Πέρυσι τέτοιον καιρό έτρωγε τα… λυσσακά του στη Νέα Σμύρνη και μετρούσε τις ήττες σαν τους κατάδικους που κόβουν τα δόντια από τις χτένες προσμένοντας να περάσουν οι μέρες για να βγουν από τη φυλακή!
Ο Πανιώνιος καρτέραγε μέχρι την ένατη αγωνιστική για να σπάσει το ρόδι (στις 6 Δεκεμβρίου κόντρα στον Κόροιβο) και του Βαγγέλη Ζιάγκου του έλαχε ο κλήρος να ξαναζήσει το déjà vu στο Ρέθυμνο με μια διαφορά: αυτός κληρονόμησε το 0-6 από τον Σταύρο Μυκονιάτη και έγινε η καλή νεράιδα που χάιδεψε τους Κρητικούς για να πετύχουν την περιπόθητη πρώτη νίκη τους, στην παράταση, κόντρα στον Χολαργό.
«Είμαι εκπαιδευμένος σε τέτοιες επικίνδυνες αποστολές και δεν τις φοβάμαι πια» παραδέχεται ο εκ Παραμυθιάς ορμώμενος προπονητής. «Δεν διεκδικώ τον ρόλο του θαυματοποιού, άλλωστε οι αλλαγές προπονητών λειτουργούν όπως τα ηλεκτροσόκ. Δεν πρόλαβα να ασχοληθώ πολύ με την τακτική, αλλά έδωσα έμφαση στην ανόρθωση του ηθικού και πετύχαμε μια νίκη που ασφαλώς δεν είναι η ίδια με όσες ακολουθήσουν».
Σταράτα λόγια
Ο 42χρονος προπονητής επιχείρησε να οιστρηλατήσει τους παίκτες του με λίγες και σταράτες κουβέντες. «Τους είπα ότι ο καθένας μας ξεχωριστά, η ομάδα και η πόλη δεν αξίζουμε να βρισκόμαστε στον πάτο της βαθμολογίας. Εχουμε τον ίδιο διακαή πόθο και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τον εκπληρώσουμε. Πάμε λοιπόν να παίξουμε έναν τελικό χωρίς αύριο πρώτα για την αξιοπρέπειά μας και ύστερα για όλα τα υπόλοιπα».
Στο πλευρό του Ζιάγκου βρισκόταν ο προκάτοχός του, Σταύρος Μυκονιάτης, που ούτως ή άλλως αποτελεί ιστορικό στέλεχος της ομάδας. «Του αφιέρωσα αυτή την πρώτη νίκη, διότι την άξιζε. Θα παραμείνει μαζί μας, διότι σε τέτοιες επικίνδυνες αποστολές δεν περισσεύει κανείς».