Η ζωή που αλλάζει και φαίνεται συνομιλεί με την εφηβεία. Μόνο τα παιδιά που μεγαλώνουν για να συναντήσουν τη νιότη τους μπορούν να αντιληφθούν τι ακριβώς είναι το καινούργιο. Η ευκολία τους να παρατηρούν με καθαρό μυαλό χωρίς ιδεολογικά πρόσημα τις καταστάσεις που απασχολούν τον κόσμο γύρω τους είναι αυτό που χρειαζόμαστε συχνά για να κλείνουμε τις εκκρεμότητές μας με σκέψεις βαριές και διστακτικές.
Και ευτυχώς που υπάρχουν τα σημερινά δωδεκάχρονα που σε μία στροφή της σκέψης τους βγάζουν τους γονείς τους από τη ζώνη της άνεσή τους ρωτώντας: «Αραγε τι να παντρευτώ, άντρα ή γυναίκα;»… Η μητέρα που το μετέφερε στην ομήγυρη ήταν μάλλον χαρούμενη παρά προβληματισμένη. Επειδή η κόρη της είχε πάρει φόρα ανακαλύπτοντας ότι το αύριο ανήκε σε ανθρώπους που τους απασχολεί το φύλο τους συνολικά. Κοριτσάκι μου, της απαντά, γιατί έχεις τέτοια διλήμματα; Οι άντρες είναι βαρετοί, περνάω καλύτερα με τις γυναίκες… Η συνομιλία τους κράτησε ώρα μέσα στο βράδυ και η εργαζόμενη μητέρα, συνήθως κατάκοπη από τις απαιτητικές υπερωρίες, αφέθηκε να ζήσει τη συναρπαστική εμπειρία τής «μοναδικής φοράς». Η έφηβη κόρη τής έκανε δώρο έναν καινούργιο κόσμο. Μετά τα μαθήματα Βιολογίας, Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής στο σχολείο το κορίτσι στέλνει πρόσκληση στους γονείς του για το μέλλον. Για έναν διαφορετικό χορό, των «μη μεταμφιεσμένων». Οπου ο «άλλος» θα είναι όλοι όσοι διακατέχονται από τις φοβίες τού χθες και δεν τολμούν να δουν την αλλαγή στο παιχνίδι της ανθρώπινης συνεύρεσης. Παρ’ όλ’ αυτά οι γονείς που ξέρουν να συζητάνε ακόμη με τα παιδιά τους και να αντιμετωπίζουν την τρικυμία της εφηβείας δικαιούνται να έχουν και οι ίδιοι απορίες. Για το αν οι μεταιχμιακές συζητήσεις προσδιορισμού και ταυτότητας γίνονται πολύ γρήγορα. Αν η έντασή τους εντυπωσιάζει τον υπό διαμόρφωση συναισθηματικό κόσμο μιας έφηβης ψυχής. Αν θα έχουν τον χρόνο που τους χρειάζεται για να τις επεξεργαστούν νοητικά και να τις αφομοιώσουν στη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, μια αναπάντεχη διατύπωση του προβληματισμού που αναστατώνει γονείς έχει γνωρίσματα απόλαυσης. Από κουρασμένος κηδεμόνας αποκτάς πιθανή θέαση στο τοπίο της επόμενης μέρας.