Από τις 5 Νοεμβρίου βρίσκεται στις γυναικείες φυλακές της Θήβας. Το έγκλημά της; Πλαστογράφησε το απολυτήριο του Δημοτικού, δηλώνοντας ψευδώς πως αντί της πέμπτης τάξης, έχει τελειώσει την έκτη, προκειμένου να διοριστεί ως καθαρίστρια στον Δήμο Βόλου. Την άμεση παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου προκάλεσε η καταδίκη της καθαρίστριας από το Πενταμελές Εφετείο του Βόλου σε 10ετή ποινή κάθειρξης, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα η κατηγορουμένη να οδηγηθεί στη φυλακή.
Η ανώτατη εισαγγελική λειτουργός ήδη ζήτησε να διαβιβαστεί σε εκείνην η απόφαση του δικαστηρίου, προκειμένου να τη μελετήσει για να κινηθούν οι διαδικασίες της αναίρεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης. Παράλληλα, η Ξένη Δημητρίου θα μελετήσει όλα τα στοιχεία της απόφασης για να κρίνει αν συντρέχει λόγος να ελεγχθούν πειθαρχικά οι δικαστές που εξέδωσαν την επίμαχη απόφαση.
ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ. Σύμφωνα με δικαστικές πηγές πάντως, οι συνήγοροι της κατηγορούμενης ενόψει του δικονομικού περιθωρίου για την άσκηση αναίρεσης αναμένεται να προχωρήσουν και στην υποβολή αίτησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής για την κατηγορουμένη. Σε μία τέτοια περίπτωση η σχετική αίτηση μπορεί να εισαχθεί άμεσα προς συζήτηση στο Πενταμελές Εφετείο της Λάρισας, μόνο με το απόσπασμα της καταδικαστικής απόφασης, ώστε να κρίνει η σύνθεση του δικαστηρίου εκείνου το αίτημα για την αποφυλάκισης της γυναίκας. Σημειώνεται πως πρωτόδικα η εργαζόμενη, μητέρα δύο παιδιών, είχε καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη.
Η 53χρονη δημοτική υπάλληλος διορίστηκε ως καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου το 1996, ύστερα από διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Οσοι τη γνωρίζουν μιλούν για έναν φιλότιμο άνθρωπο, ο οποίος έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στη ζωή του. Εξαιτίας της φτώχειας, εκείνη και τα οκτώ αδέρφια της μεγάλωσαν μέχρι κάποια ηλικία σε διάφορα ιδρύματα. Η ίδια μέχρι τα 11 της μαζί με έναν εκ των αδελφών της βρέθηκαν στο Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα. «Μετά ήρθε στον Βόλο για να μεγαλώσει μαζί με τους παππούδες της και να πάει σχολείο. Στα 16 της παντρεύτηκε και έκανε δύο υπέροχα παιδιά» λένε άνθρωποι του περιβάλλοντός της. Πριν προκηρυχθεί η θέση μέσω ΑΣΕΠ, έκανε διάφορες δουλειές, με στόχο να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά της, μιας και ο σύζυγός της, οικοδόμος στο επάγγελμα, έχει ποσοστό αναπηρίας 67%.
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ. Για 20 χρόνια, η 53χρονη εργαζόταν σε δημοτικό παιδικό σταθμό, «ζημιώνοντας» το Δημόσιο με τον μισθό της καθαρίστριας, σκεπτικό που τελικά πρόκρινε ο δικαστής και επέβαλε την αυστηρή ποινή. Θα πρέπει, πάντως, να επισημανθεί ότι το νομικό σκεπτικό που οδήγησε στην καταδίκη της καθαρίστριας δεν ήταν μονόδρομος για το δικαστήριο. Η καθαρίστρια, ουσιαστικά, καταδικάστηκε επειδή θεωρήθηκε ότι τελούσε την πράξη της απάτης κάθε φορά που εισέπραττε τον μισθό της και δεν «αποκάλυπτε» στην υπηρεσία ότι είχε πλαστογραφήσει το πτυχίο της.
Ωστόσο, νομικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι κατά την ορθότερη άποψη, που υποστηρίζεται από πάρα πολλά εφετεία και πρόσφατα έγινε δεκτή και από τον Αρειο Πάγο, η απάτη, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είχε τελεστεί το μακρινό 1996, όταν δηλαδή είχε υποβληθεί ο πλαστός τίτλος σπουδών και κατά συνέπεια το δικαστήριο όφειλε να παύσει οριστικά την ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, όπως δηλαδή έκανε και με την πράξη της πλαστογραφίας. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, ότι το δικαστήριο που δίκασε την καθαρίστρια όχι μόνο φέρθηκε ανεπιεικώς και με σκληρότητα, αλλά και έσφαλε νομικά.
Εντονες ήταν από την αρχή οι αντιδράσεις των συναδέλφων της 53χρονης, αλλά και φορέων και οργανώσεων που κρίνουν ως απαράδεκτη τη δικαστική απόφαση. Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» η πρόεδρος του Συνδικάτου ΟΤΑ Μαγνησίας Εύη Καρυδάκη, η απόφαση αυτή είναι μια ήττα «όχι μόνο για τους εργαζομένους, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό που ζητάμε για τη συνάδελφό μας είναι άμεση αναστολή της απόφασης. Μην ξεχνάμε πως άλλοι έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα και βρίσκονται εκτός φυλακής. Η εργαζόμενη, που λόγω ανάγκης είπε ψέματα για μία τάξη Δημοτικού και όχι για πλαστά πτυχία πανεπιστημίου και μεταπτυχιακά, όχι μόνο δεν έκλεψε το Δημόσιο, αλλά δούλεψε και με το παραπάνω. Για μας είναι πρωταγωνίστρια». Με ανακοίνωσή της η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου επισημαίνει πως η απόφαση δεν είναι απλώς απάνθρωπη, είναι και ένα ακόμα κρούσμα, πολύ ενδεικτικό, μιας μόνιμης παθογένειας της ποινικής Δικαιοσύνης.
«ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ». Οπως αναφέρει, ο Νόμος 1608/1950 είναι μεσαιωνικής νοοτροπίας και «προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα ισόβια κάθειρξη. Κατακρίνεται επί δεκαετίες, η ποινική θεωρία ομόφωνα ζητά την κατάργησή του, κατά καιρούς οι ηγεσίες του υπουργείου Δικαιοσύνης και οι διαδοχικές επιτροπές για τον νέο Ποινικό Κώδικα προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά έως σήμερα ουδέν έχει γίνει, λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, μην τύχει και κατηγορηθεί κανείς ότι χαρίζεται στη διαφθορά. Και τούτο παρά το γεγονός ότι αυτός ο νόμος, ενώ ισχύει ήδη σχεδόν 70 χρόνια, μάλλον δεν έλυσε το πρόβλημα της διαφθοράς στην Ελλάδα».
Η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ωστόσο, διευκρινίζει πως ο διορισμός στο Δημόσιο με πλαστά ή ανακριβή πιστοποιητικά, ακόμα και ενός φτωχού ανθρώπου, ακόμα και σε θέση καθαρίστριας, είναι απολύτως λογικό να τιμωρείται. «Αλλά τόσο ο ποινικός νόμος όσο και ο ποινικός δικαστής, από την απόφαση του οποίου κρίνεται η μοίρα ενός ανθρώπου, οφείλουν να σέβονται σε κάθε περίπτωση την αρχή της αναλογικότητας».
Ομάδα πολιτών, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Θανάση Διαμαντόπουλου, πραγματοποίησε χθες διαμαρτυρία μπροστά στη Βουλή, για την υπερβολική ποινή της 10ετούς κάθειρξης στην εργαζόμενη.