Κοιτάς τη βαθμολογία και αναρωτιέσαι: «Μπορεί να σωθεί ο Απόλλωνας»; Με το 1/3 του πρωταθλήματος συμπληρωμένο, η πάλαι ποτέ Ελαφρά Ταξιαρχία έχει μαζέψει έναν βαθμό και έχει σημειώσει δύο γκολ. Μόλις προχθές ηττήθηκε από τον Αρη στη Ριζούπουλη, σε ένα παιχνίδι που για πολλούς είχε τον χαρακτήρα του τελικού, καθόσον ούτε ο αντίπαλος έδειχνε σε καλή κατάσταση. Μέτρησαν όμως η ικανότητα και η προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών. Τώρα, πόσες ελπίδες έχει ο Απόλλωνας;

Οι ψυχροί παρατηρητές της κατάστασης ομολογούν πως τα πράγματα είναι δύσκολα. Και δεν αποκλείεται να δούμε ξανά το ίδιο έργο, με μια ομάδα να μένει πίσω και στην πορεία να γίνεται σάκος του μποξ από τους αντιπάλους. Ο Απόλλωνας, ωστόσο, είναι διαφορετικό μέγεθος και μπορεί με μια-δυο νίκες να πάρει μπροστά. Ο Ματζουράκης, έμπειρος προπονητής ασφαλώς, από την αρχή ήθελε να το παλέψει με όλες του τις δυνάμεις. Το ζήτημα ήταν ότι του έλειπαν τα όπλα, πάει να πει οι ικανοί ποδοσφαιριστές. Ή, αν προτιμάτε, οι παίκτες που αντιλαμβάνονται τις συνθήκες και τις δυσκολίες του εγχώριου πρωταθλήματος. Γιατί παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, μόνο απλό δεν είναι το ποδόσφαιρο στη χώρα μας. Το περασμένο καλοκαίρι, παράγοντες με δήθεν υψηλό επίπεδο εμπειρίας επέλεξαν να βασιστούν σε προπονητές χωρίς γαλόνια ή και σε καραβιές ξένων. Το έκαναν λίγο προτού αρχίσει μια σεζόν μεταβατική και απαιτητική, μια περίοδος που θα έφερνε πολλές ομάδες σε καθεστώς αγωνίας ένεκα του ενδεχόμενου υποβιβασμού. Οι τριγμοί δεν έλλειψαν. Και η κατάσταση, παρά τις αλλαγές των τεχνικών, παρά την έλευση αμφιλεγόμενης, πριν από τον Ματζουράκη, λύσης, δεν άλλαξε. Ολοι αναμένουν τις μεταγραφικές κινήσεις του Ιανουαρίου και διατηρούν την ελπίδα να μην έχουν χαθεί τα πάντα έως τότε. Θα μπορούσε βέβαια ο Απόλλωνας με το ωραίο γήπεδο και τις αξιόλογες συνθήκες να βασιστεί σε έλληνες παίκτες. Γιατί να βλέπουμε ελάχιστους γηγενείς στην ενδεκάδα; Πού είναι κάποια ταλέντα που θα μπορούσαν να δώσουν ρυθμό και να τραβήξουν μπροστά την ομάδα; Για πολλοστή φορά μια ομάδα με εμπειρία και όνομα καλείται να παίξει την κατηγορία σε κάθε παιχνίδι. Πρέπει να ξεπεράσει τα λάθη ατζέντηδων και όσων αποφάσισαν για την τύχη της. Δεν είναι εύκολο. Αλλά μας δίνει ταυτόχρονα και ένα μάθημα: να εμπιστευόμαστε περισσότερο ποδοσφαιριστές γνωστούς που έχουν κίνητρο να δώσουν πολλά και όχι ξεζουμισμένους ή και ολότελα άγνωστους παίκτες που δεν θα έπαιζαν ούτε στα τοπικά της πατρίδας τους.