Τα επεισόδια στο Πολυτεχνείο, ακόμα μια φορά μετά το τέλος της πορείας, μοιάζουν σαν να έρχονται από το παρελθόν αλλά να προοιωνίζονται το μέλλον. Διαφορετικό είναι το σκηνικό ως προς τις συλλήψεις και, κυρίως, ως προς τις κατηγορίες που αποδόθηκαν, ορισμένες κακουργηματικές. Παρ’ όλα αυτά, ένα έμπειρο μάτι, που γνωρίζει τη γεωγραφία του χώρου των Εξαρχείων, θα παρατηρούσε ότι, αν εξαιρέσει κανείς τη θεαματική διάσταση των επεισοδίων, που κορυφώθηκαν την ώρα των τηλεοπτικών ειδήσεων των καναλιών, ως δραματική και θεαματική πινελιά της ημέρας, τα φετινά επεισόδια είναι πολύ μικρότερα από παλαιότερων χρόνων. Γενικώς, τα επεισόδια των τελευταίων χρόνων δεν έχουν καμία σχέση με την αγριότητα και την έκταση των χρόνων μετά τον Δεκέμβριο του 2008 και, ασφαλώς, των πρώτων χρόνων της χρεοκοπίας και των Μνημονίων.

Βεβαίως, οι σχολές, ο χώρος που ακόμα τον ορίζουν ως πανεπιστημιακό άσυλο, λειτουργούν ως κοιτώνες των αναρχομπάχαλων. Ως Airbnb των τουριστών για επαναστατικούς λόγους. Και ως εργαστήρια των πρόχειρων πολεμοφοδίων με τα οποία τιμώνται οι επέτειοι. Αλλά αυτό είναι κάτι σαν κεκτημένο των κινημάτων, και δεν το διαπραγματεύονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ έχουν ολόκληρο υπουργό, τον Κώστα Γαβρόγλου, για να εκτονώνονται οι μπάχαλοι πανελλαδικώς…

Ακόμα πάντως κι όταν τα κινήματα του δρόμου αγριεύουν, τα πράγματα είναι ησυχότερα αυτό το διάστημα στα πέριξ των Εξαρχείων. Εχει προηγουμένως χρειαστεί, βεβαίως, η γκετοποίηση της περιοχής, η παράδοσή της στον «χώρο» της αυτοαποκαλούμενης αναρχίας και των συνηθειών τους – που περιλαμβάνει επετειακές καταδρομικές εφόδους κατά των δυνάμεων των ΜΑΤ και κατά ορισμένων που θεωρούνται αποσυνάγωγοι από την περιοχή, αλλά και πολιτιστικό έργο, γκράφιτι και καταλήψεις. Κατά τα άλλα, ιδίως από την περίοδο που ο Κουφοντίνας παίρνει κανονικά τις άδειές του, όλα έχουν ηρεμήσει στα πέριξ.

Ετσι, με εντάσεις και υφέσεις, θα πάνε τα πράγματα μέχρι τις εκλογές. Με τους μπάχαλους να επιδίδονται σε ασκήσεις για την επόμενη μέρα, όταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάψουν να κυβερνούν, με αποτέλεσμα μια επόμενη κυβέρνηση να χρειαστεί να αμφισβητήσει το γκέτο, την επικράτεια δηλαδή των μπάχαλων, τους χώρους όπου εκφράζουν την εξουσία τους. Τότε, το μέτωπο της επαναστατικής δράσης θα αποκτήσει μεγαλύτερη ενότητα δράσης και ο χώρος θα αφήσει τις ασκήσεις επιχειρησιακής ετοιμότητας για να επιστρέψει στη βίαιη δράση.

Ιδού η πρώτη δυσκολία της επόμενης κυβέρνησης, κιόλας από το βράδυ των εκλογών.