Ο γκάνγκστερ Ντάντε «Τεξ» Γκιλ πέθανε στη φυλακή το 2003 στα 72 του χρόνια, έχοντας εκτίσει τα 7 από τα 13 χρόνια της ποινής του. Το γεγονός ότι είχε γεννηθεί γυναίκα, με το όνομα Λόις Τζιν Γκιλ, κάνει πολύ πιο ενδιαφέρουσα την ιστορία του και το χτίσιμο της αυτοκρατορίας του με οίκους ανοχής και μασατζίδικα στη δεκαετία του 1970.
Μια ιστορία που μέχρι τον περασμένο Ιούλιο μαθαίναμε ότι θα δούμε στους κινηματογράφους με τον τίτλο «Rub & Tug» και πρωταγωνίστρια τη Σκάρλετ Τζοχάνσον. Η οποία όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί ύστερα από την κατακραυγή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, που απαιτούσε ο ρόλος να πάει σε τρανς ηθοποιό. Το σχέδιο έχει μείνει στάσιμο έκτοτε και πιθανότατα θα επιστρέψει σε κάποιο συρτάρι.
Ας βάλουμε στην άκρη το ερώτημα πόσοι θεατές θα έβλεπαν την ταινία (ή θα γνώριζαν καν την ύπαρξή της) αν γυριζόταν με έναν διεμφυλικό ηθοποιό και πόσοι αν στην αφίσα της πόζαρε μία αγνώριστη από το μακιγιάζ Τζοχάνσον. Οι εισπράξεις δεν (πρέπει να) είναι το παν, και σωστά η κάθε κοινωνική ή φυλετική ομάδα διεκδικεί καλύτερη εκπροσώπηση στη μεγάλη οθόνη. Αυτό όμως είναι κάτι που κερδίζεται σταδιακά και με μέτρο.
Δεν μπορείς να ακυρώνεις την υποψηφιότητα για Οσκαρ της Γκλεν Κλόουζ ως διεμφυλικός μπάτλερ στην ταινία «Αλφρεντ Νομπς». Ούτε εκείνη της Φελίσιτι Χάφμαν για το «Transamerica», ούτε το Οσκαρ που κέρδισε ο Τζάρεντ Λέτο για το «Dallas Buyer’s Club» (για να μείνουμε σε περιπτώσεις των τελευταίων ετών). Και σίγουρα δεν μπορείς με την ίδια λογική να απαιτείς οι τυφλοί να παίζονται από τυφλούς, οι αυτιστικοί από αυτιστικούς, οι ηλικιωμένοι από ηλικιωμένους, οι ομοφυλόφιλοι από ομοφυλόφιλους, οι στρέιτ από στρέιτ και να βγάλεις οφσάιντ τους μεγαλύτερους ηθοποιούς των τελευταίων δεκαετιών. Υπάρχει και κάτι που λέγεται υποκριτική, στο πλαίσιο του οποίου μιμείσαι κάτι που δεν είσαι. Αλλιώς ας το γυρίσουμε στο ντοκιμαντέρ…
Μπορείς όμως να αισθάνεσαι δικαιωμένος που η ρευστού φύλου (gender-fluid) Ρούμπι Ρόουζ θα υποδύεται από τον Δεκέμβριο τη λεσβία Μπατγούμαν. Και ικανοποιημένος από τη φετινή έκθεση της οργάνωσης GLAAD (Gay and Lesbian Alliance Against Defamation) που καταγράφει ρεκόρ εκπροσώπησης ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρων στην αμερικανική τηλεόραση με ποσοστό 8,8%. Το Netflix, που κατά γενική ομολογία είναι το μέλλον της τηλεόρασης, ήταν και η πλατφόρμα με το μεγαλύτερο σκορ στον πίνακα της GLAAD.
Ενα φιλμ που προ ημερών έκανε πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους, το «Φανταστικά ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ», συνδέεται με ένα περιστατικό σαν εκείνο με τη Σκάρλετ Τζοχάνσον και τον τρανς μαφιόζο, αλλά από την… ανάποδη. Οι διαμαρτυρίες για το κάστινγκ σε αυτή την περίπτωση αφορούσαν το γεγονός ότι τον χαρακτήρα Ναγκίνι, που μεταμορφώνεται σε φίδι, υποδυόταν η κορεάτισσα ηθοποιός Κλόντια Κιμ.
Ο λόγος; Στις ταινίες «Χάρι Πότερ», των οποίων τα «Φανταστικά ζώα» αποτελούν πρίκουελ, η Ναγκίνι είναι το φίδι του κακού μάγου Βόλντεμορτ. Επομένως η ιδέα ότι «μια ασιάτισσα καταλήγει κατοικίδιο ενός λευκού άνδρα» θεωρήθηκε προσβλητική. Η συγγραφέας των βιβλίων «Χάρι Πότερ» και του σεναρίου της ταινίας, Τζόαν Κ. Ρόουλινγκ, εξήγησε ότι έμπνευσή της για τη Ναγκίνι ήταν τα ημίθεα πλάσματα Νάγκα της ινδονησιακής μυθολογίας, μισά φίδια μισά άνθρωποι – εξού και η επιλογή ασιάτισσας ηθοποιού. Αλλά όσο μπλέκεται το πολιτικώς ορθόν με το κινηματογραφικώς (και καλλιτεχνικώς, γενικότερα) ορθόν, τέτοιες παρεξηγήσεις θα γίνονται όλο και πιο συχνές.