Παρακολουθούσα προχθές το βράδυ τον… σιωπηλό (από πλευράς σπικαρίσματος, λόγω της απεργίας του σιναφιού μας) αγώνα της ΑΕΚ με τον Ajax, έβλεπα απέναντί μου στον πάγκο της κουζίνας το ομώνυμο απορρυπαντικό για τα τζάμια και να πώς παρήχθη ο ιντριγκαδόρικος συνειρμός των παραστάσεων…
Παρήχθη, αλλά δεν ευοδώθηκε, διότι – σε πείσμα του διαφημιστικού σλόγκαν – αυτό το… Ajax όχι μονάχα δεν έκανε αόρατα τα προβλήματα της ΑΕΚ, αλλά τη βύθισε έτι περαιτέρω στην κρίση, στην εσωστρέφεια, στη μίρλα και πάει λέγοντας!
Πλάκα-πλάκα, η (πέμπτη σε ισάριθμους αγώνες) ήττα αποτελεί το μικρότερο από τα κακά και το λιγότερο από τα δεινά των πρωταθλητών Ελλάδος, που  καλούνται πλέον να διαχειριστούν την πιο ζόρικη κατάσταση μετά τον υποβιβασμό τους στη Γ’ Εθνική.
Τα χτυπήματα είναι απανωτά και αλυσιδωτά: η αφαίρεση τριών βαθμών, το πατατράκ στο Αγρίνιο, ο απαγχονισμός των τεσσάρων παικτών (Μπακασέτας, Σιομόες, Λαμπρόπουλος, Αϊντάρεβιτς), το -12 από τον προπορευόμενο ΠΑΟΚ, οι… βρυχηθμοί του «Τίγρη» στα Σπάτα, η συντριβή με 8-1 από τον Αγιαξ στη Youth League, το αυτογκόλ και η αποβολή του Λιβάγια, το 0-2, ο (και μαθηματικός πλέον) αποκλεισμός από την Ευρώπη, τα επεισόδια στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και στο ΟΑΚΑ, το πανό με το οποίο οι οπαδοί χαρακτήριζαν «βασιλιάδες της διαφθοράς» τη FIFA και την UEFA και δεν συμμαζεύεται!
Πράγματι, η κατάσταση είναι τέτοια που δεν συμμαζεύεται εύκολα τη δεδομένη χρονική στιγμή: εκεί που η ΑΕΚ τα ‘χε χύμα με τις άσχημες εμφανίσεις, τα αρνητικά αποτελέσματα και τη σοβούσα αγωνιστική κρίση, της έρχονται πλέον και τσουβαλάτα με όλα αυτά που συνέβησαν στο περιθώριο του αγώνα με τον Αγιαξ και τη φέρνουν σε δύσκολη και σαφώς ενοχική θέση…
Είναι, εντέλει, μία από αυτές τις περιπτώσεις στις οποίες επιβεβαιώνεται η αρχαιοελληνική θυμοσοφία που λέει ότι ενός κακού μύρια έπονται!