Ενα γκολ νίκης του Βούκοβιτς στις καθυστερήσεις του αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο έδωσε στον ΠΑΟΚ αέρα πέντε βαθμών από τον Ατρόμητο, που εξακολουθεί να είναι δεύτερος, αλλά επί της ουσίας κράτησε ζωντανό ένα κάποιο ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έμεινε στο κυνήγι του ΠΑΟΚ, έστω και αν η διαφορά τους είναι έξι ολόκληροι βαθμοί. Το πρόγραμμα του πρωτοπόρου είναι σαφώς πιο εύκολο, αλλά ο Ολυμπιακός έδειξε ότι είναι ζωντανός. Με όλα του τα επιθετικά προβλήματα κέρδισε κάνοντας ανατροπή κόντρα σε έναν αντίπαλο αήττητο μέχρι χθες. Πιστώνεται ότι έκανε ένα ματς μεγάλης θέλησης και ότι πήρε τη νίκη με γκολ ενός αμυντικού του. Την προηγούμενη αγωνιστική, ένας άλλος τέτοιος, ο Σισέ, είχε ισοφαρίσει τον ΠΑΟ στις καθυστερήσεις. Οχι τυχαία.

Ενταση

Το ματς ήταν δραματικό και γεμάτο ένταση: ο Ατρόμητος είχε ευκαιρίες ακόμα κι όταν βρέθηκε ορθώς με παίκτη λιγότερο, μετά την αποβολή του Μπουζουλάτζιτς. Η απόφαση αυτή του διαιτητή Ευαγγέλου ήταν μια από τις λίγες σωστές, τις δικές του και των βοηθών του, που με τις αποφάσεις τους κατέδειξαν γιατί οι ξένοι διαιτητές είναι απαραίτητοι. Η νίκη μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να βρει λίγη ηρεμία – αυτό που θα είναι δύσκολο να βρει η ΑΕΚ, ειδικά αν χάσει από τον Αγιαξ στο ματς που έχει μπροστά της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Σαράκι

Η ΑΕΚ έχασε στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό γιατί τον τελευταίο μήνα την έχει φάει το σαράκι της εσωστρέφειας. Στην ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη έκαναν πολύ κακό δυο αποτελέσματα: η νίκη με 4-0 επί του Αρη στο άδειο ΟΑΚΑ και η ισοπαλία με τον ΠΑΟ – ό,τι συνέβη στη συνέχεια οφείλεται πολύ σε αυτά τα αποτελέσματα.

Το ματς ΑΕΚ – Αρης παραμένει ένα από τα μεγάλα μυστήρια του πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ είχε δείξει κάποιες δυσκολίες στο γκολ σε προηγούμενα ματς – δυσκολίες που θα ‘πρεπε να προβληματίσουν. Ισοφάρισε στο 90’ τον Ολυμπιακό κάνοντας ελάχιστες σωστές επιθέσεις, δυσκολεύτηκε με τον ουραγό Απόλλωνα – ήταν φανερό ότι είχε αρχίσει να πληρώνει (και ακριβά…) την κούραση του Τσάμπιονς Λιγκ. Το ματς με τον Αρη αποδείχθηκε ο απόλυτος παραμορφωτικός καθρέφτης. Η ΑΕΚ τιμώρησε τα αμυντικά προβλήματα του Αρη σε εκείνο το ματς: οι Θεσσαλονικείς είχαν αγωνιστεί χωρίς κανονικούς κεντρικούς αμυντικούς. Η νίκη δημιούργησε μια υπεραισιοδοξία για το ντέρμπι με τον ΠΑΟ: το 0-0, και η μετριότητα της απόδοσης, στάθηκαν αιτία για να αρχίσει η γκρίνια των οπαδών. Η ήττα από τον Ατρόμητο τη γιγάντωσε: ο Παναιτωλικός έπαιξε με τη βεβαιότητα πως απέναντί του έχει μια ομάδα ψυχολογικά εύθραυστη – κουρασμένη πολύ στο μυαλό – και την χτύπησε. Δεν έχασε μάλιστα καθόλου τον προσανατολισμό του ούτε όταν είδε την βοηθό διαιτητή Μαρία Δέτση να ακυρώνει στο πρώτο ημίχρονο το προβάδισμά του (στο αυτογκόλ του Μπακάκη δεν υπήρχε τίποτα το επιλήψιμο) αλλά ούτε και όταν επέτρεψε στον Σιμόες να μειώσει το σκορ από θέση οφσάιντ. Ο Δέλλας και η ομάδα του έπαιξαν με τη βεβαιότητα ότι η ΑΕΚ δεν είναι καλά.

Σημασία

Στο ελληνικό πρωτάθλημα οι βεβαιότητες των μικρότερων έχουν ακριβώς την ίδια σημασία με τις δυνατότητες των μεγάλων ομάδων. Το ματς της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό γινόταν σχεδόν την ίδια ώρα με το ματς ΠΑΟΚ – Ξάνθη. Βλέποντας τα δυο ματς διέκρινες την τεράστια διαφορά μεταξύ Παναιτωλικού και Ξάνθης, όχι σε ό,τι έχει να κάνει με την ποιότητά τους, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με την αγωνιστική ένταση που αντιμετώπισαν την υποχρέωση. Η ομάδα του Δέλλα καταλαβαίνοντας ότι έχει απέναντί της έναν αντίπαλο ψυχολογικά εύθραυστο έπαιξε με σοβαρότητα και πάθος, παρότι είχε να αντιμετωπίσει και τους διαιτητές. Η Ξάνθη αντιθέτως αγωνίστηκε στην Τούμπα κάνα μισάωρο ως κανονική ομάδα και μετά αποδέχθηκε τη μοίρα της, χωρίς διάθεση να δημιουργήσει στον γηπεδούχο το παραμικρό πρόβλημα: στο β’ ημίχρονο δεν υπήρχε στο γήπεδο και θα ήταν ίσως προτιμότερο να μπει μια καρέκλα στη θέση του τερματοφύλακα από το να ταλαιπωρείται ο Ζίβκοβιτς, που όπως και πέρυσι στα ματς με τον ΠΑΟΚ έμοιαζε σε ταραχή. Ο ΠΑΟΚ έχει χτίσει μια δυναμική: ό,τι ακριβώς λείπει φέτος από την ΑΕΚ, που από το καλοκαίρι και μετά δεν έχει καταφέρει να βρει μια σταλιά ενθουσιασμό.

Φταίει

Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως όταν μια ομάδα χάνει, φταίει η διοίκησή της: οι διοικήσεις των ομάδων θέλουν πάντα το καλύτερο. Από την άλλη, στην περίπτωση της ΑΕΚ, είναι φανερό ότι και με μια κάποια διοικητική ευθύνη έχει δημιουργηθεί μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργεί μόνο γκρίνια: η ομάδα μοιάζει να έχει ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις της με την είσοδό της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Από εκεί και πέρα στην καθημερινότητα της Ενωσης υπάρχουν μόνο δυσάρεστες ειδήσεις. Το μεταγραφικό παζλ δεν ολοκληρώθηκε κι αυτό ήταν λάθος που η ίδια η διοίκηση παραδέχθηκε. Παίκτες όπως ο Μπογέ, που πρέπει να προσαρμοστούν και να βρουν τα πατήματά τους, προβάλλονται ως μεσσίες. Οποιος έχει συμβόλαιο που λήγει, γνωρίζει ότι δύσκολα θα του προταθεί σημαντική αύξηση αποδοχών και ψάχνει ομάδα: οι πορτογάλοι δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι ο Σιμόες θα πάει στον ΠΑΟΚ, ενώ είναι κοινό μυστικό ότι ο Μπακασέτας ψάχνει ομάδα στο εξωτερικό. Η τιμωρία αφαίρεσης βαθμών στάθηκε αιτία να επιστρέψει η ομάδα στις εποχές που την έπνιγε η αδικία και το παράπονο – καλό είναι να παραπονιέται ο κόσμος αλλά φοβάμαι πως αυτή η στάση μεγάλωσε τη βεβαιότητα των ποδοσφαιριστών πως η χρονιά είναι χαμένη. Στο τέλος «έσπασε» και ο ψύχραιμος Ουζουνίδης: και το Σάββατο στο Αγρίνιο, όπως ακριβώς και μετά το ντέρμπι με τον ΠΑΟ, τα έβαλε με τους παίκτες κάνοντας αόριστες καταγγελίες που συχνά γίνονται αιτία για ρήξεις. Το ματς με τον Αγιαξ έγινε ξαφνικά κομβικό: η ΑΕΚ δεν θα παίξει απλά για να κερδίσει για να μην τερματίσει χωρίς βαθμούς στον όμιλο, αλλά και για να σώσει το υπόλοιπο της σεζόν της.

Παράξενο

Ολο αυτό ακούγεται κομμάτι παράξενο διότι η κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος, του πρώτου έπειτα από δεκαετίες, θα ‘πρεπε να έχει ως συνέπεια η ΑΕΚ να μπει στο πρωτάθλημα με ενθουσιασμό και χωρίς άγχος. Δεν συνέβη τίποτα τέτοιο γιατί στην Ελλάδα αν κερδίζεις έχεις ακόμα μεγαλύτερες υποχρεώσεις: η κατάκτηση ενός τίτλου κάνει τον οπαδό να ονειρεύεται δυναστείες και να πιστεύει ότι το να ξανακερδίσεις το πρωτάθλημα είναι εύκολο. Δεν είναι έτσι.

Εύκολο είναι το πρωτάθλημα μόνο όταν δεν έχεις υποχρέωση ούτε καν να το διεκδικήσεις. Ο ΠΑΟ π.χ. ζει μια υπέροχη σεζόν. Χωρίς σκοτούρες, χωρίς πίεση, χωρίς συγκρίσεις με το παρελθόν. Σαν η ομάδα να ξεκίνησε φέτος να γράφει την ιστορία της.