Το Ορφανοτροφείο και οι ξένοι επενδυτές

Στην πιο κρίσιμη καμπή της σχεδόν εκατόχρονης ιστορίας του βρίσκεται το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης (ΕΟΒ), το οποίο εντάσσεται σε έκταση – φιλέτο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και συγκεκριμένα σε έναν καταπράσινο λοφίσκο περίπου 85 στρεμμάτων με θέα τη θάλασσα, στον Λαιμό. Πρόκειται για σημαντικό τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας και ίσως το μοναδικό που έχει θέσει ποτέ η Εκκλησία υπό διαπραγμάτευση αξιοποίησης, δεδομένων των σεναρίων που φουντώνουν κατά διαστήματα για ενδιαφερόμενους ξένους και έλληνες επενδυτές.

Η Αρχιεπισκοπή βεβαίως γνωρίζει καλά πως τα στρέμματα γύρω από το ίδρυμα είναι δασικά, άρα οποιαδήποτε μεγάλη επένδυση στο συγκεκριμένο φιλέτο της στην Αττική, που θα επέφερε πολυπόθητα έσοδα, προϋποθέτει κινήσεις και από το Δημόσιο αρχικά για τον αποχαρακτηρισμό της έκτασης. Και ενώ προς το παρόν δεν έχει προχωρήσει το παραμικρό, δεν φαίνεται να τίθεται προς αξιοποίηση κανένα άλλο (λιγότερο «προβληματικό») εκκλησιαστικό ακίνητο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ΕΟΒ, ακριβώς δίπλα στον Αστέρα (με θέα στον ορίζοντα τη Λίμνη Βουλιαγμένης), ερημώνει χρόνο με τον χρόνο. Σήμερα έχουν καταλήξει να ζουν στα λιθόκτιστα κτίρια μόνο 12 ορφανά και άπορα αγόρια, στα οποία παρέχεται δωρεάν διαμονή, σίτιση, ένδυση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ φοιτούν στα δημόσια σχολεία της περιοχής.

«Η εικόνα δεν είναι αυτή που θα θέλαμε, δυστυχώς» επιβεβαιώνει στα «ΝΕΑ» ο διευθυντής του ΕΟΒ Απόστολος Κουρουμιχάκης και σχολιάζει: «Τα παιδιά είναι λιγότερα και από τους εργαζομένους». Ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός, που ανέλαβε καθήκοντα (αμισθί, όπως λέει) τον περασμένο Σεπτέμβριο, μεγάλωσε στο ΕΟΒ: «Στην εποχή μου, τα χρόνια 1965-1972, ήμασταν 90 παιδιά και κάποτε υπήρχε σχολείο εντός του ιδρύματος. Το ίδρυμα έχει περάσει από σαράντα κύματα!». Οπως περιγράφει, οι εγκαταστάσεις είχαν κλείσει το 1972 για τέσσερα χρόνια «γιατί όπως φαίνεται από τότε υπήρχαν σκέψεις για αξιοποίηση. Τα παιδιά είχαν μεταφερθεί σε άλλη εκκλησιαστική δομή στην Εκάλη. Τελικά οι φιλοξενούμενοι επανήλθαν στις εγκατάστασεις». Ακολούθησαν ωστόσο άλλες ταραχώδεις και ασταθείς περίοδοι με απολύσεις προσωπικού και διαρκείς αντικαταστάσεις των διευθυντών.

ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ. Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με τη συρρίκνωση του αριθμού των φιλοξενουμένων στο Ορφανοτροφείο, η συγκεκριμένη έκταση της Αρχιεπισκοπής έρχεται συχνά στο προσκήνιο ως η προνομιούχος θέση στη Βουλιαγμένη που μαγνητίζει επενδυτές από τα Αραβικά Εμιράτα, ομογενείς από τις ΗΠΑ, Ρώσους, έλληνες επιχειρηματίες, αλλά και τους Αραβες και Τούρκους οι οποίοι επένδυσαν τελικά στην ξενοδοχειακή μονάδα του Αστέρα. «Η τελευταία εντολή του Αρχιεπισκόπου είναι να διπλασιάσουμε – τουλάχιστον – τους τροφίμους. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά πρόθεση της Εκκλησίας δεν είναι να κλείσει το ίδρυμα» υποστηρίζει ο διευθυντής Κουρουμιχάκης. Οσο για τα έσοδα του ΕΟΒ, τα οποία προέρχονται κυρίως από ενοίκια ακινήτων, ο ίδιος κάνει λόγο για γενικότερη προσπάθεια ανασυγκρότησης: «Η Εκκλησία, στον βαθμό που μπορεί, προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες παιδιών που ουσιαστικά είναι χωρίς γονείς, καθώς έχουμε φιλοξενούμενους με εισαγγελική εντολή ή από οικογένειες σε οικονομικό αδιέξοδο. Το παρελθόν τους τα στοιχειώνει και χρειάζονται στήριξη».

Το ορφανοτροφείο εκτείνεται σε περίπου οκτώ στρέμματα με λιθόκτιστα κτίρια του 1910, δωρεά της Σοφίας Σλήμαν και του Δήμου Αθηναίων. Τα εγκαίνια έγιναν στα τέλη Μαΐου του 1920, ενώ όπως αναφερόταν στο Βασιλικό Διάταγμα της 14ης Μαΐου του 1937, ως «υπότροφοι προτιμώνται τα άπορα ορφανά αστικών οικογενειών προσφύγων, τα άπορα ή απροστάτευτα ορφανά των κληρικών, τα άπορα ορφανά πεσόντων εν πολέμω, τα άπορα ορφανά πατρός άμα και μητρός ηλικίας διά άπασας τας άνω περιπτώσεις από 7 έως 9 ετών συμπεπληρωμένων».