Με αυτό τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου ως σύνθημα ολοκληρώθηκε πριν από λίγο καιρό και με μεγάλη επιτυχία το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» που ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ που συμπληρώνονται φέτος.
Αν ένα συμπέρασμα αναδείχθηκε στους δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους που επισκέφτηκαν το Φεστιβάλ είναι ότι δεν υπάρχει κατάκτηση της εργατικής τάξης, συνολικά του ελληνικού λαού που να μη συνδέεται με σκληρούς αγώνες και πάντα με τους κομμουνιστές μπροστά.
Τα διδάγματα όλης αυτής της ιστορικής πορείας δείχνουν ότι το παρόν και το μέλλον της πλειοψηφίας της νεολαίας εξαρτάται από την πορεία της ταξικής πάλης. Και η ίδια η πορεία της ταξικής πάλης θα στιγματιστεί από τη συμμετοχή νέων ηλικιακά δυνάμεων σε αυτήν.
Τα μορφωτικά, εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα, το αν θα καταφέρει να ζήσει με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσει η ανάπτυξη της παραγωγής, της επιστήμης και της τεχνολογίας συνδέεται με την πορεία ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, με τον βαθμό οργάνωσης της νεολαίας εκεί όπου δουλεύει, μορφώνεται και ζει.
Σε όλη την 100χρονη ζωή του το ΚΚΕ ασχολήθηκε με αμέριστο ενδιαφέρον για τη ζωή και τα προβλήματα της νέας γενιάς.
Το ΚΚΕ όταν αναφέρεται στη νεολαία μπορεί ταυτόχρονα να την κοιτάει στα μάτια. Κι αυτό το έχει κατακτήσει με το σπαθί του.
Το ενδιαφέρον του δεν είναι ούτε ευκαιριακό ούτε προκύπτει από την ανάγκη να κολακεύσει τη νεολαία, γιατί δεν τη βλέπει σαν θεατή ή εκλογική πελατεία όπως τα υπόλοιπα κόμματα.
Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες η δράση του ΚΚΕ είναι δράση κόντρα στο ρεύμα που προπαγανδίζει το «τέλος της Ιστορίας», «το τέλος της ταξικής πάλης» και τον «ρεαλισμό της υποταγής». Η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα και η εξέλιξή της δίνει αποδείξεις για το πού πρέπει να στραφεί η λαϊκή και η νεανική δράση, κόντρα στο σημερινό σύστημα που στερεί από τη νεολαία τη δυνατότητα να ζήσει καλύτερα με σύγχρονα δικαιώματα.
Η ανάπτυξη της παραγωγικότητας, λόγω και της τεχνολογικής ανάπτυξης, αντί να φέρει γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, φέρνει ανεργία, υποαπασχόληση και επιδείνωση των όρων ζωής. Η έρευνα σε μια σειρά τομείς των επιστημών, η ανάπτυξη της ιατρικής για να μπορεί να αντιμετωπίζει τις πιο δύσκολες ασθένειες και να είναι προσβάσιμη σε όλους, η υποδομή σε έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας εξαρτώνται από το αν είναι κερδοφόρα ή όχι για την τάξη των καπιταλιστών. Οχι τυχαία, μια σειρά νέες ανακαλύψεις «πατεντάρονται» από μονοπώλια μένοντας αναξιοποίητες για το σύνολο της ανθρωπότητας. Το δικαίωμα των νέων στην ολοκληρωμένη μόρφωση, απαλλαγμένη από ανορθολογισμούς και αντιεπιστημονικές θεωρίες, έρχεται σε σύγκρουση με το ανταγωνιστικό κυνήγι δεξιοτήτων που υπαγορεύει η καπιταλιστική παραγωγή. Αυτή είναι η σαπίλα του σημερινού συστήματος.
Η μείωση του χρόνου εργασίας, η μείωση του ορίου συνταξιοδότησης, η ανάπτυξη του ελεύθερου χρόνου, η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου, η αξιοποίηση όλων των σύγχρονων δυνατοτήτων μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο από μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, μόνο στη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία.
Οι νέοι και οι νέες στη χώρα μας συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ έχουν μοναδικό συμφέρον και δυνατότητα να παρέμβουν στις εξελίξεις δυναμώνοντας το ΚΚΕ με όλους τους τρόπους, για να ενισχυθούν οι ίδιοι στον αγώνα για τη ζωή που τους αξίζει.
Το ΚΚΕ αποτελεί το μοναδικό πολιτικό αντίβαρο στο σαπισμένο αστικό πολιτικό σύστημα, εκφράζει τη γνήσια εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση σε όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τους καπιταλιστές.
Προτείνει και πρωτοστατεί στο άνοιγμα του δρόμου για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο και προοπτική, το πραγματικά σύγχρονο και νέο, την αντεπίθεση της εργατικής τάξης και του λαού, την εργατική εξουσία.
Ο Νίκος Αμπατιέλος είναι γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ