«Κορίτσι» (Girl). Είναι αγόρι ή κορίτσι; Είναι ο Βίκτορ ή η Λάρα; Ιδού το ερώτημα που τίθεται χωρίς περιστροφές, χωρίς φλύαρους προλόγους, ωμά και με ευθύτητα σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα όσο και ενοχλητική ταινία, την πρώτη του νεαρού βέλγου σκηνοθέτη Λούκας Ντον. Ενα παιδί στα 15 που έχει ανδρικά γεννητικά όργανα αλλά θέλει (γιατί έτσι νιώθει) να είναι κορίτσι. Ντύνεται γυναικεία, βάφεται γυναικεία, φέρεται γυναικεία. Στην εποχή μας αυτό δεν προκαλεί το σοκ που θα προκαλούσε στο παρελθόν. Ο πατέρας του το στηρίζει, η κοινωνία το δέχεται, οι συμμαθητές του είναι ΟΚ – γιατί όχι; – (ελάχιστο bullying), οι γιατροί το βοηθούν να αναπληρώσει τις ορμόνες που χρειάζεται για να μεγαλώσει το στήθος του. Διότι βέβαια τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Το σώμα δεν είναι απαραίτητο ότι θα ακολουθήσει την επιθυμία του μυαλού και της ψυχής. Αλλά τι συμβαίνει όταν το πλάσμα αυτό βρίσκεται μόνο του στο δωμάτιό του και κοιτιέται στον καθρέφτη; Τι αγωνίες και τι δεύτερες σκέψεις μπορεί να περνούν από το μυαλό του; Στην ουσία βλέπουμε ένα παιδί να αυτοβασανίζεται, να βρίσκεται σε αδιέξοδο, να ζει ένα καθημερινό μαρτύριο δίχως τέλος. Ο σκηνοθέτης το πονά, κι εμείς το ίδιο. Μήπως η βιτρίνα της χαράς είναι τόσο εύθραυστη όσο τελικά η ψυχή αυτού του παιδιού που βλέπει σε ένα ψαλίδι τη μόνη διέξοδο; Τα ερωτήματα πέφτουν σαν βόμβες και βεβαίως απαντήσεις δεν υπάρχουν σε αυτή την έντιμη, ευθύβολη ταινία που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του φετινού Φεστιβάλ Καννών και «κατέβασε» πριν από λίγο καιρό την αυλαία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Βαθμολογία: 6
«Οι κληρονόµοι» (Las herederas). Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του παραγουανού σκηνοθέτη Μαρσέλο Μαρτινέσι παρακολουθούμε την ιστορία δύο μεσόκοπων γυναικών, της Τσέλα (Αννα Μπρουν) και της Τσικίτα (Μαργκαρίτα Ιρούν), των οποίων η κοινή πορεία (όλα δείχνουν ότι είναι ζευγάρι) θα διακοπεί όταν η δεύτερη μπει στη φυλακή εξαιτίας ενός περίπλοκου οικονομικού εγκλήματος. Σεναριακά το κέντρο βάρους πέφτει στην Τσέλα, μια χαμηλών τόνων, εσωστρεφή γυναίκα, καλόψυχη αλλά και «περίεργη», δύσκολη στις σχέσεις της με τους ανθρώπους. Το βλέμμα της απλανές και λίγο φοβισμένο, μιλάει λίγο, παίζει πιάνο, πουλά τα αντικείμενα του παρακμασμένου σπιτιού τους. Το «ταξίδι» της Τσέλα, οι νέες της γνωριμίες, τα νέα της «καθήκοντα» ως «ιδιωτικής σοφέρ» πλάθουν τον κόσμο αυτής της ευαίσθητης μελαγχολικής ταινίας που στοχάζεται τη θλίψη της μοναξιάς, τον φόβο των γηρατειών, την αβεβαιότητα της αυριανής ημέρας. Η Αννα Μπρουν απέσπασε το βραβείο της Αργυρής Αρκτου για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία στο τελευταίο Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ η ίδια η ταινία αποτελεί την επίσημη πρόταση της Παραγουάης για την κατηγορία του Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για το 2018.
Βαθμολογία: 7
«Αιγαίο SOS» (Eλλάδα, 2018). Από την εποχή της «Λούφας και παραλλαγής» του Νίκου Περάκη, το 1984, η ελληνική στρατιωτική κωμωδία αποτελεί θησαυρό στα ταμεία των αιθουσών, επομένως διόλου απίθανο το «Αιγαίο SOS» του Πιέρρου Ανδρακάκου να γίνει η εμπορική έκπληξη της χρονιάς σε ό,τι αφορά το εγχώριο σινεμά. Και γιατί να μη γίνει; Είναι χαβαλές, έχει καταστάσεις που προκαλούν γέλιο (Ελληνες και Τούρκοι τσακώνονται για τη διεκδίκηση μιας βραχονησίδας που εμφανίστηκε ανάμεσα σε Ρόδο και Τουρκία), έχει και χαρακτήρες. Ο «κερατωμένος» από τη γυναίκα του, πατριώτης επικεφαλής της ελληνικής διμοιρίας (Θοδωρής Αθερίδης), ένας βλάχος στην ομάδα του (Πάνος Βλάχος), ένας περιφερόμενος κινέζος μικροπωλητής με καΐκι (Φου Γιν), ένας μαύρος κελευστής στον ελληνικό στρατό (Ζερόμ Καλούτα)· όλα αυτά τα πρόσωπα έχουν τη δική τους στιγμή στην ταινία και προσφέρουν γέλιο. Αυτό ωστόσο που το «Αιγαίο SOS» δεν έχει (χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να σημαίνει πολλά για τους δημιουργούς) είναι μια πραγματική, ολοκληρωμένη, στιβαρή ιστορία. Γιατί εδώ που τα λέμε, μετά το δυνατό ξεκίνημα της εμφάνισης της βραχονησίδας και της αναστάτωσης που προκαλεί, όταν οι διμοιρίες των δύο χωρών καταλήγουν εκεί, το φιλμ αρχίζει σιγά σιγά να φθίνει, να επαναλαμβάνεται, να «κολλά», παρ’ όλες τις καλές προσπάθειες των ηθοποιών να διατηρήσουν το ενδιαφέρον μας σε ένα κάποιο επίπεδο.
Βαθμολογία: 3
«Mary Shelley». Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που παίχτηκε η «Colet» με την Κίρα Νάιτλι στον ρόλο της διάσημης γαλλίδας συγγραφέως και να που μια ακόμη ταινία με θέμα τη ζωή μιας διάσημης συγγραφέως κάνει την εμφάνισή της στις αίθουσες. Το παράξενο δε είναι ότι οι ιστορίες τους μοιάζουν. Οπως η Κολέτ, έτσι και η Μαίρη Σέλεϊ (Ελ Φάνινγκ) αγωνίστηκε για να βάλει το όνομά της στο εξώφυλλο του πρώτου βιβλίου που έγραψε, του θρυλικού «Φρανκενστάιν», ενός αριστουργηματικού στοχασμού πάνω στη γενετική, στη ζωή και στον θάνατο με άξονα τον τρόμο. Μόνο που θα χρειαστεί να περάσει πάρα πολλή ώρα μέχρι τη στιγμή που η συγγραφή του «Φρανκενστάιν» θ’ αρχίσει να απασχολεί σοβαρά τη σκηνοθέτρια από τη Σαουδική Αραβία Χάιφα αλ Μανσού («Το απαγορευμένο ποδήλατο»). Και ώσπου να γίνει αυτό, το φιλμ θα μας έχει ήδη κουράσει με την επίπεδη σκηνοθεσία, τη γλυκερή μουσική, το αδιέξοδο ερωτικό δράμα της Μαίρη με τον σύζυγο της Πέρσι Σέλεϊ (Μπεν Χάρντι), τον οποίο παντρεύτηκε στα 16 της, και με την αισθητική της ακαδημαϊκής μούχλας ενός BBC περασμένων εποχών.
Βαθμολογία: 4
Προβάλλονται επίσης: Σε παραπάνω από 100 αίθουσες της χώρας η περιπέτεια φαντασίας «Φανταστικά ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ»  (Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald), δεύτερο μέρος του πεντάπτυχου franchise της Τζ.Κ. Ρόουλινγκ «Wizarding World». Δύο χρόνια μετά το «Φαντασικά ζώα και πού βρίσκονται», οι περιπέτειες του «μαγικοζωολόγου» Νιουτ Σκαμάντερ (Εντι Ρέντμεϊν) συνεχίζονται με την προσθήκη ονομάτων όπως ο Τζόνι Ντεπ και ο Τζουντ Λο. Ο πρώτος παίζει τον σκοτεινό μάγο Γκρίντελβαλντ και ο δεύτερος τον Ντάμπλντορ, τον διευθυντή του Χόγκουαρτς στις ταινίες «Χάρι Πότερ», σε νεότερη όμως ηλικία.
Βαθμολογία: 3
Αποκλειστικά στο Τριανόν, το ντοκιμαντέρ του Χρήστου Πέτρου «λπ», ένας τίμιος φόρος τιμής του σκηνοθέτη απέναντι στην πρωτοπόρο της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα, Λένα Πλάτωνος, την οποία ο σκηνοθέτης, όπως εξ’ αρχής δηλώνει, θαυμάζει απεριόριστα. Η ταινία διανθίζεται από πλούσιο υλικό αρχείου (τηλεοπτικά και άλλα οπτικοακουστικά αποσπάσματα που αφορούν την καριέρα της Πλάτωνος) και συνεντεύξεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών που αναφέρονται στην ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της. Εκτός άλλων μιλούν οι Δημήτρης Παπαϊωάννου, Γιώργος Χρονάς , Έλλη Πασπαλά, Σαβίνα Γιαννάτου, Πάνος Δράκος, Γιάννης Παλαμίδας, Θάνος Σταθόπουλος και Νίκος Αϊβαλή.
Βαθμολογία: 5