Ουδέποτε άλλοτε από τη μετεμφυλιακή δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα ο ξένος παράγοντας επέδειξε τόσο έντονη δραστηριότητα εμπλοκής στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Ελλάδας όσο σήμερα, που επιχειρεί με κάθε τρόπο απροκάλυπτα να κρατήσει, εν όψει εκλογών, τον Τσίπρα και την Αριστερά στην εξουσία. Κυβερνήσεις, πρεσβείες, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και διάφοροι λοιποί ξένοι μηχανισμοί δεν αφήνουν να περάσει μέρα που να μην παρέμβουν ενεργά υπέρ μιας κυβέρνησης την οποία με κανέναν τρόπο δεν επιθυμούν να χάσουν από την ψήφο του ελληνικού λαού. Και δεν έχουν άδικο: από τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα ουδέποτε άλλοτε η Ελλάδα είχε μια τόσο ανοιχτά ξενόδουλη κυβέρνηση και, για να χρησιμοποιήσει κανείς το λεξιλόγιο της ίδιας της Αριστεράς, μια κυβέρνηση τόσο πιστό υπηρέτη τόσων ξένων αφεντάδων, κέντρων και συμφερόντων, όσο αυτή του Αλέξη Τσίπρα.

Τελευταίο κρούσμα, ο κατά τα λοιπά σκληρός δεξιός Γερμανός Βέμπερ, υποψήφιος επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο οποίος προχθές δήλωσε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είπε πολλές… «αναλήθειες» για να έρθει στην εξουσία, αλλά, έκτοτε, κατέστη ένας πολύ αξιόπιστος εταίρος! Τι να πει κανείς όταν το λέει αυτό ένας από τους κορυφαίους παράγοντες της γερμανικής και ευρωπαϊκής Δεξιάς και του ΕΛΚ στο οποίο ανήκουν η ΝΔ και ο αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος και παρακολουθεί άλαλος.

Λίγες ημέρες πριν, ο γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα δήλωνε ότι «με 3,5% πλεόνασμα υπάρχει χώρος για ενεργές πολιτικές», υιοθετώντας πλήρως την κατάφωρα ψευδή εικόνα που προπαγανδίζει η κυβέρνηση για την ελληνική οικονομία και την κατάσταση της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, ο επίτροπος Μοσκοβισί καλούσε να μην περιμένει κανείς αρνητικές εκπλήξεις στον ελληνικό προϋπολογισμό. Και, όλα αυτά, όπως και πλήθος άλλα αντίστοιχα, με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες να έχουν δώσει τα ρέστα τους στην ενεργή στήριξη της παροχολογίας Τσίπρα ενόψει των εκλογών. Του Σαμαρά, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, του προκάλεσαν πλήθος τεράστιες κρίσεις για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια απειλώντας διαρκώς ακόμα και με πτώση της κυβέρνησής του ή και με Grexit όταν δεν ικανοποιούνταν οι παράλογες αποικιακού τύπου εξωπραγματικές απαιτήσεις τους – και τελικά έτσι ακριβώς τον έριξαν: παραβιάζοντας οι ίδιοι τις δικές τους δεσμεύσεις και τραβώντας το χαλί της αξιολόγησης υπέρ του Τσίπρα, τον οποίο σήμερα στηρίζουν ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν υποσχεθεί, όσα κι αν δώσει. Θέλουν, πάση θυσία, τον δικό τους άνθρωπο και μπροστά σε αυτό δεν υπολογίζουν τίποτα.

Η εξόφθαλμα ξενόδουλη Αριστερά που κυβερνά σήμερα την Ελλάδα δεν έχει άλλο σύμμαχο σαν αυτούς, τον οποίο ουδέποτε άλλη κυβέρνηση στη χώρα, τουλάχιστον στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, διέθετε. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την ίδια ώρα, ο αμερικανός πρεσβευτής λέει ότι η Ιστορία θα δικαιώσει τον Τσίπρα για την επαχθή για την Ελλάδα συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ παρακολουθεί προδήλως αμήχανα, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό ότι η λίαν χλιαρή άρνησή της δεν είναι αποτέλεσμα πεποιθήσεων της ηγεσίας της, αλλά καθαρά εσωτερικών υπολογισμών.

Η Ελλάδα βίωσε και βιώνει μία μεγάλη καταστροφή: την πτώχευση. Και ο Τσίπρας κατάφερε να τη διαχειριστεί πλήρως υπέρ του εαυτού του. Οποιος δεν το βλέπει, ίσως δεν κάνει για πολιτική…