Η αίσθηση που έχει προκαλέσει η προ ημερών αναφορά του τέως υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά για 93 διπλωμάτες που εμπλέκονται στην παροχή βίζας σε ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και η έμμεση νύξη του ότι ενδεχομένως να συνδέεται όλο αυτό με εμπόριο οργάνων, δεν με συγκλόνισε απλώς – με συντάραξε!
Παράλληλα, φίλος διπλωμάτης μού τηλεφώνησε και μου είπε ότι η καταγγελία έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στο Διπλωματικό Σώμα και όλοι ψάχνονται να εντοπίσουν ποιους αφορά η δήλωση του κ. Κοτζιά. Εξετάζουν δε την πιθανότητα να ζητήσουν μέσω της Δικαιοσύνης διευκρινίσεις, διότι θεωρούν το όλο θέμα «άκρως συκοφαντικό» για το ελληνικό Διπλωματικό Σώμα.
Εγώ με τη σειρά μου, τώρα, επικοινώνησα με πολύ κεντρικό πρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο μου ανέφερε τα ακόλουθα, τα οποία κωδικοποιώ όσο πιο απλουστευτικά γίνεται για να έχουμε όλοι μια καλύτερη εικόνα επί του θέματος:
– πρώτον, δεν πρόκειται για 93 διπλωμάτες που εμπλέκονται στην υπόθεση της παράνομης χορήγησης βίζας, και δη σε παιδιά
– δεύτερον, ούτε 93 είναι οι περιπτώσεις «ύποπτων» βιζών. Είναι 43 και ελέγχονται εξονυχιστικά και χωρίς «φίλτρο» αυτοί που τις εξέδωσαν
– τρίτον, όλους τους φακέλους των υποθέσεων έχει ζητήσει να τους μελετήσει ο αναπληρωτής υπουργός Κατρούγκαλος για να δει τι ακριβώς έχει συμβεί
– τέταρτον, μέχρι στιγμής δύο μόνο διπλωμάτες έχουν παραπεμφθεί στην ελληνική Δικαιοσύνη για το θέμα των βιζών. Ο ένας υπηρετούσε στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης και ο δεύτερος στο προξενείο της Σμύρνης
– πέμπτον, η έρευνα που είχε ξεκινήσει από ετών για τη χρηματοδότηση διαφόρων ΜΚΟ ολοκληρώθηκε. Η προσοχή των υπηρεσιών στρέφεται στη χρηματοδότηση 25 ΜΚΟ, οι οποίες θα κληθούν να αποδείξουν το έργο που έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια και αν αυτό συμβαδίζει με την αιτιολογία της χρηματοδότησής τους…
Αυτά έμαθα, αυτά μεταφέρω. Μαζί με την πληροφόρηση ότι ο Κοτζιάς τούς έχει κάνει να τρέχουν. Εντός και εκτός ΥΠΕΞ…
Καλή σύζυγος και πεθερά
Δεν είναι μόνο καλή… πεθερά η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Πολυξένη Βελένη, την οποία εκθείαζα τις προάλλες ως πεθερικό του κ. Ορέστη Κουράκη και συμπεθέρα του κ. Τάσου, του γνωστού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης και περιχώρων, Κουράκη για τις αναθέσεις έργων που έκανε στον γαμπρούλη της. Η κυρία Πολυξένη (συγγνώμη για την οικειότητα, αλλά το αισθάνομαι) είναι και καλή μητέρα, και ίσως είναι και καλή σύζυγος.
Θα εξηγήσω αυτό το τελευταίο, το οποίο επί των ημερών που ζούμε τείνει να παρεξηγηθεί. Τι σημαίνει καλή σύζυγος; Καλή σύζυγος, ας πούμε, θα μπορούσε να είναι αυτή που φτιάχνει καλό μουσακά, σιδερώνει κολλαριστά τα πουκάμισα και κρατάει το σπίτι καθαρό. Καλή σύζυγος μπορεί να είναι και μία άλλη, που έχει τον άνδρα της κορόνα στο κεφάλι της, προσέχει τα παιδιά τους και τιμά τους γονείς του.
Θα μπορούσα να αραδιάσω πολλά και διάφορα που χαρακτηρίζουν μια κυρία ως καλή σύζυγο, αλλά λόγω στενότητας χώρου θα το αποφύγω. Θα επισημάνω απλώς τι είναι αυτό που αποδίδει στην κυρία Βελένη τον σχετικό τίτλο και μπορεί να τον φέρει, κορδέλα πάνω της – δίκην κορδελών καλλιστείων.
Η κυρία Βελένη λοιπόν, ως έφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης και προκειμένου να αποδώσει στον σύζυγό της Γεώργιο Βελένη τα ανώτερα δυνατά εύσημα που του αξίζουν (εκείνη γνωρίζει ασφαλώς καλύτερα παντός άλλου προς τι αυτά τα εύσημα), «βάφτισε» το αμφιθέατρο του Μουσείου της Αρχαίας Αγοράς της Θεσσαλονίκης (λίγο παραπάνω από την Πλατεία Αριστοτέλους βρίσκεται ο χώρος) «αίθουσα Γεώργιος Βελένης»!
Για να υπογραμμισθεί το μέγεθος του εγχειρήματος, αναφέρω απλώς ότι το αντίστοιχο αμφιθέατρο του Αρχαιολογικού Μουσείου της πόλης ονομάζεται «Μανόλης Ανδρόνικος» προς τιμήν του μεγάλου αρχαιολόγου που ανέσκαψε τους τάφους της Βεργίνας.
Είθισται επίσης, το προσθέτω για να φανεί όλο το εύρος της μεγαλοσύνης της κυρίας Βελένη, με την ονοματοδοσία αμφιθεάτρων και αιθουσών μουσείων να τιμώνται εκλιπόντες. Ο σύζυγος της κυρίας Πολυξένης, δόξα τω Θεώ ο άνθρωπος, χαίρει άκρας υγείας, οπότε όλοι, φαντάζομαι, θα με δικαιώσουν που της απένειμα τον τίτλο της καλής συζύγου. Ούτε η πρώτη κυρία της χώρας, η κυρία Μπέττυ Μπαζιάνα, δεν έχει σκεφτεί, φαντάζομαι, να ονομάσει μια αίθουσα του Πολυτεχνείου «αίθουσα Αλέξης Τσίπρας» – ρίχνω ιδέες, όπως αντιλαμβάνεστε!..
(Αυτά τα βλέπει κανείς εκεί στα υπόγεια και τα ανώγεια του Μαξίμου ή μπα;)
Σπουδαία μεταγραφή
Σε ένα άλλο θέμα τώρα, πολιτιστικού ενδιαφέροντος: με ενημέρωσαν ότι κατεβαίνουν σε απεργία περίπου 60 συμβασιούχοι υπάλληλοι που απασχολούνται σε δύο προγράμματα του υπουργείου Πολιτισμού – αυτό του «αρχαιολογικού κτηματολογίου» και εκείνο της ψηφιοποίησης των κινητών ευρημάτων της αρχαιολογικής σκαπάνης. Η σύμβαση τελειώνει, αλλά το έργο έχει καθυστερήσει και στις δύο περιπτώσεις, και η υπουργός Μυρσίνη «ήμουν κάποτε εκσυγχρονίστρια στην αυλή του Σημίτη» Ζορμπά δηλώνει ότι η σύμβαση δεν πρόκειται να ανανεωθεί. Η αποφασιστικότητα της κυρίας Μυρσίνης «ήμουν κάποτε κ.λπ. κ.λπ.» είναι που οδηγεί τα παιδιά, όλοι τους νέοι επιστήμονες…
Και όχι μόνο αυτό. Η κυρία υπουργός έχει πιάσει και το μικρό το πηλοφόρι, το μυστρί, και ρίχνει εδώ κι εκεί κάτι λάσπες του τύπου «το αρχαιολογικό κτηματολόγιο (σ.σ.: έργο της προηγούμενης κυβέρνησης των Σαμαρά – Βενιζέλου) είναι μια υπόθεση που έχει πολλές γκρίζες ζώνες, τις οποίες έχουμε ξεκινήσει να διαλευκάνουμε».
Φυσικά, άμα έχεις χρηματίσει στην αυλή του Κώστα Σημίτη και ήσουν και εξ αυτού του λόγου και για μία 5ετία ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με κάποιον τρόπο θα πρέπει να εξαλείψεις τη σχετική ρετσινιά. Οπότε και γκρίζες ζώνες θα ανακαλύψεις, και ύποπτους σχεδιασμούς της αντιπολίτευσης (και εμού προσωπικά!) θα καταγγείλεις, που ωρυόμαστε – μάλλιασε πια η γλώσσα μας – για την ανιστόρητη εκχώρηση αρχαιολογικών χώρων και μουσείων στο Υπερταμείο…
Να τα βλέπει ο Τσίπρας εν προκειμένω αυτά και να ευφραίνεται για τη σπουδαία μεταγραφή…
Ποινή εξόντωσης
Πόσο μπορεί να κοστίσει μια τάξη του Δημοτικού σε μια 53χρονη καθαρίστρια, η οποία δεν είχε την τύχη να είναι σαν τις άλλες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που θεοποίησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και μετεκλογικά τις έκανε δημοσίους υπαλλήλους; Πόσο; Κρατηθείτε, παρακαλώ, διότι μια σκοτοδίνη θα την αισθανθείτε: 10 χρόνια φυλακή!!!
Καθαρίστρια, ετών 53, που της ζητήθηκε απολυτήριο 6τάξιου δημοτικού σχολείου για να προσληφθεί στο Δημόσιο, ενώ εκείνη είχε διακόψει το σχολείο – «ένεκα η ανάγκη»… – στην Ε’ Δημοτικού, πλαστογράφησε το… πτυχίο της Στ’ Δημοτικού και προσελήφθη στο Δημόσιο καθαρίστρια σε παιδικό σταθμό. Δεκατρία χρόνια μετά, όμως, ήρθε η άτεγκτος ελληνική διοίκηση και τη συνέλαβε την πλαστογράφο. Και όχι μόνο τη συνέλαβε, αλλά και την παρέπεμψε στην επίσης άτεγκτο ελληνική Δικαιοσύνη. Η οποία βρήκε στο πρόσωπο της καθαρίστριας τον τρομερό ένοχο που έπρεπε να πληρώσει. Και τη φόρτωσε με 10 χρόνια φυλακή, να έχει να πορεύεται. Δέκα χρόνια φυλακή, ρε παιδιά, αν έχετε Θεό – γιατί εκείνη, η Δικαιοσύνη, δεν έχει! Καταδικάστηκε, λέει, ως καταχρήστρια του ελληνικού Δημοσίου – και πέσανε τα τσιμέντα χάμω από τα γέλια…
(Ο κυρ Παρασκευόπουλος με τους νόμους του θα αναλάβει καμιά πρωτοβουλία για να μειωθεί ή και να εξαφανιστεί η ποινή της γυναίκας αυτής; Στο κάτω κάτω της γραφής, παιδικούς καθάριζε. Ούτε έκλεψε ούτε σκότωσε…).