Η αρχή έγινε στην Αθήνα. Μπροστά στους αστούς Κώστα Μπακογιάννη και Παύλο Γερουλάνο, ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε να βρει έναν υποψήφιο αντάξιο του ποσοστού που συγκέντρωσε το κόμμα στις εθνικές εκλογές, ακόμα κι αν δεν μπορούσε να πετύχει την απόδοση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Τα σενάρια πολλά, από την Ελθήνα και τη Γιάννα Αγγελοπούλου έως τον Νάσο Ηλιόπουλο και την Εφη Αχτσιόγλου. Κανένα δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί, αν και κάποια εκ των ονομάτων παραμένουν «ζωντανά» στις συζητήσεις του κομματικού επιτελείου. Πάνω απ’ όλα, αναζητείται προθυμία, καθώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δώσει μια μάχη που, λίγο – πολύ, θεωρείται χαμένη. Η ίδια διάθεση υπάρχει στον Πειραιά, όπου το κόμμα, που για χρόνια είχε ισχυρή παρουσία με την παράταξη του Θοδωρή Δρίτσα, πλέον είναι ακέφαλο.

ΟΙ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ. Και εκεί που στον ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστούσαν το πρόβλημα να περιοριστεί στον Νότο, ένας ακόμα πολιτικός κόμπος, αυτήν τη φορά στον Βορρά, προστίθεται στη δύσκολη αυτοδιοικητική εξίσωση. Η έξοδος του Γιάννη Μπουτάρη ύστερα από δύο συνεχόμενες δημαρχιακές θητείες στη Θεσσαλονίκη προξενεί επιπλέον πονοκεφάλους – αφενός γιατί αναγκάζει τον ΣΥΡΙΖΑ να στραφεί σε μια αμιγώς κομματική υποψηφιότητα, όπως πιθανόν αυτή της Κατερίνας Νοτοπούλου, και αφετέρου γιατί αποδεικνύει πως το κυβερνών κόμμα δεν διαθέτει ισχυρά αυτοδιοικητικά ερείσματα. H απότομη άνοδος στην εξουσία και η ισχυρή παρουσία της Κεντροαριστεράς σε δήμους και περιφέρειες δεν επέτρεψε στην κυβέρνηση να δημιουργήσει ισχυρούς δεσμούς στις τοπικές κοινωνίες – γι’ αυτό και είτε επιχείρησε να χρησιμοποιήσει το κατά τόπους σοσιαλδημοκρατικό δίκτυο είτε στηρίζει περιφερειάρχες και δημάρχους που έχουν ήδη το χρίσμα του Κινήματος Αλλαγής. Ο Μπουτάρης θα ήταν το πρόσωπο – αφίσα για αυτή τη στρατηγική και με την αποχώρησή του τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή.

ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. Τα ζητήματα, ωστόσο, δεν εξαντλούνται στην κυβέρνηση. «Μετά τον “κυρ-Γιάννη” ποιος;» είναι το ερώτημα που πλανάται και στα κεντροαριστερά επιτελεία. Τόσο το Κίνημα Αλλαγής όσο και Το Ποτάμι ψάχνουν για μια υποψηφιότητα που θα έχει τα εξωστρεφή χαρακτηριστικά του απερχόμενου δημάρχου, κρατώντας την πόλη στην ίδια προοδευτική κατεύθυνση. «Ψάχνουμε κάποιον αντάξιο του Μπουτάρη» έλεγαν χθες στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου το όνομα που ακούγεται περισσότερο απ’ όλα είναι αυτό της Εύας Καϊλή – τίποτα, ωστόσο, δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο. «Δεν ψάχνουμε τον αντι-Μπουτάρη, ωστόσο αναζητούμε πρόσωπο του δικού μας χώρου με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά και δυνατότητες διεύρυνσης, που να σταθεί αντάξιος συνεχιστής του έργου του» ανέφερε χθες ο Μανώλης Χριστοδουλάκης (Αθήνα 9.84). Για τη ΝΔ, η αναζήτηση ενός θεσσαλονικιού υποψηφίου εντείνεται, καθώς, χωρίς τη δεδομένη δημοφιλία του Μπουτάρη, οι πιθανότητες ένας δικός της υποψήφιος να κερδίσει τη μάχη της Θεσσαλονίκης αυξάνονται σημαντικά. Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να αποκλείσει και το ενδεχόμενο συμμαχιών, ειδικά αν βρεθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής.

Η ΔΗΛΩΣΗ. Σε κάθε περίπτωση, αυτές τις μέρες τα φώτα είναι στραμμένα στον ίδιο τον Μπουτάρη, που χθες ανακοίνωσε και επίσημα την απόφασή του. «Η απόφαση να μη διεκδικήσω τον δήμο είναι καθαρά προσωπική, έχω 16 χρόνια που υπηρετώ την Τοπική Αυτοδιοίκηση» ανέφερε στην συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, σημειώνοντας πως «κουράστηκε» ύστερα από τόσα χρόνια. Τόνισε, ωστόσο, πως δεν είναι διατεθειμένος να ορίσει τον διάδοχό του: «Το μόνο δακτυλίδι που έχω είναι η βέρα του γάμου μου, είμαι εναντίον οποιασδήποτε διαδικασίας να δώσει ο δήμαρχος δακτυλίδι» σχολίασε αστειευόμενος. Μιλώντας για τα χρόνια που πέρασε στον δήμο, επεσήμανε πως «έκανε χοντρά λάθη, που του στοίχισαν σε δημοφιλία». Στο Μακεδονικό, ωστόσο, δεν αλλάζει γνώμη, καθώς «υπάρχει μια τραγική παραπληροφόρηση. Με βρίζουν λες και υπέγραψα εγώ τη συμφωνία».