Την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρει με την προσχώρησή του στο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο, σύμφωνα με μια ανάγνωση εν Ελλάδι ελευθερώνεται η επικράτεια αριστερά του. Αυτό δεν σημαίνει απλώς πως το ΚΚΕ έχει την κυριαρχία των κινήσεων. Διεργασίες εξάλλου συντελούνται με όχημα και τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, όπως τη Λαϊκή Ενότητα, την Πλεύση Ελευθερίας, το MέΡΑ25. Βεβαίως σε ένα μεταμνημονιακό πεδίο, οι παραπάνω – με διαφορετική ένταση – υπενθυμίζουν τη σκληρή επιτήρηση της χώρας, τη συνέχιση της λιτότητας, αλλά και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, όπως υπογραμμίζουν, σε σχέση με την πρόσδεσή της στο ΝΑΤΟ και τον «αμερικανικό παράγοντα».

Η ΠΑΛΗ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. Με στρατηγικό στόχο μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, το ΚΚΕ καταστρώνει τις δικές του κινήσεις τακτικής σε πολλά επίπεδα. Η απεργία της 28ης Νοεμβρίου είναι ο ένας σταθμός και αφορά την πάλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ – εργατικού του βραχίονα στα σωματεία και τις ομοσπονδίες. Την επόμενη επίσης Κυριακή 25 Νοεμβρίου γίνεται η μεγάλη εκδήλωση του ΚΚΕ στο ΣΕΦ για τα εκατό χρόνια, που δίνει αφορμή στις κομματικές δυνάμεις για εξορμήσεις με ιδεολογικό χαρακτήρα. Σήμερα και όπως εξελίσσεται η στρατηγική του ΚΚΕ, πολλοί βλέπουν την επιχείρηση καθολικής ηγεμόνευσής του στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινοβουλευτικό και κινηματικό επίπεδο. Ο Περισσός πάντως αξιοποιεί όλα τα όπλα. Δεν παραιτείται και από κατάθεση τροπολογιών στη Βουλή, την ίδια ώρα που οργανώνει τον κόσμο στον δρόμο. Αυτοαναφορικά ή με όρους απομονωτισμού, όπως συχνά του γίνεται κριτική από τις άλλες αριστερές δυνάμεις. Το ΚΚΕ συνεχίζει δε στη σημερινή συγκυρία να μη βλέπει καμία δυνατότητα για πολιτικές συμμαχίες.

ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΜΕ ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ. Από την άλλη, η Λαϊκή Ενότητα επιμένει σε μια αντιμνημονιακή «πατριωτική» λογική μετωπικής συμπόρευσης. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι σύντροφοί του σηκώνουν ψηλά εσχάτως την «αμερικανοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες λένε πως η ΛΑΕ βλέπει με καλό μάτι ακόμη και μια εκλογική συμπόρευση με άλλες αριστερές δυνάμεις πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα ενώ έχει επεξεργασμένο σχέδιο για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η κριτική από τους αντιπάλους της βέβαια είναι πως επιχειρεί απλώς μια επανάληψη του συριζαϊκού προκυβερνητικού εγχειρήματος. Η ΛΑΕ διατηρεί τα μέτωπά της σε πολλά επίπεδα, όπως την ακύρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας ενώ το μπαράζ δικαστικών διώξεων του Λαφαζάνη με αφορμή το εν λόγω κίνημα επιβεβαιώνει, σύμφωνα με πηγές της ΛΑΕ, τη μετωπική της με την κυβέρνηση και τους πρώην συντρόφους – που «έχουν περάσει στο εχθρικό ταξικό στρατόπεδο».

Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ. Ο Γιάνης Βαρουφάκης και τα πολιτικά κινήματα – και όχι κόμματα – όπου πρωτοστατεί (DiEM25 και ΜέΡΑ25) κοιτούν και κινούνται σε πιο διεθνές γήπεδο. Κομβικό σημείο αποτελεί η συνάντηση του Βαρουφάκη με τον Μπέρνι Σάντερς στο Βέρμοντ στις 30 Νοεμβρίου, όπου και ευελπιστούν να κάνουν την αρχή για την ίδρυση μιας Προοδευτικής Διεθνούς. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν έχει σταματήσει να ταξιδεύει και να κάνει επαφές έξω ενώ στρατηγικός του στόχος είναι οι ευρωεκλογές – περισσότερο και από τις εθνικές.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΥΝΑΜΗ. Η Πλεύση Ελευθερίας επίσης δεν κινείται με συμβατικό τρόπο (σε συνδικάτα, με περιοδείες κ.τ.λ.). Με οξυμμένους τόνους κατά της κυβέρνησης, επιμένει στον δικό της στρατηγικό άξονα. Οπως πρόσφατα είπε στον γράφοντα η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, «είμαστε δύναμη ανατροπής του καθεστώτος και απευθυνόμαστε σε όλους τους δημοκρατικά δρώντες πολίτες, χωρίς περιχαρακώσεις των παλαιοκομματικών διαχωρισμών. Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά». Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές η Κωνσταντοπούλου βρίσκεται στη Γαλλία για επαφές ενώ διατηρεί άριστες σχέσεις με τον επικεφαλής της γαλλικής Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν. Βεβαίως, η Πλεύση Ελευθερίας στα ελληνικά τεκταινόμενα δεν εκτιμά πως ακόμη υπάρχει η δυνατότητα για κοινό εκλογικό μέτωπο με άλλες δυνάμεις, παρά το γεγονός πως ενίοτε συναντάται μαζί τους κινηματικά.