«Είναι ο μόνος που απ’ τα χείλη του θα βγει ο γνώριμος χαιρετισμός “Heil Hitler!”. Με την καταδίκη του και τον απαγχονισμό του κλείνει μια ζωή έξι δεκαετιών αφιερωμένη στην Πατρίδα που αγάπησε και στον αγώνα εναντίον τού δηλητηριαστή όλων των Λαών, του διεθνούς Ιουδαϊσμού». Με αυτά τα τρυφερά λόγια ο τότε 40χρονος Χρήστος Παππάς, υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, αποχαιρετάει τον Γιούλιους Στράιχερ κατά την 56η επέτειο από τον θάνατό του. Το νοσταλγικό άρθρο του Παππά φέρει τον τίτλο «16 Οκτωβρίου 1946» [η ημέρα που απαγχονίστηκαν όσοι μελλοθάνατοι ναζιστές ηγέτες είχαν καταδικαστεί στη Δίκη της Νυρεμβέργης], δημοσιεύεται στη νεοναζιστική πολιτική επιθεώρηση «Αντεπίθεση» (τεύχος 9, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2002), έχει έναν καλό λόγο για όλους τους απαγχονισμένους – συμπεριλαμβανομένου του Χέρμαν Γκέρινγκ που γλίτωσε την αγχόνη παίρνοντας δηλητήριο – αλλά επιφυλάσσει τα καλύτερα για εκείνον που ήταν τόσο αποκρουστικός ώστε να τον σιχαίνονται ακόμη και οι ίδιοι οι ομοϊδεάτες του: τον παιδεραστή παρανοϊκό αντισημίτη Γιούλιους Στράιχερ.
Εάν έχει απομείνει κάτι σήμερα από τη δυσώδη κληρονομιά του Στράιχερ είναι η παγκόσμια διασπορά και εκμετάλλευση εκείνου του διαχρονικού φαινομένου που, με άλλη αφορμή, είχα προ ετών βαφτίσει «ηδονοβλεπτικό πουριτανισμό». Ο Στράιχερ ήταν διαπιστωμένα μικρονοϊκός – στα όρια της ιδιωτείας – αλλά ό,τι του έλειπε σε νοημοσύνη το είχε αναπληρώσει και με το παραπάνω σε μοχθηρία. Ενστικτωδώς είχε κατανοήσει ότι, στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, μαίνεται ένας κυκλώνας κοπράνων. Εκεί, στα έγκατα, παντρεύεται ο μπανιστιρτζής με τον χαφιέ και δημιουργούν ένα ακραία νοσηρό υβρίδιο. Σε αυτό το υβρίδιο έδωσε βήμα και φωνή ο Στράιχερ με την εφημερίδα «Der Sturmer» (Ο Επιτιθέμενος), της οποίας από το 1923 έως την κατάρρευση του ναζιστικού καθεστώτος ήταν ο εκδότης και ο διευθυντής. Πίσω από κάθε ρυπαρό κίτρινο φύλλο εφεξής, μέχρι τις μέρες μας, ελλοχεύει το φάντασμα της «Der Sturmer».
Αρκεί να ρίξει μια πρόχειρη ματιά κανείς, όχι μονάχα στα έντυπα φύλλα, αλλά και στα ηλεκτρονικά, στο Διαδίκτυο και στην τηλεόραση, για να διαπιστώσει ότι το πνεύμα του Στράιχερ ζει και βασιλεύει, ενισχυμένο μάλιστα συντριπτικά από την πρόοδο της τεχνολογίας. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας ένας τόσο high-tech πολιτισμός δεν μπήκε στην υπηρεσία τόσο χαμηλών ενστίκτων. Η γεωμετρική αύξηση των fake news (με την εμφάνιση των video fake news προ των πυλών, όπου εκεί πια θα γίνει του Κουτρούλη ο γάμος) μας υποχρεώνει καθημερινά να αναλώνουμε όλο και περισσότερο χρόνο για να ξεσκαρτάρουμε τις αληθινές από τις ψεύτικες ειδήσεις από όσον αναλώνουμε για να πληροφορηθούμε τις ειδήσεις καθαυτές. Οι ίδιες οι ψεύτικες ειδήσεις επιβάλλουν συν τω χρόνω τη δική τους διεστραμμένη «νομολογία»: ψεύτικες ειδήσεις που στηρίζονται πάνω σε άλλες ψεύτικες ειδήσεις κ.ο.κ. Σε λίγο καιρό θα χρειάζεσαι διπλό διδακτορικό, ιατροδικαστή και αιγυπτιολόγου, προκειμένου να εξακριβώσεις σε ποια ακριβώς χρονική περίοδο δολοφονήθηκε η αλήθεια κι έκτοτε πορευόμαστε καταναλώνοντας απλώς διαφορετικές παραλλαγές ψεμάτων.
Δεν έχουμε λόγο ν’ ανησυχούμε λιγότερο επειδή ορισμένοι διαπράττουν αυτό το έγκλημα εν ψυχρώ. Κάποιοι γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ψεύδονται. Οι πιο αδίστακτοι ανάμεσά τους συνυπολογίζουν τη ζημία που τυχόν θα υποστούν, εάν κάποια από τα θύματά τους τολμήσουν να τους σύρουν στα δικαστήρια κι έπειτα από μακρόχρονες εκδικάσεις, εφέσεις και αντεφέσεις δικαιωθούν – ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι – με τα χειροπιαστά κέρδη (σήμερα, όχι στη Δευτέρα Παρουσία) που θα αποκομίσουν σπέρνοντας άθλια και τερατώδη μυθεύματα. Ναι. Ο Γιούλιους Στράιχερ, εκείνος ο σαδιστής κρετίνος, θα ήταν σίγουρα υπερήφανος για τα πνευματικά του τέκνα.