Ενα ελεύθερο Σαββατοκύριακο; Αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα τα τελευταία τουλάχιστον δώδεκα χρόνια… Το έζησα, όμως, κάποιες μέρες του περασμένου Οκτωβρίου όταν οι καλοκαιρινές περιοδείες είχαν τελειώσει και οι χειμωνιάτικες εμφανίσεις δεν είχαν ακόμη ξεκινήσει. Τότε βρήκα για πρώτη φορά λίγο παραπάνω χρόνο στο σπίτι με την κόρη μου, ενώ την Κυριακή έφυγα μόνη μου μια βόλτα, πήγα στη θάλασσα και κάθισα τρεις ώρες διαβάζοντας ένα βιβλίο. Πήγα στον Σχινιά. Παλιότερα προτιμούσα τις Μαρίκες στη Ραφήνα, αλλά από τότε που έγινε ο χαλασμός με τη φωτιά νιώθω περίεργα να πάω προς τα κει.

Αυτή είναι και η πρόταση που θα έκανα σε οποιονδήποτε με ρωτούσε πώς να περάσει ένα ιδανικό Σαββατοκύριακο: Φύγε! Πήγαινε στη φύση και ξεχάσου εκεί. Οπου πιο ήρεμα, όπου πιο ήσυχα, χωρίς απολύτως τίποτα, με απλότητα. Μόνο έτσι αδειάζεις και μόνο έτσι έχει νόημα ο χρόνος, είναι σαν να απλώνει.

Κάθε φορά προσπαθώ να μετατοπίσω το πρωινό του Σαββάτου όσο πιο αργά γίνεται, αφού την προηγουμένη νύχτα έχω δουλέψει. Εχουμε ξεκινήσει για δεύτερη χρονιά στη Σφίγγα μια εξαιρετική παράσταση με τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο και είναι για μένα ό,τι καλύτερο έχω κάνει.

Μόλις σηκωθώ, όταν δεν είμαι περιοδεία, κάνω μια βόλτα με τη μικρή μου: μπορεί να πάμε στο θέατρο, μπορεί στη θάλασσα, μπορεί να βρεθούμε με φίλους, με φίλες ή με τα ξαδέλφιά μου. Πάντως δεν είμαι άνθρωπος του κέντρου. Μου αρέσει να κατέβω μια βόλτα στο Θησείο, αλλά ώς εκεί.

Με τις δραστηριότητες αυτές θα με βρει το μεσημέρι. Και τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να γυρίσω σπίτι για να ξεκουραστώ – αφού θα δουλέψω το βράδυ. Να σηκωθώ το απόγευμα, να κάνω ένα μπάνιο και να αρχίσει να ζεσταίνεται η φωνή και το σώμα μου. Χρειάζομαι τουλάχιστον ένα τρίωρο προετοιμασίας πριν από την πρόβα ήχου.

Κι έπειτα, μετά την παράσταση, το βράδυ του Σαββάτου κλείνει πολύ αργά, σχεδόν το πρωί της Κυριακής, και τελειώνει πάντα με μένα ξαπλωμένη στο κρεβάτι να αφαιρώ το μακιγιάζ μου. Είναι η τελευταία διαδικασία της ημέρας, κάτι σαν χαλαρωτικό πριν από τον ύπνο…

Ακόμη κι όταν δεν δουλεύω, όμως, δεν προτιμώ να βγω το βράδυ. Είμαι άνθρωπος που δεν πίνω και δεν ξενυχτάω, η δουλειά μου με τους ρυθμούς που την κάνω είναι πρωταθλητισμός και δεν αντέχω διαφορετικά. Το να βγω για ένα φαγητό, κάτι ήπιο δηλαδή, το κάνω με μεγάλη χαρά. Ομως είναι ταλαιπωρία να βγω σε έναν χώρο όπου κανονικά θα μπορούσα να βρίσκομαι στη σκηνή.

Παρότι το Σάββατο τελειώνει αργά, τουλάχιστον στις τρεις τα ξημερώματα, το πρωί της Κυριακής ξεκινά νωρίς. Δεν θέλω να χάσω τη μέρα. Και παρότι δεν έχω ποτέ κανένα πλάνο, δεν υπάρχει κανένα τυπικό Σαββατοκύριακο και είμαι ανοικτή σε ό,τι προκύψει, προσπαθώ πάντα να βρω δημιουργικό χρόνο όπως και οποιαδήποτε άλλη μέρα της εβδομάδας. Προσπαθώ κάθε φορά να κάνω διαφορετικά πράγματα. Μου αρέσει να ανακαλύπτω. Και είμαι από τους ανθρώπους που γκουγκλάρουν τα πάντα αναζητώντας ιδέες!

Μια αγαπημένη μου συνήθεια, όταν είμαι μόνη, είναι να βλέπω ταινίες στον κινηματογράφο. Δεν βλέπω τις πιο δημοφιλείς γιατί συνήθως δεν μου αρέσουν. Και πριν ξεκινήσω θα έχει πάντα προηγηθεί ένα γερό διάβασμα: κριτικές ειδικών, κριτικές κοινού και παρακολούθηση τρέιλερ!

Ποτέ το βράδυ της Κυριακής δεν θα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ την επόμενη μέρα. Τρέχω πάρα πολύ εδώ και χρόνια, δεν ξεκουράζομαι, δεν έχω ελεύθερο χρόνο και γι’ αυτό το πηγαίνω μέρα τη μέρα. Το πηγαίνω μέχρι εκεί που αντέχω.

Αλλωστε την Κυριακή θα πρέπει σύντομα να φέρω πάλι το βιολογικό μου ρολόι τούμπα για να καταφέρω να κοιμηθώ νωρίς – θέλω ιδανικά μέχρι τη μία να είμαι στο κρεβάτι. Για να ξυπνήσω το πρωί της Δευτέρας στις 6.30 να πάω την κόρη μου στο σχολείο και πάλι από την αρχή…