Ο θεατρικός κριτικός των «ΝΕΩΝ» θυμάται τον Γιώργο Σκούρτη, που εκτός των άλλων εναλλασσόταν με άλλους συνεργάτες της εφημερίδας στη στήλη «Το πνεύμα του τόνου»

Ο Γιώργος Σκούρτης υπήρξε για τη γενιά του, μαζί με μια αξιόλογη επίσης μετα-καμπανελλική δραματουργία, συνείδηση της εποχής. Εχοντας πίσω του μια θητεία ως εργάτη στα γερμανικά δουλοπάζαρα, όταν ήρθε στην Ελλάδα. την εποχή της δικτατορίας, λειτούργησε σαν μια όρθια συνείδηση αντίστασης χωρίς φτήνειες ιδεολογικές, αλλά με καθαρά δραματουργικά, ιδεολογικά και μορφολογικά εργαλεία. Από τους «Νταντάδες» μέχρι τους «Εκτελεστές» και ιδιαίτερα με το αριστούργημά του «Κομμάτια και θρύψαλα», που θα έπρεπε να είναι σχολικό ανάγνωσμα, έφτασε στην ωριμότητα με το έργο του «Υπόθεση Κ.Κ.», που, δυστυχώς, παραμένει ανέκδοτο και αναφέρεται στην τραγική αρχαιόθεν μοίρα αυτού του τόπου να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Γιατί η «Υπόθεση Κ.Κ.» αναφέρεται στη δολοφονία κάπου μεταξύ Πολωνίας και Τσεχοσλοβακίας του μεγάλου αριστερού διανοούμενου Κώστα Καραγιώργη, θύμα των εσωτερικών συγκρούσεων του Κόμματος. Το πτώμα του δεν βρέθηκε ποτέ. Μ’ αυτή την έννοια ο Σκούρτης υπήρξε μία συνείδηση μιας ταραγμένης εποχής που, δυστυχώς, δεν τέλειωσε με τον θάνατό του.