Μέχρι τούδε ξέραμε για το χέρι του θεού (όπως αποπειράθηκε ο Μαραντόνα να απενοχοποιηθεί και να αγιοποιήσει την απατεωνιά του στο Μουντιάλ του Μεξικού κόντρα στην Αγγλία) και χθες μάθαμε ότι υπάρχει και εκείνο του κοντού: για την ακρίβεια του κοντού από μηχανής θεού, που ταιριάζει κιόλας στην περίσταση καθότι ο Ηφαιστος ανήκε στο μυθολογικό δωδεκάθεο του Ολύμπου!
Συνήθως στο μπάσκετ υπάρχει το χέρι του ψηλού: άλλοτε ενός Βράνκοβιτς (Παναθηναϊκός – Μπενετόν, Παναθηναϊκός – Μπαρτσελόνα), άλλοτε ενός Φασούλα (Ολυμπιακός – Μπάκλερ Μπολόνια), άλλοτε ενός Ρέμπρατσα (Κροατία – Σερβία), αλλά προχθές είχε την τιμητική του ο κοντοπίθαρος Τζέρι Σμιθ ο οποίος στην ακροτελεύτια φάση του θρίλερ της Λήμνου όρθωσε το ανάστημα των 188 εκατοστών του και τάπωσε τον Γιάννη Αθηναίου που ήταν έτοιμος να ανοίξει το λαγούμι για την απόδραση του ΠΑΟΚ από το νησί της Υψιπύλης.
Μέσα στη γνωστή και συνηθισμένη πλέον εορταστική ατμόσφαιρα, που αποτελεί και απότοκο του στερητικού μπασκετικού συνδρόμου από το οποίο έπασχε η Λήμνος στην προ… Μπούμπουρα εποχή, ο Ηφαιστος έριξε στο κανναβάτσο τον ΠΑΟΚ και απέδειξε το προφανές: οι κληρονόμοι του Φάρου δεν εμφανίσθηκαν μόνο ως μέρος του νησιωτικού ντεκόρ (τη στιγμή μάλιστα που το Ρέθυμνο, η Κύμη και ο Κολοσσός στοιβάζονται στην ουρά της βαθμολογίας με συγκομιδή δυο νίκες σε 18 αγώνες), ούτε απλώς για να ‘χουν κάτι να περνούν την ώρα τους οι ντόπιοι όταν φεύγουν οι τουρίστες!
Εσκασαν μύτη στην κεντρική σκηνή για να μείνουν και φροντίζουν να αφήνουν το αποτύπωμά τους…
Οσο για τον Τζέρι Σμιθ, στην περίπτωσή του επιβεβαιώνεται το νόημα της φράσης «ο επιμένων νικά»: προτού νικήσει, όμως, (ο επιμένων) αδυνατίζει, διότι ο λεγάμενος αριβάρισε στη Λήμνο με δέκα παραπανίσια κιλά και ο Μανωλόπουλος του το είπε ξεκάθαρα: ή τα χάνεις ή χάνεις τη θέση σου.
Σε καλό διατροφολόγο θα πήγε, το δίχως άλλο!