Τον περασμένο Νοέμβριο, ουδείς στα ενδότερα της ΑΕΚ ασχολήθηκε σοβαρά με την εξαιρετική παρουσία του Γιάννη Ανέστη κόντρα στη Μίλαν. Δεν συμφωνούσε για ανανέωση συμβολαίου; Ο (μόνος) δρόμος οδηγούσε στην κατάψυξη! Στην αφάνεια. Προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Οπως κι αν λέγονται. Οποια πορεία κι αν έχουν κάνει. Οσα κι αν πρόσφεραν σε καιρούς δύσκολους για το κλαμπ.
Εδώ, η ΑΕΚ που επαίρεται ότι σημαίνει κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με άλλες ομάδες, κάνει λάθος. Ναι, στην εποχή μας μετρά η πολιτική μιας εταιρείας και τι προστάζει το αφεντικό, αλλά η ηθική πλευρά της ιστορίας ίσως υπαγορεύει διαφορετικές συμπεριφορές.
Ο Λαμπρόπουλος ήλθε από το (σχεδόν)… πουθενά στα Σπάτα, βίωσε τραυματισμούς που του πήγαν πίσω την καριέρα, ανανέωσε συμβόλαιο όντας σε δυσχερή θέση καθόσον λαβωμένος, ωστόσο δούλεψε τα χρήματα που πήρε και με το παραπάνω. Κάθε χρόνο λογιζόταν ως λύση ανάγκης και τελικά ανάγκαζε τα ακριβά συμβόλαια να τον παρακολουθούν από τον πάγκο. Ουδέποτε θα γίνει σούπερ κεντρικός μπακ, ίσως υπερβάλλει να ζητά πολλά, αλλά στον αντίποδα δημιούργησε υπεραξία και ήδη κλήθηκε στην εθνική ομάδα.
Ο Σιμόες, μάλλον άγνωστος ήταν στα μέρη μας όταν υπέγραψε στην ΑΕΚ. Κι όμως, μέσα σε τριάμισι χρόνια φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ενδεικτικό της αποδοχής που είχε αυτός ο πολύτιμος αμυντικός μέσος. Δεν συμβαίνει και συχνά αυτό. Τρεχαντήρι από τα λίγα, μηχανάκι στη γραμμή των χαφ, αν έβγαζε ποιότητα και ως πασέρ ίσως θα ζητούσε τρελά χρήματα για να ανανεώσει. Ποιος ξέρει, η ΑΕΚ που παραείναι σφιχτή, ακόμη και τώρα μπορεί να θεωρεί απίστευτες τις απαιτήσεις του πορτογάλου μέσου. Αλλά να καταθέτεις ψυχή και να εισπράττεις κυνικότητα, μάλλον δεν λέει. Και δεν είναι ΑΕΚ…
Οσον αφορά τον Μπακασέτα, πήγε ψηλά με την ομάδα, βοήθησε και βοηθήθηκε, μολονότι αρχικά σε λίγους γέμιζε το μάτι ως λύση πρώτης διαλογής. Καθοριστικά γκολ, σταδιακή άνοδος της απόδοσης μέχρι το σημείο να είναι αναντικατάστατος και μέλος της εθνικής ομάδας. Αντί για ένα «μπράβο για την πρόοδο», έρχεται μια τακτική που αγγίζει τα όρια του εκβιασμού αν δει κάποιος πως επέρχεται λήξη συμβολαίων.
Στο απώτατο ή πρόσφατο παρελθόν, η ΑΕΚ είχε τον τρόπο να δελεάζει τους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές ώστε να την ενισχύσουν και να υπογράψουν σύμβαση μαζί της. Ουδείς αντιλαμβάνεται ότι με νοοτροπία όπως η τωρινή μπορεί αυτό να αλλάξει; Και επίσης, στελέχη της ομάδας με χρόνια προσφοράς στον Δικέφαλο, παιδιά τού ποδοσφαίρου, τι λένε; Σιωπή; Ο Δημητριάδης, για παράδειγμα, μέχρι το τέλος έσκιζε τα δίχτυα με γκολ το μακρινό ’93 και μετά ανακοινώθηκε η παραμονή του. Ή μήπως όχι;