Ραβέλ: Πλήρη έργα για πιάνο και πλήρη έργα για ορχήστρα. Σαμσόν Φρανσουά, πιάνο, Αντρέ Κλιτένς. Warner, 6 CD

Πρόκειται για το «βαρύ πυροβολικό» της γαλλικής ερμηνευτικής και ορισμένων από τις πιο σημαντικές σελίδες της. Ο Αντρέ Κλιτένς, που γεννήθηκε στο Βέλγιο, στην Αμβέρσα, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους γάλλους μαέστρους του 20ού αιώνα, ενώ ο Φρανσουά ένας από τους κορυφαίους πιανίστες της Γαλλίας της ίδιας εποχής. Η συνεργασία τους στον Ραβέλ έγραψε ένα από τα κυριότερα κεφάλαια της ερμηνευτικής των έργων του μεγάλου νεοκλασικιστή συνθέτη, αξεπέραστο μέχρι σήμερα. Η έκδοση αυτή προσφέρει τις ηχογραφήσεις τους στον Ραβέλ, επιτρέποντας έτσι τη συνολική κατόπτευση ενός πολύ μεγάλου μέρους του έργου του στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο που η τόσο απαιτητική αυτή μουσική γνώρισε ποτέ. Ο Κλιτένς υπήρξε ο πρώτος μαέστρος που αν και δεν ήταν Γερμανός έγραψε ιστορία στο Φεστιβάλ Βάγκνερ στο Μπαϊρόιτ. Επίσης, ηχογράφησε τον πλήρη κύκλο των Συμφωνιών του Μπετόβεν με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου λίγα χρόνια πριν από τον Κάραγιαν, ενώ ήταν εκείνος που συνόδευσε τον ίδιο τον Σοστακόβιτς στις ηχογραφήσεις των Κοντσέρτων του για πιάνο. Ομως, πέρα από αυτά τα εντυπωσιακά επιτεύγματα, στον Ραβέλ είναι που ο Κλιτένς προσέφερε έργο πραγματικά ανεκτίμητο που στην ολότητά του συγκρίνεται μόνον με το αντίστοιχο του Ελβετού Ερνέστου Αμσερμέ. Παρά τις δεκαετίες που έχουν παρέλθει από τις ηχογραφήσεις αυτές, σφύζουν όλες από ζωή, ευφυΐα και ευαισθησία, ενώ η ηχητική τους αποτύπωση είναι εντυπωσιακή στη λεπτομέρεια και το βάθος που τόσο απαιτούνται σε αυτήν ειδικά τη μουσική.

Στέναμαρ: Δεύτερη Συμφωνία, Σερενάτα για Ορχήστρα. Συμφωνική Ορχήστρα του Γκέτενμποργκ, Χέρμπερτ Μπλόμστεντ, BIS, SACD

Σε μεγάλη ηλικία σήμερα, ο Χέρμπερτ Μπλόμστεντ είναι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή μαέστρους που, τα χρόνια, κάθε άλλο παρά έχουν καταβάλει τις δυνάμεις του – το αντίθετο: καθετί νέο που βγαίνει από τα χέρια του το τελευταίο διάστημα, όπως ο τελευταίος του κύκλος με τις Συμφωνίες του Μπετόβεν, ή οι δύο τελευταίες του Μότσαρτ, αποτελεί κύρια συμβολή στη δισκογραφία ενός ρεπερτορίου που έχει ήδη πίσω του δεκαετίες πολύ μεγάλων ερμηνειών. Το ίδιο συμβαίνει και εδώ, στη Δεύτερη Συμφωνία και τη Σερενάτα του Στέναμαρ, ενός πολύ σημαντικού και, δυστυχώς, άγνωστου στους πιο πολλούς, σκανδιναβού συνθέτη. Για όποιον τον γνωρίζει, αυτός ο δίσκος θα είναι μία πολύ ευτυχής στιγμή. Και για όποιον όχι, μία άριστη ευκαιρία να τον ανακαλύψει όπως του αξίζει.

Andre Previn: Οι ηχογραφήσεις στην RCA και τη SONY, SONY 55 CD

Ώς έναν βαθμό στο πρότυπο του Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο Αντρέ Πρεβέν είναι ένας από τους μουσικούς που κινήθηκε με την ίδια άνεση σε περισσότερα του ενός πεδία της μουσικής, όχι μόνον ως ένας από τους σημαντικούς μαέστρους των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα, αλλά και ως πιανίστας με εξίσου σημαντική έμφαση τόσο στην κλασική μουσική όσο και στην τζαζ. Την ίδια στιγμή, ως συνθέτης, έγραψε τη δική του Ιστορία. Η απήχησή του στο μουσικόφιλο κοινό υπήρξε παγκόσμια, με την πορεία του να επικεντρώνεται κυρίως στην Αμερική, αλλά και στην Αγγλία, όπου, ειδικά στο Λονδίνο, έγραψε εξαιρετικές σελίδες στην Ιστορία τόσο της ερμηνευτικής όσο και της δισκογραφίας, με τις αναγνώσεις του σε συνθέτες όπως ο Σοστακόβιτς ή ο Βον Ουίλιαμς να παραμένουν μέχρι σήμερα κεντρικές στον κατάλογο. Το ρεπερτόριό του υπήρξε, υπό μία έννοια, εξίσου αντισυμβατικό: αποτελεί μία μείξη συνθετών και έργων που οι ισορροπίες της δύσκολα συναντώνται σε άλλον μαέστρο, με πλήθος «βασικά» έργα να απουσιάζουν, αλλά, ταυτόχρονα, να δίνεται έμφαση σε άλλα που επίσης δύσκολα μπορεί κάποιος να βρει σε άλλους αρχιμουσικούς του διαμετρήματός του. Ιδίως η δισκογραφική περίοδός του στην RCA συμπυκνώνει τα κυριότερα από τα χαρακτηριστικά και τις επιλογές του. Από τις επιλογές του απουσιάζει συγκριτικά ο ρομαντισμός, με εξαίρεση τον Τσαϊκόφσκι και τον Ραχμάνινοφ, όπως απουσιάζει εξίσου και μεγάλο τμήμα της κλασικής περιόδου, πλην ίσως του Μότσαρτ. Την ίδια στιγμή, κυριαρχεί ο 20ός αιώνας, με τους γάλλους και τους αμερικανούς συνθέτες να βρίσκουν εδώ έναν πολύ αξιόλογο ερμηνευτή. Ταυτόχρονα «κλασικός» και «εναλλακτικός», ο Πρεβέν υπήρξε πάντοτε πολύ γοητευτικός και ευαίσθητος δέκτης και εκφραστής της εποχής του, αλλά και εξίσου ικανός στο να αποδώσει πλούσια το αίσθημα των έργων με τα οποία καταπιάστηκε αντιπροσωπεύοντας μέσα από αυτά μία ευρεία μουσική γκάμα που δείχνει ότι η μουσική μπορεί να παραμένει σημαντική και να διατηρεί την ποιότητά της σε όλες της τις εκφράσεις.