Σ’ ένα από τα πρώτα ρεπορτάζ για τους νέους μηχανισμούς των κομμάτων, στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Mega, το 2012, μας συστήθηκε η ομάδα των 20άρηδων και 30άρηδων που συνιστούσαν μια από τις πρώτες συντονισμένες προσπάθειες χρήσης των κοινωνικών δικτύων για άσκηση πολιτικής επικοινωνίας. Αυτό που σταδιακά, και μάλλον επιτυχημένα, μετεξελίχθηκε σ’ έναν πιστό και αποτελεσματικό στρατό από πρόσωπα και bots και που συνήθως στον ελληνικό δημόσιο διάλογο αποκαλούμε trolls (για την οικονομία της συζήτησης, παρότι στην ιντερνετική αργκό η λέξη δεν σημαίνει αυτό ακριβώς).

Τα νεαρά, στην πλειοψηφία τους, στελέχη της ομάδας εμφανίστηκαν επώνυμα και με το πρόσωπό τους να περιγράφουν εύθυμα και με περισσή ειλικρίνεια την εργασία τους. Η δουλειά τους ήταν αυτή του campaigner. Σύμφωνα με τα όσα έλεγαν περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, την αποτελεσματική διασπορά ειδήσεων, αρθρογραφίας και απόψεων, την επικοινωνία με τα επιτελεία ξένων πολιτικών (μια νεαρή κυρία μάλιστα έλεγε ότι αυτή έχει αναλάβει τον Ομπάμα), με τους ψηφοφόρους, με Ελληνες που ζουν στο εξωτερικό.

Ο Ηλίας Χρονόπουλος (μετέπειτα γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που αποχώρησε λόγω Μνημονίου), στη συνέντευξη αυτή καταγγέλλει το φρέσκο, τότε, φαινόμενο των κομματικών trolls, δηλαδή των ανώνυμων λογαριασμών υπό κομματική, επαγγελματική καθοδήγηση που έχουν ως μοναδικό σκοπό να αναρτούν εμπρηστικά σχόλια, να βρίζονται με αντίπαλα στελέχη, αντίπαλα trolls, κομματικούς λογαριασμούς, δημοσιογράφους ή χρήστες με δημοφιλείς λογαριασμούς. Κοινώς, να ξεκατινιάζονται μέχρι τελικής πτώσεως.

«- Αποτάσση τω troll; και πάσι τοίς έργοις αυτού; και πάση τη λατρεία αυτού; και πάσι τοις χρήσταις αυτού; και πάση τη πομπή αυτού;

– Απεταξάμην».

Στο αμέσως επόμενο λεπτό, ο διπλανός του περίπου τον διαψεύδει. Ενας χαμογελαστός κύριος, με ατημέλητα γένια, κίτρινο φλούο μπλουζάκι και κόκκινα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι, που ομολογεί λίγο σκανταλιάρικα, λίγο αποφασιστικά στην κάμερα, λίγο με ένα ύφος «δεν είναι να μπλέξεις μαζί μου», ότι του αρέσει να τσακώνεται στα social media, συντονισμένα ή κατά μόνας.

Είναι ο Χρήστος Σίμος, δημοσιογράφος. Στην οθόνη του λάπτοπ του φαίνεται να είναι συνδεδεμένος με το RedNotebook, την ανενεργή πια ιστοσελίδα με ιδεολογικά θέματα της Αριστεράς, στην οποία αρθρογραφούσε. Την ίδια χρονιά μάλιστα συμμετείχε σε συλλογικό τόμο με θέμα τη διαχρονικότητα της Οκτωβριανής Επανάστασης, μαζί με ένα ετερόκλητο μείγμα στελεχών που περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τον Αριστείδη Μπαλτά, τον Αγγελο Ελεφάντη και τον Νικόλα Σεβαστάκη. Το όνομά του επίσης περιλαμβάνεται σε συλλογή δοκιμίων για τον Νίκο Πουλαντζά, από τον εκδοτικό οίκο Νήσος που είναι, ανεπισήμως αλλά παραδοσιακά, συνδεδεμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Χρήστος Σίμος ήταν εκ των ιδεολόγων, των θεωρητικών, του Κοκκινοπράσινου Δικτύου του Συνασπισμού. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το ρεπορτάζ των «Πρωταγωνιστών», εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην «Αυγή» και στο Left.gr (σε επιτελική θέση), καλύπτοντας το ρεπορτάζ του κόμματος και με άρθρα γνώμης, με ένα ενδιαφέρον εύρος θεματολογίας και αναφορών, συνδυάζοντας από την πολιτική φιλοσοφία ώς την τηλεόραση και το ποδόσφαιρο (λένε άλλωστε γι’ αυτόν πως είναι φίλαθλος με αδυναμία στο μπιτς βόλεϊ).

Περισσότερο ενδιαφέρον από τις σφοδρές καταδίκες του εκσυγχρονισμού έχουν οι παραλληλισμοί που έκανε του ριάλιτι Survivor του Σκάι με το λεγόμενο «μέτωπο της λογικής» των «μένουμε Ευρώπη», τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Σύντομα μεταπήδησε από τα κομματικά ΜΜΕ σε ακόμη πιο επίσημο πόστο, στο γραφείο Τύπου της Κουμουνδούρου.

Ενώ επισήμως προσμετράται στην τάση των 53+ η στήριξή του στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε εξαρχής σθεναρή και ο σχολιασμός του αρκετά δριμύς προς όλους τους αποχωρήσαντες του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις τάσεις, ακόμη και της δικής του δηλαδή, κυρίως στο Facebook. Αυτή η δυναμική στράτευση αυτού του τύπου των στελεχών είναι και ένα από τα παράδοξα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό από όσους δεν είχαν ποτέ σχέση με την Αριστερά. Αυτή η πιο μορφωμένη, η πιο κριτική, υποτίθεται, ομάδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί πιστά στο πνεύμα τού «τα εν οίκω μη εν δήμω». Τη χαρακτηρίζει, δηλαδή, όλη η παλιά αυτή κουλτούρα της κουκουεδικής προελεύσεως ανανεωτικής Αριστεράς, που επιτάσσει μέτωπο ενωμένο σαν γροθιά για τους έξω και επίλυση των θεμάτων εσωτερικά, εντός του κόμματος, πολιτικά, χωρίς να τα μαθαίνουν οι «εχθροί». Από τη μια πλευρά αυτό είναι χαρακτηριστικό τής, καλώς νοούμενης, κομματικής και συντροφικής ηθικής. Από την άλλη πλευρά βέβαια παραμονεύει η ρηχή πραγματικότητα που διδάσκει ότι, ενίοτε, πίσω από την ευπρέπεια κρύβεται η ομερτά.

Η παράδοση των στελεχών με τα οποία γαλουχήθηκε πολιτικά ο Χρήστος Σίμος λοιπόν είναι αυτοί που ξεκίνησαν ως οι πιο έντονοι επικριτές του προεδρικού, αριστερο-μνημονιακού αφηγήματος, και κατέληξαν να είναι, ταυτοχρόνως, οι καλύτεροι εκτελεστές του.

Είναι όλα αυτά επαρκή προσόντα για τον γ.γ. Ενημέρωσης, δηλαδή για τη διαχείριση του εθνικού τοπίου των ΜΜΕ που ανέλαβε ο Χρήστος Σίμος; Εξαρτάται από την αποστολή που θα ορίσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής. Ο προκάτοχός του πάντως, ο Γιώργος Κρικρής, παραιτήθηκε μετά από λίγες μόνο μέρες, με αιχμές περί αγκυλώσεων και ιδεοληψιών. Κωλύματα που δεν αναμένεται να απασχολήσουν τον Χρήστο Σίμο στην εκτέλεση των νέων καθηκόντων του.