«Ο πρώτος πρωθυπουργός που κατέθεσε στεφάνι στο Πολυτεχνείο». Το tweet της «Αυγής», το μακρινό 2015, ήταν fake news. Τη συγκεκριμένη πρωτιά κατείχε, λίγα χρόνια πριν, ο Γιώργος Παπανδρέου. Ηταν όμως αντιπροσωπευτικό της πρώτη φορά Αριστεράς στην εξουσία, που είχε αποφασίσει να διεκδικήσει πολιτικά την ιστορική επέτειο της φοιτητικής εξέγερσης του 1974. Οι αποδοκιμασίες απέτρεψαν τον Αλέξη Τσίπρα από το να ξαναεμφανιστεί στο ιστορικό κτίριο. Αντ’ αυτού, τα επόμενα χρόνια έστελνε, ως είθισται, μια αντιπροσωπεία να κάνει τη δύσκολη δουλειά. Αξημέρωτα, όπως όλοι οι προηγούμενοι.
Κάποτε η παρουσία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν ήταν ευπρόσδεκτη, ήταν τουλάχιστον ανεκτή κατά τους τριήμερους εορτασμούς. Και μεταξύ άλλων στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν κερδίσει ελεύθερο πάσο χλευάζοντας τη ρήση «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Οχι μόνο στο Πολυτεχνείο. Για χρόνια, όσο το κόμμα έβγαινε αντιμνημονιακά, είχαν βρει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην καταδίκη και την υποστήριξη, υποβαθμίζοντας τις αποδοκιμασίες και τον τραμπουκισμό στους υπολοίπους. Η «δίκαιη αγανάκτηση» τα πρώτα χρόνια της κρίσης δικαιολογούσε τους προπηλακισμούς, οι οποίοι ήταν αποτέλεσμα της οργής των πολιτών. Ο ξυλοδαρμός του Κωστή Χατζηδάκη, το κυνηγητό στον Ανδρέα Λοβέρδο, οι μούντζες και τα συνθήματα εναντίον του πολιτικού συστήματος ήταν όλα μέσα στο πρόγραμμα. Οταν έγιναν κυβέρνηση, το σύστημα που εξέθρεψαν στράφηκε εναντίον τους. Και τώρα που η αριστερή αίγλη εξατμίστηκε στις διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, στη συμφωνία με την Εκκλησία και στο φλερτ με τη σοσιαλδημοκρατία, η ένταση της αποδοκιμασίας είναι ακόμη μεγαλύτερη. Σε κάθε περίπτωση, η αριστερή εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται στο οξύμωρο που έχει η ίδια δημιουργήσει. Ο Νίκος Παππάς, που είναι πλέον προνομιακός συνομιλητής των ΗΠΑ και του Τζέφρι Πάιατ, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του συριζαίικου μπλοκ στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία το Σάββατο. Μια πορεία που, στην ουσία της, καταδικάζει την αμερικανική επέμβαση στη χώρα και τον ρόλο της στην εγκαθίδρυση της δικτατορίας.
Καθόλου τυχαία το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, όταν προσέγγιζε το Σάββατο την αμερικανική πρεσβεία, έγινε στόχος αποδοκιμασιών και προπηλακισμών από διαδηλωτές που δεν δέχονται τη διττή του πολιτική στάση. «Αυτό είναι το πρόσωπο του φασισμού, είναι οι αυριανοί φασίστες» φώναζε δικαιολογημένα ο Νίκος Μανιός, ένας εκ των τριών κυβερνητικών βουλευτών που βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο την Παρασκευή το πρωί για να αποδώσουν φόρο τιμής – ο ίδιος είχε εξοριστεί στη Γυάρο την περίοδο της Επταετίας.
Ξεχνώντας, ίσως, ότι λίγα χρόνια πριν, σε μια παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, αγανακτισμένοι πολίτες χαρακτήριζαν τον αντιστασιακό Κάρολο Παπούλια «προδότη» και του ζητούσαν να παραιτηθεί. Λίγα μέτρα παραπέρα, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν επέτρεπαν την πρόσβαση στο μέρος της παρέλασης. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντοτε υποστήριζε το ενωτικό μήνυμα του Πολυτεχνείου και όχι υπέρ της ιδιοκτησίας» είπε ο Νίκος Φίλης. «Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν τον δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους;» αναρωτιόταν και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τότε, ο Πάνος Σκουρλέτης, που βρέθηκε πλάι στον Παππά κατά τη διάρκεια της πορείας του Σαββάτου, χαρακτήριζε τα επεισόδια «αντάξια της Ιστορίας του λαού μας». Γυρίσματα της τύχης και της Ιστορίας.