Οι διεθνείς σχέσεις, όπως μας δίδαξε ο Θουκυδίδης, ορίζονται από τη σχετική ισχύ των ενδιαφερόμενων μερών. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στο επίκεντρο μιας ασταθούς περιοχής, ίσως μιας από τις «θερμότερες» στον παγκόσμιο χάρτη, αποτελώντας ωστόσο νησίδα ασφαλείας και σταθερότητας. Προκειμένου να υποστηρίξουν αξιόπιστη αμυντική πολιτική, απαιτείται να διαθέτουν την ανάλογη στρατιωτική ισχύ. Στο επίπεδο αυτό, κύρια απειλή, σήμερα και στο προβλεπτό μέλλον, είναι οι τουρκικές στρατιωτικές δυνατότητες.
Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ενισχύονται συνεχώς με σύγχρονα οπλικά συστήματα. Η Τουρκία διαθέτει αξιοθαύμαστη στρατηγική απόκτησης αυτοδυναμίας στην κατασκευή και υποστήριξη οπλικών συστημάτων. Στον αντίποδα της αλματώδους βελτίωσης και του εκσυγχρονισμού των οπλικών συστημάτων και μέσων, η στελέχωση και η επιχειρησιακή εκπαίδευση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων πάσχει λόγω των προβλημάτων που σχετίζονται με την ενίσχυση του ρόλου του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας και την προσπάθειά του να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο πάνω σε αυτές, όμως αυτός ο ανασχετικός παράγων δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι θα συνεχίσει να υφίσταται στο διηνεκές.
Η στρατηγική της Ελλάδας είναι αμυντική – αποτρεπτική έναντι της Τουρκίας. Για την επιτυχή λειτουργία της αποτροπής απαιτούνται ένοπλες δυνάμεις ικανές όχι μόνο να εμποδίσουν στρατιωτικές ενέργειες μικρής κλίμακας αλλά να μπορούν, σε ενδεχόμενη κλιμάκωση, να επιβάλουν δυσμενείς όρους για τον αντίπαλο κατά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις λοιπόν πρέπει να είναι ικανές να αναλάβουν επιχειρήσεις μικρής, μεσαίας αλλά και μεγάλης κλίμακας.
Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τις περασμένες τρεις δεκαετίες αναπτύχθηκαν και αναβαθμίστηκαν σημαντικά, αν και με σπάταλο τρόπο. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης όμως πνίγονται από αδυναμία διάθεσης των πόρων που απαιτούνται για διατήρηση της αξιοπιστίας ισχύος τους. Η σημερινή δομή, οργάνωση και λειτουργία των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων απαιτείται να αλλάξουν σύντομα. Κύριοι τομείς που χρήζουν προσοχής είναι η διατήρηση επιχειρησιακά αξιόπιστου του υφιστάμενου αμυντικού υλικού, η πρόσκτηση νέου, κατάλληλου για αντιμετώπιση των μελλοντικών απειλών και η μεγάλη μείωση των οροφών στελέχωσης των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω αναδιοργάνωσης με μείωση μονάδων και επιλογής κατάλληλων οπλικών συστημάτων.
Ενα σημείο στο οποίο μπορούν ανέξοδα να γίνουν βελτιώσεις είναι οι διαδικασίες χειρισμού κρίσεων. Ο Κύκλος Λήψεως Αποφάσεως πρέπει να είναι ο μικρότερος δυνατός, ή τουλάχιστον μικρότερος από αυτόν του αντιπάλου, σε όλα τα επίπεδα. Μόνο στενή συνεργασία και κατεύθυνση της στρατιωτικής από την πολιτική ηγεσία, με έγκαιρη σύγκληση και λειτουργία των οργάνων διαχείρισης κρίσεων, καθιστά δυνατή την ταχύτατη και ευθυγραμμισμένη αντίδραση για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος σε στρατηγικό επίπεδο, ακόμη και με τακτικές κινήσεις, ειδικά κατά την αρχική φάση εξελισσόμενης κρίσης.
Για άμυνα και αποτροπή, παρά την υπεροπλία γενικώς της Τουρκίας, οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας μας είναι επαρκείς σε αριθμό και μαχητική ικανότητα. Οι πιο επείγουσες χρονικά αναβαθμίσεις αφορούν τις δυνατότητες των αεροναυτικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, τις δυνατότητες ταχείας ενίσχυσης / αεροκίνησης και ειδικών επιχειρήσεων, τις διαδικασίες διοίκησης και ελέγχου των επιχειρήσεων, καθώς και την αριθμητική μείωση του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. Με προσεκτικά βήματα και εφόσον γίνουν οι τομές που αναφέρθηκαν πιο πάνω στη δομή, οργάνωση και λειτουργία τους, η αποτροπή αυτή μπορεί να διατηρηθεί και στο μέλλον.
Ο αντιναύαρχος εν αποστρατεία Κωνσταντίνος Μαζαράκης – Αινιάν είναι επίτιμος αρχηγός του Στόλου και γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη