Οπως το λέει το τραγούδι και σε πρώτη εκτέλεση του Περικλή Περάκη και όχι του Αντώνη Καλογιάννη, «εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει». Τα πίσω μπρος στη Γηραιά Ηπειρο ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Από τη άλλη άκρη του Ατλαντικού και τους Γκάλαξι του Λος Αντζελες, στο Μιλάνο. Το γκολ είναι ό,τι πιο πολύτιμο στο ποδόσφαιρο. Και γι’ αυτό κι ό,τι πιο ακριβό. Κομβική η θέση του γκολκίπερ. Θεμέλιοι λίθοι οι σέντερ μπακ. Τα πνευμόνια της ομάδας τα χαφ. Τη διαφορά όμως την κάνει αυτός που βάζει την μπάλα στα δίχτυα. Που σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα δεν κάνει τίποτε άλλο. Βλέπε Πρίγιοβιτς. Δεν δημιουργεί μόνος του φάσεις με ατομικές προσπάθειες. Δεν ντριμπλάρει, δεν δίνει ασίστ. Δεν έχει ταχύτητα, δεν έχει αλτικότητα, δεν πρεσάρει τα αντίπαλα σέντερ μπακ. Εχει όμως την ικανότητα όταν βρεθεί φάτσα με τα δίχτυα να τα βάζει. Κι αυτό φτάνει και περισσεύει.

Νεκροταφείο

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που έχει φέρει τον ΠΑΟΚ στη κορυφή και μ’ αυτή τη διαφορά. Στα τρία ντέρμπι με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, ο Ολυμπιακός πήρε μόλις δύο βαθμούς. Με ίδια ακριβώς απόδοση, θα μπορούσε να είχε επτά, ακόμα κι εννιά, αν οι επιθετικοί του είχαν στοιχειώδη ευστοχία. Αυτό είναι που ψάχνουν στη Μίλαν και διέσχισαν τον Ατλαντικό για να το βρουν. Το MLS (όπως ονομάζεται το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ) είναι, μπορούμε να πούμε καθ’ υπερβολήν, για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές κάτι σαν τα νεκροταφεία ελεφάντων. Το τελευταίο καταφύγιο περί τας δυσμάς της καριέρας τους. Από τον Πελέ και τον Τζορτζ Μπεστ μέχρι τον Τζέραρντ και τον Πίρλο. Από τους πολλούς που ξεκίνησαν αυτό το μακρινό ταξίδι, δύσκολα θα βρεις κάποιον που γύρισε πίσω. Με την ιδιότητα του επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Και δεν λέμε για Κίνα ή Σαουδική Αραβία, αλλά επίπεδο Serie A.

Κοντέρ

Ψάχνοντας θα βρεις τον Κρόιφ. Που μετά την Αμερική κι αφού έκανε ένα πέρασμα από τη Λεβάντε, επέστρεψε στον Αγιαξ όπου στέφθηκε πρωταθλητής. Κι ιδού, ο Ιμπραΐμοβιτς, με κλεισμένα τα 37 από τις 3 του περασμένου μήνα, που πάει να το ξανακάνει. Να αναστηθεί (κατά κάποιον τρόπο) ποδοσφαιρικά. Και κάτω από πολύ πιο δύσκολες (ποδοσφαιρικές) συνθήκες. Σε σχέση με το 1981 που είχε επιστρέψει στο ολλανδικό πρωτάθλημα στα 34 ο Γιόχαν Κρόιφ. Και κουβαλώντας στο βαρύ κορμί του μία εγχείρηση χιαστών. Είπαμε. Το γκολ είναι πολύτιμο, είναι δυσεύρετο, είναι ακριβό. Βρες σέντερ φορ Γενάρη μήνα. Και την άλλη μέρα να φορέσει τη φανέλα και να μπει στο γήπεδο. Και να είσαι (κατά το δυνατόν) σίγουρος ότι κάθε φορά που θα βρίσκεται φάτσα με τα δίχτυα τα κολλάει. Κι επειδή ακριβώς δεν βρίσκεις, η Μίλαν έφτασε μέχρι το Λος Αντζελες και τον Ζλάταν. Που με το νέο έτος συμπληρώνει είκοσι χρόνια επαγγελματικής καριέρας.

Γονίδια

Από το 1999 και τη Μάλμε, όπου άρχισε το κοντέρ να γράφει χιλιόμετρα. Αγιαξ, Γιουβέντους, Ιντερ, Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Παρί Σεν Ζερμέν, Γιουνάιτεντ, Λος Αντζελες Γκάλαξι. Κι όπου πήγε τα κόλλαγε. Τα βαλκανικά γονίδια, Βόσνιος πατέρας, μητέρα από Κροατία ήταν καλά. Οπου πήγε τα (πολλά) λεφτά που πήρε τα έβγαλε. Και να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το μεγαλύτερο «εγώ» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ακόμα μεγαλύτερη ντίβα, μέσα κι έξω από γήπεδα, κι απ’ τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Νο 1 σταρ. Κι αν δεν διαθέτεις βέβαια τη μέγιστη αυτοεκτίμηση δεν φτάνεις τόσο ψηλά. Ιδού λοιπόν η μεγάλη επιστροφή του Ζλάταν. Και δεν είναι πολλά τα 2,2 εκατ. ευρώ για το εξάμηνο συμβόλαιο με το νέο έτος. Είπαμε ότι το γκολ πληρώνεται. Και φέρνει τα λεφτά του πίσω. Το πριμ της UEFA για νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι 2,7 εκατ. ευρώ και 900.000 για την ισοπαλία. Αν ο Κλωναρίδης σκοράριζε στο τετ α τετ με την Μπενφίκα κι έμενε το 3-2, το γκολ θα ήταν αξίας 2,7 εκατομμυρίων.