Η ελληνική οικονομία υπέφερε όλα αυτά τα χρόνια από τις μνημονιακές υποχρεώσεις, κοινή συνισταμένη των οποίων ήταν η λιτότητα. Και σήμερα εξακολουθεί να υποφέρει από τους σχεδιασμούς μιας κυβέρνησης που σκέφτεται πλέον με ορίζοντα κάλπης και μόνο. Θύμα και στις δύο περιπτώσεις είναι η ανάπτυξη. Εγκλωβισμένη ανάμεσα στη διαρκή λιτότητα και την εκλογική παροχολογία, η οικονομία έχει στερηθεί την αναπτυξιακή της προοπτική.

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ως προς αυτό ο επιχειρηματικός κόσμος. Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών επισημαίνει στο εβδομαδιαίο δελτίο του ότι ο προϋπολογισμός που ψήφισε η κυβέρνηση είναι ένας προϋπολογισμός περιορισμένων αναπτυξιακών προοπτικών. Σημειώνει ακόμη ότι μια οικονομική πολιτική που βασίζεται στην υπερφορολόγηση έχει ημερομηνία λήξης και πως ένα αναπτυξιακό μοντέλο που βασίζεται στην κατανάλωση και τις εισαγωγές είναι από τη φύση του στρεβλό.

Αυτές τις στρεβλώσεις δεν τις πλήρωσε η οικονομία. Τις πλήρωσε και εξακολουθεί να τις πληρώνει η κοινωνία και ειδικά τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Η υπερφορολόγηση, η λιτότητα και οι ψηφοθηρικές παροχές εγκλωβίζουν την οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο που εμποδίζει την ανάπτυξή της και επομένως τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας που είναι και το ζητούμενο.

Η χώρα διαθέτει νέους με γνώσεις και όνειρα που μπορούν να εξελιχθούν στις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις της επόμενης μέρας των Μνημονίων. Σε αυτούς τους ανθρώπους οφείλει πρωτίστως η κυβέρνηση να ανοίξει τον δρόμο. Τον δρόμο που δεν οδηγεί ούτε στις στρατιές των ημετέρων και ούτε φυσικά στο ταμείο ανεργίας.