Τελικά ξημέρωσε η Κυριακή του Μαραθωνίου και στάθηκες στην εκκίνηση και τράβηξες τον δρόμο σου για τον τερματισμό. Κάποιοι στα μισά της διαδρομής, ίσως πιο πριν ή πιο μετά, αισθάνθηκαν κάποιον παλιό πόνο, κάποιον νέο πόνο σε κάποια άρθρωση ή μυ (είναι και πολλές και πολλοί) και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν. Ως φυσικοθεραπεύτρια θα πω πως ορθώς έπραξαν. Και τα πράγματα από δω και πέρα είναι μονόδρομος με κατεύθυνση προς τον ορθοπεδικό, εξετάσεις και τερματισμό στο φυσικοθεραπευτήριο για αποκατάσταση. Αν πράξεις σωστά, στον επόμενο Μαραθώνιο θα φτάσεις στο τέρμα.

Κάποιοι άλλοι, και είναι αρκετοί, ολοκλήρωσαν τη διαδρομή και τελικά μπήκαν στο Στάδιο. Αυτοί λοιπόν πρέπει ίσως να κάνουν περισσότερα για να μπορέσουν σύντομα να ξανατρέξουν και να έχουν το ίδιο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να καταλάβεις γιατί πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα μετά το τέλος της διαδρομής. Ξεκινάς λοιπόν τον Μαραθώνιο έπειτα από 14-16 εβδομάδες προπόνησης.

Τίγκα λοιπόν το μεταφορικό μέσον από χιλιόμετρα, τσίτα οι αρθρώσεις και οι μύες. Και μέσα στα τόσα χιλιόμετρα του προσθέτεις ακόμα 42.195 μέτρα τουλάχιστον. Σε μια διαδρομή που, όπως έλεγε το σκίτσο στο πρωτοσέλιδο του «Τρέχω» πριν από λίγες ημέρες, είναι… κολασμένη κόλαση γεμάτη από ανηφόρες. Αρα τα πόδια από πάνω ώς κάτω ταλαιπωρούνται δίχως καμία λύπηση. Για ώρες η σπονδυλική σου στήλη δέχεται τους κραδασμούς από την άσφαλτο κατευθείαν μέσα στο μεδούλι της, που θα έλεγε και η γλυκιά μανούλα μου (και μ’ αυτήν θέλω να τα έχω καλά για να στέλνει φαγάκι σε τάπερ). Τα πέλματά σου αν είχαν στόμα θα έλεγαν «όχι άλλο κάρβουνο», κι ας φορούσες τα πιο σούπερ τεχνικά παπούτσια τρεξίματος.

Και αφού σου περιέγραψα με απλά ελληνικά τι σου έχει συμβεί, θα σου πω με επίσης απλά ελληνικά τι πρέπει να κάνεις:

      1. Πάγο σε γόνατα και ποδοκνημικές. Σε πιο ζεστές μέρες Μαραθωνίου θα σου πρότεινα γεμάτη μπανιέρα με κρύο νερό και σένα μέσα να τραγουδάς – ουρλιάζεις όπως η Τζούλια Ρόμπερτς στο «Pretty Woman».

      2. Ηπιες διατάσεις όχι μόνο στα πόδια, αλλά σε όλο τον κορμό. Εχεις μια εμμονή να κάνεις διατάσεις στα πόδια μόνο και αφήνεις παρεπόμενο τον άνω κορμό, λες κι αυτός δεν είναι μαζί σου στα χιλιόμετρα που κάνεις.

      3. Μασάζ. Τις επόμενες ώρες ή μέρες. Ξέρεις πού, στον φυσικοθεραπευτή σου. Μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω για άτομα που πλασάρονται ως γνώστες του θεραπευτικού μασάζ.

Συνεχίζω με κάποιες εξίσου απαραίτητες συμβουλές:

      1. Βγάλε πολλές φωτογραφίες με το μετάλλιο.

      2. Ανέβασε τις φωτογραφίες στο Facebook. Γράψε για την εμπειρία σου. Είναι ένας τρόπος να παρακινήσεις και άλλους να γίνουν δρομείς και η παρέα των δρομέων να μεγαλώσει. Επίσης θα σπάσεις και τα νεύρα όσων δεν έτρεξαν.

      3. Κάνε πρόταση γάμου αν είσαι ανύπαντρος (μετρήσαμε τουλάχιστον δύο μέσα στο Καλλιμάρμαρο).

      4. Αν είσαι παντρεμένος, χώρισε, για να κάνεις νέα πρόταση γάμου στον επόμενο τερματισμό σου.

      5. Βρες πού θα τρέξεις τον επόμενο Μαραθώνιο, αφού πρώτα ξεκουράσεις το σώμα και το μυαλό σου.

      6. Κυρίως όμως να μην ξεχάσεις πως είσαι μαραθωνοδρόμος, όλα τα μπορείς. Αυτό ακριβώς είναι το μετάλλιο που πια κουβαλάς, «όλα τα μπορείς». Συγχαρητήρια!

Η Κατερίνα Βλαχαντώνη είναι φυσικοθεραπεύτρια και μαραθωνοδρόμος