Στην επιστροφή της ΑΕ Κομοτηνής στη μεγάλη κατηγορία του βόλεϊ για 3η φορά στην ιστορία της, οι άνθρωποι του συλλόγου θέλουν κάτι καλύτερο από τη 10η θέση που είναι η καλύτερη στην ιστορία της ομάδας στην Α1, καθώς φέτος αυτή οδηγεί πίσω στην Α2!

Στη μεγάλη αυτή προσπάθεια που έχει ξεκινήσει εξαιρετικά, πρωταγωνιστές είναι ένα «παιδί του πολέμου» και ένας «υδραυλικός», δύο άνθρωποι που έχουν περάσει τον δικό τους γολγοθά (σε ξεχωριστό θέμα) αλλά βρίσκονται πάντα στις επάλξεις και οδηγούν με τον καλύτερο τρόπο τους νεοφώτιστους που έχουν ήδη πάρει τη νίκη από την ΑΕΚ, βαθμό από τον ΠΑΟΚ και σετ από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Οχι και άσχημα.

«Ναι, σαφώς, αλλά μπορούμε και καλύτερα να ξέρετε. Είμαστε ακόμα στην αρχή» λέει στα «ΝΕΑ» ο μεγάλος πρωταγωνιστής εντός τάραφλεξ, ο αφρικανός διαγώνιος Νέλσον Μουράνγκα από τη Ρουάντα, μέλος της φυλής Τούτσι, που τα μέλη της σφαγιάστηκαν από τους ομοεθνείς τους, μέλη της φυλής Χούτου, σε μια ανείπωτη τραγωδία, τη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994.

Η Ιθάκη του

«Μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί του Χίτλερ, είναι η μεγαλύτερη μαζική σφαγή στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Πάνω από 1.000.000 συμπατριώτες μου πέθαναν σε εκείνες τις 100 τραγικές ημέρες του εμφυλίου» μας λέει συγκινημένος ο 25χρονος διαγώνιος που μέσα από το βόλεϊ βρήκε την Ιθάκη του.

Ο ίδιος γεννήθηκε στην Ουγκάντα, καθώς η οικογένειά του είχε μετακομίσει εκεί βλέποντας τις ταραχές να έρχονται, και ήταν μόλις ενός έτους όταν ξέσπασε ο αιματηρός εμφύλιος, όπου εξτρεμιστές από τη φυλή Χούτου με αφορμή τη δολοφονία του προέδρου της Δημοκρατίας της χώρας Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα προχώρησαν σε μαζική σφαγή των μελών της φυλής Τούτσι αλλά και κάποιων από τη Χούτου που είχαν αντιταχθεί στην κυβέρνηση.

«Μπορεί να ήμουν ενός έτους, αλλά έμαθα όλη την ιστορία καθώς άλλωστε έχασα πολλούς συγγενείς μου στον εμφύλιο, θείους, θείες, ξαδέρφια. Είναι μια ιστορία που τη μαθαίνουν από το σχολείο και την ξέρουν απέξω όλα τα παιδιά στη Ρουάντα που ήταν αγέννητα τότε. Μόνο έτσι μπορείς να τιμήσεις τη μνήμη των ανθρώπων μας που χάθηκαν τόσο άδοξα» μας λέει ο άσος της Κομοτηνής (δεύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα) που λάτρευε το βόλεϊ και έμεινε σε αυτό (παίζοντας πριν από εδώ σε Ρουάντα, Ιαπωνία, Δανία και Φινλανδία), καθώς αρχικά έπαιζε και μπάσκετ.

«Λατρεύω την Κομοτηνή γιατί είναι μέσα στη φύση και βλέπω και τα βουνά που μου θυμίζουν την πατρίδα μου, την πιο ωραία και ειρηνική του κόσμου εδώ και χρόνια. Οποιος με ρωτάει, τον καλώ να έρθει να δει τον φυσικό πλούτο, τους γορίλλες στα πανέμορφα βουνά μας. Δυστυχώς, ακόμα πολύς κόσμος φοβάται να έρθει στην πιο φιλήσυχη χώρα της Αφρικής. Πάω κάθε καλοκαίρι για να δω τα τρία αδέλφια μου και τον πατέρα μου, καθώς η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή. Εδώ στην Κομοτηνή είμαστε σαν οικογένεια και όλα είναι κοντά, πας με τα πόδια. Οσο για την έδρα μας, απίστευτη, δημιουργούν τρομερή ατμόσφαιρα».

Ποιος τον ανακάλυψε

Tον ανακάλυψε ένας «υδραυλικός», όπως αποκαλούν κάποιοι «ξύπνιοι» ειρωνικά τον προπονητή της ομάδας Ηλία Κρεούζη (λόγω του ότι είναι μηχανολόγος – μηχανικός και δεν έχει ακόμα δίπλωμα προπονητή), λάτρη του βόλεϊ που το έχει φάει με το κουτάλι χρόνια, αρχικά ως λίμπερο (σε Εθνικό Αλεξανδρούπολης, ΑΕ Κομοτηνής και ΓΕ Αλεξανδρούπολης) και κατόπιν ως προπονητής.

Οταν όμως έκανε τα χαρτιά του για να παρακολουθήσει σχολή βόλεϊ Γ’ Κατηγορίας πριν από κάποια χρόνια, δεν έγινε δεκτός γιατί οι δύο πρώτοι σύλλογοί του (ΓΕΑ και ΑΕΚ) δεν είχαν αθλητική αναγνώριση από τη ΓΓΑ!

«Είναι κάτι που με πικραίνει η αντιμετώπιση κάποιων ανθρώπων, αλλά είχα την εμπιστοσύνη της διοίκησης της ομάδας από την Α2. Οσον αφορά τόσο τον Νέλσον όσο και το ρόστερ γενικότερα, νιώθω δικαιωμένος για τις επιλογές μας. Χαίρομαι γιατί οι περισσότεροι μας είχαν στάνταρ πεσμένους και τώρα μας αντιμετωπίζουν με σεβασμό» λέει στα «ΝΕΑ» ένας εκ των τελευταίων ρομαντικών του αθλήματος, ο Ηλίας Κρεούζης.