«Ρε Παυλάκη πονηρέ, με τον ΣΥΡΙΖΑ μπερέ, / βιβλιάρια, ταμεία και δραχμή δεν έχω μία. / Πού το βρήκες δηλαδή το κοστούμι το λαδί, / το χρυσό το δαχτυλίδι και διάφορα άλλα είδη; /
– Το σκυλάκι, το κανίς, ποιος το έφερε, κανείς; / Το ρολόι, τη γραβάτα και της άγκυρας τη γάτα!/ (θυμάστε, φαντάζομαι…) Με το νο και με το γες, πονηρές συναλλαγές/ με τον τάδε, με τον δείνα στο Λονδίνο, στην Αθήνα./ Πού το βρήκες δηλαδή το γραφείο, το κλειδί, / διαμέρισμα, βεράντα και στην τράπεζα σαράντα /
– Το σκυλάκι, το κανίς, κ.λπ.».
Διασκευή – τραγουδάκι του Λογό, του 1977, παίζουμε σήμερα, μετά τον σκυλοκαβγά με τα κανίς και τα μαντρόσκυλα. Κάθε μέρα, όλο και κάτι καινούργιο θα ‘χουμε, δεν προκάνουμε να πλήξουμε, φίλε μου – έτσι ήταν και το ντέρμπι Παύλου Κανίς – Ζωής Αντουανέτας, εξού και το σχετικό άσμα. Αλλά ας το κλείσουμε εδώ, με το μαλλιοτράβηγμα συντρόφων λίγο πριν πέσει το συριζοσύστημα, κι ας περιμένουμε λίγο, να δεις τι έχει να γίνει τότε. Λίγο πριν, ο σ. Πρωθυπουργός έριξε ένα απίστευτο λογύδριο με ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που έλεγε ο ίδιος και περιγράφοντας τα πράγματα με τον τρόπο που κάποιοι τότε του έλεγαν και τον προειδοποιούσαν, ενώ αυτός τους έλουζε με ύβρεις και εκτόξευε απειλές.
Τα αντίθετα από τα παλιά του ποιηματάκια, επί λέξει χρησιμοποιώντας τά ίδια τα λόγια των εχθρών, των εθνοπροδοτών, μερκελιστών, γερμανοτσολιάδων και δωσιλόγων. Πού όλα αυτά; Στη μεγάλη συνάντηση των «ξεπουλημένων» σοσιαλδημοκρατών, που τους σκυλόβριζε για χρόνια απ’ το πρωί ώς το βράδυ, από το «μετερίζι» της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που με τη σειρά της τώρα δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό: «πιο ελεεινό πολιτικό της Ευρώπης» τον αποκάλεσε με τρυφερότητα ο γάλλος σ. Μελανσόν, ενώ οι λέξεις που χρησιμοποιούν για τον Αριστερό Ηγέτη μας οι σύντροφοι στη γερμανική Die Linke, οι ισπανοί Podemos και ο Ιγκλέσιας κ.λπ. δεν γράφονται σε εφημερίδες. «Μεγαλύτερη ομολογία πολιτικής απατεωνιάς από τα όσα είπε ο Τσίπρας στο συνέδριο του SPD δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος που δίχασε τους Ελληνες με το προσβλητικό για κάθε σώφρονα άνθρωπο δημοψήφισμα, ο πολιτικός που χώρισε τους Ελληνες σε προσκυνημένους και σε πατριώτες, ο “αριστερός” που είπε όσα ψέματα δεν έχει πει ποτέ κανείς, μας ενημέρωσε πως με “καθαρό μυαλό” πήρε την απόφαση να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και να ψηφίσει τρίτο Μνημόνιο…» έγραψε ένας φίλος. Κι αν κάποιος αποφασίσει κάποια στιγμή να καταγράψει, μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, μέσα σ’ αυτά τα τέσσερα χρονάκια, ό,τι έχει γίνει εδώ πέρα, τι έχει ειπωθεί, τι προβιές άλλαξαν, πόσοι καρατομήθηκαν, πόσα παραμύθια κυκλοφόρησαν σε τεύχη, είναι να τρελαίνεσαι. Και ποιο είναι το συγκλονιστικό; Οτι ο σοφός ηρωικός λαός μας δεν ζορίζεται καθόλου να μασήσει τον σανό, δεν τον ακουμπάνε όλα αυτά, διότι «ρε φιλάρα, οι άλλοι καλύτεροι ήντουσαν;». Και βέβαια αν όλα αυτά τα είχαν κάνει «οι άλλοι», θα είχε γίνει εδώ κόλαση. Βάλε και μέτρα: την εξαχρείωση της Παιδείας – σε σχολεία και πανεπιστήμια – με οδηγίες υπουργών, το χάλι στα νοσοκομεία, τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και τις κατά παραγγελία διώξεις, τους εκβιασμούς και τις απειλές προς τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, τη σοβιετική ΥΕΝΕΡΤ και τις φιλοκυβερνητικές φυλλάδες – όργανα των νταλαβερτζήδων. Συν το όργιο ανομίας και την εκτόξευση στα ύψη της παραβατικότητας, τις αποφυλακίσεις ισοβιτών και δολοφόνων. Θυμηθείτε εδώ και τις πρόσφατες δηλώσεις της δικαστικής λειτουργού για τα παραστρατημένα επαναστατόπουλα που συμφωνεί και είναι μαζί τους στον αγώνα για καλύτερο κόσμο (αλλά όχι και με… χύτρες!), της υφυπουργού Παπακώστα, να ζητάμε ταυτότητες από τους μπάτσους, τους συνεχείς πολακισμούς, βάλτε στο κάδρο και τους Ρουβίκωνες που κάνουν κάθε μέρα πάρτι.
Συνυπολογίστε και τη μουσαντένια συμφωνία δήθεν επαναπροσδιορισμού των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας, τις μαϊμουδιές για τη συνταγματική αναθεώρηση και τόσα άλλα που δεν χωράνε εδώ. Και κλείστε τα όλα στο περιτύλιγμα της καλπάζουσας (προς την καταστροφή…) οικονομίας. «Οταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα, τον Ιούλιο του ’15, εκείνο που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις ήταν όταν με καθαρό μυαλό (!) επιχείρησα να εκτιμήσω τις συνέπειες που θα είχε η πολιτική μου επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται» είπε ο Πρωθυπουργός μας στο συνέδριο των ξεπουλημένων! Κι αυτοί, οι καημένοι, τον άκουγαν, κανείς δεν βρήκε κάτι να του πει, «τι λες, ρε μάστορα, σε μας τα λες αυτά, τι μας πέρασες, σανοφάγους της ηρωικής Αττικοβοιωτίας και της τράτζικ τραχανοπλαγιάς;». Γιατί, ξέρετε, δεν είναι μόνο πρόβλημα του αυταπατώμενου, θολωμένου ή ξεθόλωτου Τσίπρα οι αντιφάσεις και οι εκφωνούμενες αρλούμπες, είναι και των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών που και τον προσκαλούν στα συνέδριά τους, και τον παίρνουν στα σοβαρά, μάλιστα σε συνάντηση με θέμα τον ευρωλαϊκισμό και την αντιμετώπιση των πολιτικών απατεώνων – που αν δεν ξεμπερδέψουμε μ’ αυτούς, η Ευρώπη διαλύθηκε! Σήμερα να έχει άραγε καθαρό μυαλό ή ξαναθόλωσε; Πού να ξέρεις; Ολα αυτά που μας εφαρμόζει είναι ουσία φαιά, δηλαδή της ζώνης του λυκόφωτος; Καθαρού μυαλού ή μήπως θολωμένου πάλι; Με άνεση βέβαια ο κ. Τσίπρας προσπερνά συνεχώς τα εγκλήματα που έκανε στη χώρα – σαν τον μεθυσμένο που την άλλη μέρα ζητάει συγγνώμη – αγνοώντας τα 100 και πλέον δισ. που μας κόστισε το θολωμένο του μυαλό. Αλλά έτσι γίνεται και με τα κανίς. Πρώτα τα κάνουν και μετά καθαρίζει κάπως το μυαλουδάκι τους. Μένει σε μας να καθαρίσουμε αυτά που έκαναν.