Τέλη Οκτωβρίου 2016. Το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες κι ακύρωσε τον διαγωνισμό.

Κατά το Σύνταγμα, ο διαγωνισμός ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ, το οποίο δεν είχε συγκροτηθεί.

Στις 29 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος της Βουλής προτείνει για πρόεδρο του ΕΣΡ ένα πρόσωπο-έκπληξη. Τον Βύρωνα Πολύδωρα.

Ο πρώην υπουργός της ΝΔ δεν είχε καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με το αντικείμενο. Παρ’ όλα αυτά έγινε ενθουσιωδώς δεκτός από τον Πρωθυπούργο, ευχαρίστησε για την τιμή κι εξέφρασε διαθεσιμότητα.

Η δουλειά ναυάγησε διότι αντέδρασε η αντιπολίτευση.

Αλλά γιατί τον είχαν επιλέξει; Τότε πολλοί έμειναν με την απορία.

Πάμε έξι μήνες νωρίτερα. Στις 14 Απριλίου 2016, με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, τρεις τέως υπουργοί της ΝΔ είχαν κατηγορηθεί για «ηθική αυτουργία» σε απιστία στην υπόθεση παραλαβής του C4I, η οποία (κατά το βούλευμα) κόστισε στο Δημόσιο πάνω από 147 εκατομμύρια ευρώ.

Ποιοι ήταν αυτοί; Οι Προκόπης Παυλόπουλος, Χρήστος Μαρκογιαννάκης και Βύρων Πολύδωρας!

Προφανώς σύμπτωση. Η ζωή είναι γεμάτη συμπτώσεις, όπως και παρεξηγήσεις.

Αλλά περιέργως η δικογραφία, αν και αφορούσε τρεις υπουργούς, δεν είχε σταλεί «αμελητί» στη Βουλή όπως επιτάσσει το Σύνταγμα.

Η ανάκριση ανετέθη μετά σε εφέτη-ανακριτή. Και το 2017, έναν χρόνο αργότερα, οδηγήθηκε στο ακροατήριο.

Καμία αντίρρηση. Μόνο που εν τω μεταξύ από το κατηγορητήριο είχαν εξαφανιστεί οι τρεις υπουργοί.

Πώς συνέβη το μαγικό; Ποιος απήλλαξε τρεις υπουργούς χωρίς πάλι να ερωτηθεί η Βουλή; Ερεύνησε μόνος του, αν και εκ του Συντάγματος δεν είχε τέτοια αρμοδιότητα; Ανοιξε άραγε τους λογαριασμούς των υπουργών; Εκανε κάτι άλλο;

Διότι εδώ δεν έχουμε κάποιον που κάπου κάτι άκουσε, αλλά κοτζάμ βούλευμα Συμβουλίου Εφετών που προσδιορίζει ακόμη και το ποσό της ενδεχόμενης απιστίας.

Φυσικά κανείς δεν λέει ότι το Συμβούλιο Εφετών είχε δίκιο, ούτε ότι οι άνθρωποι ήταν ένοχοι. Σε καμία περίπτωση.

Αλλά επειδή όλοι ξέρουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν θέλει σκιές από το «παλιό σάπιο καθεστώς», πώς άφησε να πέσει κάτω και να περάσει απαρατήρητη μια σκιά 147 εκατομμυρίων (και κάτι ψιλά…) για τρεις υπουργούς του «παλιού σάπιου καθεστώτος»;

Υποθέτω, θα υπάρχουν απαντήσεις. Εγώ πάντως έχω δυο παρατηρήσεις.

Πρώτον, η «παράγκα» της κυβέρνησης στον χώρο της αντιπολίτευσης δεν είναι απαραιτήτως δημιούργημα ιδεολόγων της εθνικής συνεννόησης ή εχθρών του Μητσοτάκη.

Δεύτερον, μετά τη Σβίγγου άκουσα χθες και τον Παπαδημούλη να «εγκαλεί» τον Σημίτη για «βαρύτατες πολιτικές ευθύνες».

Μαγικό. Υποθέτω πως σε λίγο θα εγκαλέσει κι η Πάολα την Κάλλας ότι τραγουδάει φάλτσα το «Casta Diva».