Ηταν κοινό μυστικό, το μάθαμε και επισήμως: αν το 2013 δεν δεσμευόταν ότι θα κάνει δημοψήφισμα για το Brexit, ο Ντέιβιντ Κάμερον θα είχε χάσει την πρωθυπουργία, αποκάλυψε πριν από λίγους μήνες ο Ολιβερ Κράιγκ, επικεφαλής του γραφείου Τύπου του βρετανού πολιτικού: περίπου 10 συντηρητικοί βουλευτές απειλούσαν ότι θα προσχωρήσουν στο UKIP του ακροδεξιού brexiteer Νάιγκελ Φάρατζ. Ο Κάμερον υπέκυψε διότι συγκυβερνούσε με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες και η αποστασία θα άνοιγε τον δρόμο σε άλλους διεκδικητές της πρωθυπουργίας – από τους οποίους ο σημαντικότερος ήταν ο Μπόρις Τζόνσον.

Το δημοψήφισμα λοιπόν προκηρύχθηκε το 2016 για να κρατήσει την πρωθυπουργία ο Κάμερον. Την έχασε τελικά διότι, απρόσμενα, ο Μπόρις Τζόνσον προσχώρησε στην πλευρά του Leave. Ο δημοφιλέστατος πρώην δήμαρχος του Λονδίνου προσέφερε τουλάχιστον 10% στο Leave, υποστηρίζουν αρκετοί. Μόνο και μόνο για να διαδεχθεί τον Κάμερον στην πρωθυπουργία – σε αυτό, ότι μόνο κίνητρο ήταν η προσωπική φιλοδοξία, συμφωνούν όλοι.

Εκτοτε, η Βρετανία βρίσκεται σε συνεχή πολιτική κρίση, που οξύνθηκε τις τελευταίες ημέρες, γιατί εξακολουθεί η μάχη για την εξουσία: τον Μπόρις Τζόνσον, αμέσως μετά τη μεγάλη νίκη του, τον εγκατέλειψαν οι δύο βασικοί του σύμμαχοι, ελπίζοντας ότι θα εκλεγούν αυτοί, και έτσι έγινε πρωθυπουργός από το πουθενά η Τερίζα Μέι. Και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο Μπόρις Τζόνσον και οι δικοί του είναι πίσω από την αναταραχή αυτών των ημερών, γιατί θέλει να γίνει πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν προορισμένος για αυτό.

Οτι ο Τζόνσον προοριζόταν για πρωθυπουργός το έμαθα (πριν συμβούν όλα αυτά, το 2014) από βιβλίο του πολιτολόγου Ντέιβιντ Ράνσιμαν που συνέπεσε στο Κολέγιο του Ιτον με τον Κάμερον και τον Τζόνσον: την εποχή εκείνη, περί το 1980, οι μαθητές του αριστοκρατικού σχολείου, γράφει (Politics, σελ. 100), ελάχιστα ενδιαφέρονταν για την πολιτική, οι περισσότεροι ήθελαν να γίνουν τραπεζίτες ή σταρ – εκτός από δύο: τον Κάμερον και τον Τζόνσον που δήλωναν ρητά πως ήθελαν να γίνουν πρωθυπουργοί της Βρετανίας. Και δεν χωνεύονταν από τότε.

Εκατομμύρια άνθρωποι στη Βρετανία και στην Ευρώπη αγωνιούν για την τύχη τους μετά το Brexit, η ίδια η Ευρώπη ανησυχεί για το μέλλον της και το νόμισμά της – επειδή ελάχιστοι επαγγελματίες πολιτικοί ανταγωνίζονται για την εξουσία και νομιμοποιούν τις φιλοδοξίες τους με δημοψηφίσματα.

Ευτυχώς εμείς δεν φοβόμαστε τέτοια φαινόμενα διότι οι πολιτικοί μας (μας διαβεβαίωσε ο Πρωθυπουργός) δεν είναι επαγγελματίες, προσφέρουν – και λύνουν τις διαφορές τους με δικαστικές διώξεις.