Ελλάδα και όσα κράτη συνεργάζονται ειρηνικά οφείλουν να συνεχίσουν να κινούνται ψύχραιμα, σταθερά και νηφάλια. Χωρίς αντιδράσεις αντίστοιχες με εκείνες της Τουρκίας. Οι μουσολινικού χαρακτήρα βρυχηθμοί δεν εκφοβίζουν όσους και αμυντικά είναι σε εγρήγορση και αποδεδειγμένα συμπράττουν για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή.