Δεν περιμένουν απάντηση. Σκοπός τους άλλωστε δεν είναι να ανοίξουν (τέτοιου είδους) διάλογο. Ηθελαν απλώς να απαντήσουν στην αλαζονεία, να φωνάξουν «μη μας προκαλείτε». Αυτό έκαναν, εκπροσωπώντας τη νεολαία των πυρόπληκτων περιοχών, η 23χρονη Βάσια Καρρά και η 21χρονη Αφροδίτη Χατζηαναστασιάδη, με μία ανοιχτή επιστολή – καταπέλτη κατά του Παύλου Πολάκη, ο οποίος δεν δίστασε να αστειευτεί με τις τραγωδίες σε Μάτι και Καλιφόρνια και έπειτα να υπερασπιστεί τη «χιουμοριστική» ανάρτηση στο προσφιλές του Facebook. «Ρένα Δούρου ακόμα να παραιτηθείς; Μαθαίνω για πολλούς νεκρούς στη Καλιφόρνια! Γιατί δεν έδωσες εντολή εκκένωσης ε;» έγραψε ειρωνικά ο αναπληρωτής υπουργός στις 11 Νοεμβρίου.
«ΑΛΥΣΙΔΑ» ΠΕΝΘΟΥΣ. Την ίδια μέρα, οι δύο νεαρές από το Μάτι βρίσκονταν στην «αλυσίδα» πένθους και διαμαρτυρίας των πυροπλήκτων, παρακολουθώντας τους δρομείς του Μαραθωνίου. «Πώς μπορεί να μιλάει έτσι ένας άνθρωπος;» αναρωτιούνται και γράφουν: «Το ζήτημα δεν είναι το αν θα ακουστεί η συγγνώμη, αλλά να μην κάνουμε πράξεις που την οφείλουν». Η 23χρονη απόφοιτη του Παντείου και η 21χρονη φοιτήτρια του ΑΠΘ αποφάσισαν να οργανώσουν τους συνομηλίκους τους ώστε να προχωρήσουν σε συμβολικές κινήσεις ελπίδας. «Για 35 συνεχόμενες μέρες βοηθούσαμε όσους είχαν ανάγκη, εγώ στο hotspot στον Νέο Βουτζά και η Αφροδίτη στο Μάτι» περιγράφει η 23χρονη στα «ΝΕΑ» και προσθέτει: «Μας στηρίζουν παιδιά από τις γύρω περιοχές και από την Αθήνα. Δεν υπάρχει “εγώ”, μόνο το “εμείς” στην ομάδα». Προ ημερών έδωσαν χρώμα σε πινακίδα του οικισμού. «Καλώς σήρθατε στο Μάτι μας» έγραψαν, ζωγραφίζοντας 99 παλάμες «για όσους λείπουν…». Ολόκληρη η επιστολή στον Παύλο Πολάκη:
«Κύριε Υπουργέ,
Θέλοντας να μείνω συνεπής στην υποχρέωση που νιώθω απέναντι στον εαυτό μου, να μην αφήσω ασχολίαστη την ανάρτηση που κάνατε απευθυνόμενος στη Ρένα Δούρου, σας γράφω τα παρακάτω λόγια.
Κυριακή 11/11 ήταν για μένα κομβική καθώς αποτέλεσε την έναρξη της ενεργούς διαμαρτυρίας μας, η οποία πιθανολογώ να έχει συνέχεια αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν! Γυρνώντας σπίτι μου εξαντλημένος συναισθηματικά από την έντονη εμπειρία του Μαραθωνίου στο πέρασμα του τόπου μου, ήρθα αντιμέτωπος με τον απαξιωτικό και αλαζονικό χαρακτήρα της ανάρτησής σας! “Γιατί δεν έδωσες εντολή εκκένωσης ε;”.
Διαβάζοντας αρχικά τα λόγια σας και μη γνωρίζοντάς σας καλά μού δημιουργήθηκε η εικόνα ενός περιθωριοποιημένου και αντικοινωνικού ατόμου, που δημοσιεύει απερίσκεπτα και βιαστικά μην έχοντας συνείδηση του προσβλητικού χαρακτήρα του λόγου του. Μπαίνοντας όμως στο “προφίλ” σας και διαβάζοντας το βιογραφικό σας, είδα ότι είστε ένας “κανονικός” άνθρωπος. Παρίστασθε σε οικογενειακές εκδηλώσεις, κάνετε όνειρα για τα παιδιά σας, έχετε χόμπι όπως το ψάρεμα. Και απόρησα… Πώς μπορεί να μιλάει έτσι ένας γονιός; Ενας άνθρωπος; Ενας δικός μας συνάνθρωπος;
Σε αυτό το σημείο όμως, ήρθε η ώρα να σας πω ποιος είμαι εγώ. Είμαι ένα παιδί που θα μπορούσε να είμαι το παιδί σας. Είμαι ένα παιδί που την ημέρα της φωτιάς ήμουν στο Μάτι Αττικής και σώθηκε! Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα προσπαθώ να βοηθήσω με ό,τι μέσα διαθέτω τούς συντοπίτες μου. Μοίρασα πόρτα πόρτα φαΐ και νερό αγνοώντας τη μυρωδιά της καμένης σάρκας και των λιωμένων ελαστικών. Εψαξα να σώσω όσα ζώα είχαν επιζήσει, διώχνοντας τις σκέψεις ότι οι άμορφες μάζες γύρω μου μπορεί να είναι οι γείτονές μου, οι φίλοι μου! Προσπάθησα έχοντας ως μόνο εργαλείο τα χέρια μου, πλάι σε 200 ακόμη εθελοντές, να μαζέψω στάχτες και κλαδιά, παραβλέποντας τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία μου.
Παρ’ όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι έχω δώσει τον καλύτερό μου εαυτό, ξέρετε τι νιώθω μέχρι και σήμερα κ. Πολάκη; Απέραντες και αβάσταχτες ΤΥΨΕΙΣ! Τύψεις που δεν ρίσκαρα περισσότερο τη ζωή μου ώστε να βοηθήσω και άλλους, τύψεις που κοιμήθηκα τέσσερις αντί για τρεις ώρες γιατί μπορεί ίσως αυτή τη μία ώρα κάποιος να χρειαζόταν κάτι και να μην ήμουν εκεί, τύψεις γιατί το βράδυ που δεν άντεξα το ξενύχτι της εθελοντικής περιπολίας, έγινε πλιάτσικο σ’ ένα σπίτι και δεν ήμουν παρών!
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας όμως, κ. Πολάκη; Εγώ δεν θα έπρεπε να νιώθω τύψεις. Γιατί εγώ, σε αντίθεση με εσάς, δεν έθεσα τον εαυτό μου σε καμία υποψηφιότητα, για καμία καίρια θέση, ώστε να λέγομαι αρμόδιος όταν στην πραγματικότητα δεν έχω καμία πρόθεση να αναλάβω ευθύνες! Ευθύνες που στο κείμενό σας κοροϊδευτικά αποποιείστε επικαλούμενος τα έργα της περιφέρειας και του Υπουργείου Υποδομών.
Και σας ρωτάω, κύριε Πολάκη, πώς σχετίζονται οι αυτονόητες κρατικές ενέργειες μετά τη φονική πυρκαγιά με την πρωτοφανή κρατική αμέλεια που κόστισε 99 ζωές; Πώς μπορείτε να αναφέρετε με τόση ευκολία λέξεις όπως “πυρκαγιές” και “νεκρούς” όταν όλα τα γεγονότα είναι ακόμα τόσο νωπά στις καρδιές ορισμένων ανθρώπων και την ίδια ακριβώς μέρα της ανάρτησής σας συνάνθρωποί σας που επλήγησαν και έχασαν ανθρώπους και σπίτια πενθούν παρατεταγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον ΕΙΡΗΝΙΚΑ, δείχνοντας σεβασμό και συνέπεια σ’ έναν ανύπαρκτο δήμο(!), σε μια περιφέρεια που τους έχει παντελώς εγκαταλείψει, σε κρατικά στελέχη που δεν μπορούν δυστυχώς να συμμεριστούν κανένα πόνο!
Θα σας παρακαλούσα αυτήν την ανεξήγητη ανεκτικότητα και υπομονετική στάση που δείχνουμε τις τελευταίες 80 μέρες απέναντι όλων σας, να μην την προσπερνάτε! Δεν είστε υποχρεωμένος σε καμία περίπτωση να αφουγκραστείτε τον πόνο και την αγωνία μας, αλλά τουλάχιστον εκτιμήστε τη στάση μας και μην προκαλείτε ανθρώπους που ακόμα βασανίζονται με απερίσκεπτες αναρτήσεις που βάζουν σε προτεραιότητα την ικανοποίηση προσωπικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων και όχι τον λαό που “υπηρετείτε”.
Το ζήτημα δεν είναι το αν θα ακουστεί η συγγνώμη αλλά να μην κάνουμε πράξεις που την οφείλουν! Ελπίζω οι επόμενες αναρτήσεις σας να διέπονται από περισσότερη συνείδηση και ανθρωπιά. Ηθελα απλώς να εκφράσω και να μη φιμώσω για ακόμη μια φορά τις σκέψεις μου.
Ομάδα νέων των πυρόπληκτων περιοχών».