Οφείλω να συγχαρώ τον Σκουρλέτη. Αν δεν απατώμαι είναι το πρώτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που παραδέχεται δημοσίως ότι το κόμμα του έχει ή προσπαθεί να έχει «παράγκα» στη ΝΔ.
Σε χθεσινή συνέντευξη και ερωτώμενος για ενδεχόμενες υπόγειες διαδρομές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Καραμανλικών, ο Σκουρλέτης δεν τις διέψευσε.
Αντιθέτως πρόσθεσε:
«Υπάρχουν στελέχη στη ΝΔ που δεν διολισθαίνουν σε εμφυλιοπολεμική ρητορική. Με αυτούς τους ανθρώπους μπορείς να καθίσεις στο ίδιο τραπέζι».
Τους έκαψε τους ανθρώπους!
Διότι τον Σκουρλέτη δεν τον ενοχλεί η «εμφυλιοπολεμική ρητορική». Εως το 2011-2012 που ανέλαβε να μας σώσει ο ίδιος κι η παρέα του, καμία εμφυλιοπολεμική ρητορική δεν υπήρχε στη χώρα.
Είχαμε τις διαφορές μας, τους καβγάδες μας, τις συγκρούσεις μας, αλλά κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να πει «ή αυτοί ή εμείς», «ξεμπερδεύουμε με το παλιό» ή «να βάλουμε κάποιους φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές».
Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έφερε αυτά. Τους ενοχλεί ενδεχομένως ότι η αντιπολίτευση ανταποδίδει σήμερα στα ίσα τη δική τους ρητορική.
Αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίζει, θα απειλεί, θα εκφοβίζει κι οι άλλοι θα κατεβάζουν τα βρακιά;
Ας πρόσεχαν, λοιπόν.
Η πραγματική είδηση όμως βρίσκεται αλλού. Στη δήλωση ότι με αυτούς τους ανθρώπους «μπορείς να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι».
Ενδιαφέρον. Διότι το ερώτημα προφανώς δεν είναι με ποιους μπορεί να κάτσει ο Σκουρλέτης. Αλλά ποιος μπορεί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον Σκουρλέτη.
Ποιοι είναι αυτοί; Υπάρχουν; Ή μήπως είναι ξωτικά και νεράιδες;
Δεν ξέρω αν ο Σκουρλέτης έχει να δώσει κανένα όνομα, αλλά υποψιάζομαι ότι δεν θα κάνει και δεύτερη αξιέπαινη πράξη.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Υπάρχουν άραγε στη ΝΔ στελέχη που θα μπορούσαν να κάνουν παρέα με τον Σκουρλέτη;
Δεν το γνωρίζω. Κι άλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κυκλοφορούν οι καλύτεροι φίλοι της αλήθειας.
Οφείλω όμως να πω πως τα τελευταία χρόνια δεν έχει εμφανιστεί κανείς δεξιός, κεντροδεξιός, κεντρώος, κεντροαριστερός, ανεξάρτητος μεμονωμένος κ.λπ. που να ενδιαφέρεται να ανοίξει παρτίδες με τον Σκουρλέτη.
Πλην των «συνηθισμένων υπόπτων» Αντώναρος – Ραγκούσης – Μπίστης, άντε και ο Μίχαλος.
Αν αυτούς θεωρεί ομοτράπεζους ο Σκουρλέτης, τότε καλύτερα να φάει πίτσα μόνος του μπροστά την τηλεόραση.
Διότι ως γνωστόν οι μικροί ή μεγάλοι εμφύλιοι δεν τελειώνουν ποτέ με τραπεζώματα.
Στο τέλος ο ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει κι εκείνος που έχασε τρέχει μετά στη Βουλή να εξηγήσει τι συνέβη και κάηκαν εκατό άνθρωποι στο Μάτι.