Ενα από τα μεγαλύτερα λάθη της Αριστεράς διαχρονικά είναι ότι επέτρεψε να γίνει η ασφάλεια ζήτημα της δεξιάς ατζέντας. Είναι μια υπενθύμιση που έχει τη σημασία της για μια κυβέρνηση που συστήνεται ως αριστερή. Γιατί, όπως μαρτυρούν τα γεγονότα, δεν είναι μόνο οι έχοντες και κατέχοντες που κινδυνεύουν από το κοινό έγκλημα. Ακόμη περισσότερο κινδυνεύουν οι μη έχοντες, οι συνάνθρωποί μας δηλαδή που δεν διαθέτουν τα υλικά μέσα για να προστατεύσουν τις ζωές τους με συστήματα ασφαλείας και ιδιωτικούς φρουρούς.
Θύματα του εγκλήματος, λέει το ρεπορτάζ, πέφτουν συχνά ανήμποροι ηλικιωμένοι – οκτώ έχουν δολοφονηθεί μόνο τον τελευταίο χρόνο από αδίστακτους ληστές που φτάνουν ακόμη και να βασανίσουν τα θύματά τους πριν τους αφαιρέσουν τη ζωή. Τέτοια περιστατικά, βγαλμένα από τις πιο άγριες κοινωνίες, δεν θα πρέπει να επαναληφθούν στη χώρα μας. Η πολιτεία οφείλει να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα που είναι απαραίτητα για να προστατεύσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι όταν υπάρχει η πολιτική βούληση το έγκλημα μπορεί να κατασταλεί – το παράδειγμα της Νέας Υόρκης, μιας μητρόπολης εκατομμυρίων που υπερηφανεύεται δικαίως για τις επιδόσεις της στην καταστολή του εγκλήματος, είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά. Αυτή η πολιτική βούληση απαιτείται και στη χώρα μας – μια βούληση που δεν θα υπονομευτεί από τις ιδεολογικές ή άλλες παρωπίδες. Χωρίς ασφάλεια, εξάλλου, υπάρχει μόνο φόβος. Κι όπου υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει ελευθερία.