Του πήρε ακριβώς 11 χρόνια για να φτάσει τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής. Από εκείνο το παγωμένο βράδυ στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, παραμονή της 25ης Μαρτίου του 2007 και το στραπάτσο από τον Τουρκία (1-4), έως το προχθεσινό, επίσης κρύο αλλά για διαφορετικούς λόγους. Τότε, είχαμε ομάδα καλή και η ήττα ήταν μαχαιριά για το φιλόδοξο σύνολό μας. Τώρα, παραπαίουμε και χάνουμε ακόμη και από την Εσθονία στο σπίτι μας, αλλά δυστυχώς το αφτί ελάχιστων φαίνεται να ιδρώνει…

Στο πρόσωπο τώρα: είναι ο Βασίλης Τοροσίδης. Συμπλήρωσε 100 παρουσίες με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Πάει να πει ότι πάντα λογιζόταν ως βασικός στα πλάνα των προπονητών και ασφαλώς μετείχε σε όλες τις μεγάλες στιγμές μιας ομάδας που κάποτε έφτανε ψηλά στις σπουδαίες διοργανώσεις. Ναι, ο Τοροσίδης μοιάζει να ενώνει με την παρουσία του το χθες με το σήμερα. Το 2008 και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το 2010 και τα γήπεδα της Νότιας Αφρικής στο Μουντιάλ. Το Euro του 2012 στην Πολωνία και την Ουκρανία. Και βέβαια, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014. Ταξίδια ονείρου, πτήσεις υπερηφάνειας για την εθνική ομάδα και τον Βασίλη Τοροσίδη, ένα παιδί που άρχισε από την Ξάνθη για να κατακτήσει μετέπειτα τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Γυάλισε σε πολλούς που έβλεπαν στο πρόσωπό του κάτι το ιδιαίτερα μοντέρνο. Ηρθε στον Ολυμπιακό στα 22 του χρόνια, το καλοκαίρι του 2007. Και έκτοτε πήρε σπίτι του τη φανέλα του δεξιού μπακ. Το 2013 μετακόμισε στην Ιταλία, σε Ρόμα αρχικά και μετά σε Μπολόνια, όχι όμως ως συμπληρωματικός παίκτης, αλλά ως σημαίνον στέλεχος ομάδας στο απαιτητικό Καμπιονάτο. Δεν είναι και λίγο, το αντίθετο θα λέγαμε. Εγραψε κι εκεί πάνω από 100 συμμετοχές, ενώ σκόραρε και πέντε γκολ.

Σημαντική προσφορά

Αυτός ήταν πάντα ο «Τόρο». Μπακ συνεπής στα καθήκοντά του και πάντα με επιθετικές τάσεις. Ακόμη και στις μέρες μας, που τα μαλλιά του αραίωσαν και η κούραση ενίοτε μπορεί να φανεί, ο Βασίλης των 188 εκατοστών φροντίζει να πηγαίνει στην επίθεση, λες και μυρίζεται σαν λαγωνικό το γκολ. Χώνεται στην περιοχή, σηκώνεται δυνατά, βάζει γκολ με το κεφάλι ή παίρνοντας επίκαιρη θέση δημιουργεί «θέμα» στους αντιπάλους.

Το περασμένο καλοκαίρι, ο Ολυμπιακός του έγνεψε και ο παίκτης δεν θα μπορούσε να αρνηθεί το κάλεσμα της μιας από τις δύο μεγάλες του αγάπες. Η άλλη βέβαια είναι η Ξάνθη και ποτέ δεν το έκρυψε. Αλλά ο Ολυμπιακός παραμένει η ομάδα που εκπληρώνει φιλοδοξίες ενός παίκτη που ακόμη τις καταθέτει στο χορτάρι με την απόδοσή του. Πίστεψαν αρκετοί ότι έρχεται για να κολλήσει ένσημα ή τιμής ένεκεν. Φευ! Λάθεψαν πολύ. Ούτε κεντρικός μπακ παίζει για να γλιτώνει μέτρα στο γήπεδο, ούτε χαριστικά παίρνει παιχνίδια στα πόδια του.

Γρήγορα έγινε όπως τον θέλει και απαιτεί ο προπονητής, καλύπτει σωστά τη θέση και τον χώρο, ενώ παραμένει στις κλήσεις της εθνικής ομάδας και μάλιστα έχει σημαντική προσφορά. Θα λέγαμε πως ο Αναστασιάδης μπορεί να ποντάρει πάνω του, τουλάχιστον σε αυτό το μεταβατικό διάστημα, κυρίως γιατί πάντα χρειάζονται προσωπικότητες σε ένα σύνολο και δη στον μικρόκοσμο των αποδυτηρίων. Ο Τοροσίδης των 33 ετών μπορεί να υποστηρίξει το περιβραχιόνιο του αρχηγού και σταδιακά να αφήσει χώρο για τους νεότερους. Θα το κάνει. Γιατί αγαπά την εθνική ομάδα και σέβεται τη φανέλα της.

Με τις 100 συμμετοχές που έφτασε είναι πλέον μαζί με τον Μπασινά και πίσω από τους Καραγκούνη (136), Ζαγοράκη (120) και Κατσουράνη (116). Παράλληλα, με  την παρουσία του στο φετινό πρωτάθλημα πείθει πως έχει τα κότσια να συνεχίσει. Αγωνιζόμενος πάντα δεξιά, αλλά έχοντας και τη δυνατότητα να δώσει λύσεις και στο αριστερό άκρο, κάτι που έκανε πολλές φορές και με ικανοποιητική απόδοση.

Είπαμε, ο Τοροσίδης είναι έλληνας άσος σε σθένος και απόδοση, αλλά μοιάζει με γαλλικό κλειδί στα χέρια του οποιουδήποτε τεχνικού!