Στο θεατρικό έργο «Νταντάδες» του 1970 δύο πρώην τρόφιμοι φυλακών βρίσκουν δουλειά ύστερα από αγγελία. Καθήκον τους να εκτελούν νεκρικές τελετές στην άταφη γυναίκα του εργοδότη τους. Σε μια μούμια, δηλαδή, την οποία ο ίδιος ο Γιώργος Σκούρτης, που πέθανε σε ηλικία 78 ετών, υποδείκνυε ως τη «φασιστική ξεπερασμένη ιδεολογία που επιβάλλεται ακόμη με τους κρατικούς καταπιεστικούς μηχανισμούς ή ακόμη και η κομμουνιστική, αν παιζότανε στις χώρες του σοβιετικού σοσιαλισμού και επεκτατισμού…» (από την ιστοσελίδα The Greek Play Project). Το έργο του συγγραφέα, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940, είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένο με τις φωνές της διεκδίκησης επί δικτατορίας και το ύφος που έφερε η μεταπολιτευτική ελευθεριότητα.

Με τους «Νταντάδες» συστήθηκε ουσιαστικά στον θεατρικό χώρο (Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν) κι έκτοτε έγραψε, εκτός άλλων, τους «Μουσικούς» (1972), τα «Κομμάτια και θρύψαλα» (1976), το οποίο σκηνοθέτησε ο Κάρολος Κουν, τους «Εκτελεστές» (1982).

Παράλληλα, πέρασε τη θεματική του διπόλου «πολίτης – εξουσία» και στα πεζογραφήματά του, από τα οποία ξεχωρίζουν ο «Mπαρμπα-Tζωρτζ» (Λιβάνης, 1996), οι «Εκτελεστές» (Κέδρος, 1988), οι «Ιστορίες με πολλά στρας» (Καστανιώτης, 1989), το «Μανιφέστο» (Κέδρος, 2006).

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Το όνομά του, ωστόσο, κέρδισε μια θέση δικαιωματικά και στη σύγχρονη μουσική δημιουργία, καθώς οι στίχοι του συνδέθηκαν επίσης με τα αιτήματα μιας εποχής που τελείωνε (δικτατορία) και εκείνης που άρχιζε. Στους «Μετανάστες» του Γιάννη Μαρκόπουλου το «Γ. Σκούρτης» μπαίνει ως στάμπα μαζί με το όνομα της σπουδαίας Βίκυς Μοσχολιού στο γράμμα που αποτελεί τον διάκοσμο του άλμπουμ (δημιουργία του Θόδωρου Καλούμενου). Από τη συνεργασία εκείνη μένουν κομμάτια με προστιθέμενη αξία μέσα στον χρόνο, όπως η «Φάμπρικα» (Λάκης Χαλκιάς), το «Μιλώ για τα παιδιά μου» και «Εδώ στην ξένη χώρα». Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, εξάλλου, μελοποίησε και το «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» για την ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη στον δίσκο «Διάλειμμα» (1972), ενώ ο Δήμος Μούτσης συνεργάστηκε με τον Σκούρτη στην «Εργατική συμφωνία» (1976), από το θεατρικό του συγγραφέα «Απεργία», και ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος στο «Veraman Bar» (2003). Στην πίσω πλευρά της δισκογραφίας ανακαλύπτουμε στίχους του Γιώργου Σκούρτη σε κομμάτια όπως «Ολα τα πρόδωσες» του Μίμη Πλέσσα με την Τζένη Βάνου (1977), «Ορκο είχα κάνει» του Νάκη Πετρίδη με τον Μανώλη Αγγελόπουλο (1979), «Ανεπανάληπτος» του Κώστα Καράλη με τον Τόλη Βοσκόπουλο (1986).

Ο εκλιπών συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με «ΤΑ ΝΕΑ» τη δεκαετία του 1990 (εξού και το βιβλίο από τις εκδόσεις Κάκτος «Κάπου σας ξέρω, γράφετε στα “ΝΕΑ”;»). Από τον γάμο του με την Αγγελική Ελευθερίου (αδελφή του εκλιπόντος Μάνου Ελευθερίου) αφήνει έναν γιο. Η κηδεία του, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού, θα γίνει δημοσία δαπάνη.