Ο πράσινος απολογισμός των ντέρμπι

Από τη μέρα της κλήρωσης του πρωταθλήματος οι αγωνιστικές 8, 9 και 10 είχαν σημειωθεί με μαρκαδόρο απ’ όλους. Χωρίς κανείς τότε να γνωρίζει τι πρόσωπο θα παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός στις προηγούμενες επτά, σε ποια θέση θα είναι, πόσους βαθμούς θα έχει καταφέρει να μαζέψει. Το «8 – 9 – 10» σήμαινε «ΠΑΟΚ – ΑΕΚ – Ολυμπιακός». Κατά σειρά. Ενα τεστ τριών σερί εβδομάδων, που ακόμα και στα καλά – και πλούσια – χρόνια του Παναθηναϊκού θα έμοιαζε δύσκολο. Τώρα φάνταζε κανονικό… βουνό.

Η τριάδα – φωτιά πέρασε και ο Παναθηναϊκός δεν… κάηκε απ’ αυτή. Εμεινε όρθιος. Εζησε τα μεγάλα ματς σαν μεγάλη ομάδα. Θα μπορούσε περισσότερα, τουλάχιστον βαθμολογικά. Αυτοί οι 2 βαθμοί που μπήκαν στο σακούλι πιθανότατα τον αδικούν. Η συνολική εικόνα τού αφήνει… γλυκόπικρη γεύση. Η γλύκα της εμφάνισης με την ΑΕΚ. Η πίκρα των χαμένων ευκαιριών. Η γλύκα του υπέροχου γκολ του Κάτσε στο Φάληρο. Η πίκρα της ισοφάρισης στο 95′. Η γλύκα των επεμβάσεων του Κότσαρη στην κεφαλιά του Πρίγιοβιτς στην Τούμπα και του Κότσαρη στο φάουλ του Λάζαρου στο Καραϊσκάκη. Η πίκρα της «με κάτω τα χέρια» ήττας στη Θεσσαλονίκη.

Είναι αρκετά. Σχεδόν μοιρασμένα. Αλλά που πρέπει να κρατήσει, να τα δουλέψει, να τα εξελίξει. Κι άλλα που πρέπει να πετάξει, να τα αφήσει πίσω του.

1. Την εμφάνιση απέναντι στην ΑΕΚ. Και αμυντικά και επιθετικά. Ο Παναθηναϊκός των πολλών νεαρών και της νέας ομάδας δεν έπαιξε απλώς στα ίσια την πρωταθλήτρια. Ηταν καλύτερός της. Την μπλόκαρε, την πίεσε, έκανε ευκαιρίες, την έριξε στα σκοινιά. Το μόνο που δεν κατάφερε ήταν να τη ρίξει νοκάουτ.

2. Την εικόνα των Διούδη και Κότσαρη. Ο πρώτος έπαιξε σχεδόν μόνος του τον ΠΑΟΚ, που χωρίς τον Διούδη ίσως να είχε κάνει πιο άνετη νίκη που θα διαμορφωνόταν από το πρώτο ημίχρονο. Και στο Καραϊσκάκη σταματούσε τα πάντα μέχρι να βγει, με αποκορύφωμα το τετ α τετ του Ποντένσε. Ο Κότσαρης μπήκε να παίξει για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα σε ντέρμπι Αιωνίων. Κατευθείαν στα βαθιά. Η εκτίναξη και η απόκρουση στο φάουλ του Λάζαρου δείχνουν πως ο νεαρός έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και σε σύντομο χρονικό διάστημα.

3. Την αμυντική συμπεριφορά. Στην Τούμπα περιόρισε τον ΠΑΟΚ για ένα ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο βγήκε κούραση με αποτέλεσμα να χαθεί η συγκέντρωση. Απέναντι στην ΑΕΚ δεν είχε κάποια σοβαρή απειλή και περιόρισε τους επιθετικούς της Ενωσης σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και κόντρα στον Ολυμπιακό κατάφερε, παρά την ασφυκτική πίεση και τις πολλές τελικές, να του περιορίσει τις κλασικές ευκαιρίες, που δεν ξεπέρασαν τις 4-5.

1. Την Τούμπα. Η εικόνα του στην Τούμπα ήταν από τις χειρότερες στο πρωτάθλημα γενικά τη φετινή σεζόν. Και στο Καραϊσκάκη δεν έπαιξε καλά, αλλά πήρε έστω έναν βαθμό. Στην Τούμπα δεν πήρε τίποτα. Με πολλά λάθη, χωρίς να κρατήσει την μπάλα, τη… χάριζε στον αντίπαλο και δεν έκανε ευκαιρίες.

2. Την εικόνα του Χατζηγιοβάνη. Ο μικρός δεν ήταν καλός. Δεν ήταν αυτός που μας έχει συνηθίσει. Κι ας έχει λάβει μέρος σε ντέρμπι και πέρυσι. Σε Τούμπα και Φάληρο έμοιαζε έξω από τα… νερά του. Επαιζε με αρκετό «ψάρωμα». Με την ΑΕΚ δεν ήταν αποτελεσματικός. Ισως να είναι ντερφορμάρισμα, αλλά ίσως να χρειάζεται και δουλειά ψυχολογικά.

3. Τη – μη – δημιουργία του Φαλήρου. Αν δεν ήταν το γκολ του Κάτσε και η ευκαιρία του Ινσούα, η άμυνα του Ολυμπιακού θα είχε περάσει την πιο εύκολη μέρα στη… δουλειά. Τραγική εικόνα, η οποία δεν είναι η συνηθισμένη, ούτε αυτή που ξέρουμε από τον φετινό Παναθηναϊκό. Ενα μάθημα για όλους, που… απαγορεύεται να επαναληφθεί.